Σύμβολα ενός πολιτισμού ή ανάγκη;

Φαλλικό σύμβολο η απλά ένα κτίσμα που εξυπηρετεί τις ανάγκες στέγασης σε μέρη του πλανήτη που δεν έχουν άλλο χώρο;

Ο άνθρωπος από τα παλιά τα χρόνια, ήθελε να κάνει κτίσματα όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο επιβλητικά όλο και πιο "δυνατά". Παλιότερα τα κάνανε για να είναι πιο κοντά στο Θεό, πλέον τα κτίζουν λόγω έλλειψης χώρου, καθώς αν δεν μπορείς να κτίσεις οριζόντια, χτίζεις κάθετα. Επικρατεί όμως και η εντύπωση πως μπορεί αυτά τα κτίρια, να είναι και φαλλικά σύμβολα, ένδειξη μιας κοινωνίας η οποία δημιουργήθηκε με μεγαλύτερη τη συνδρομή του άντρα και η οποία παρόλο που αρχίζει σιγά σιγά, να κυριαρχείται από τις γυναίκες παραμένει μια κοινωνία η οποία ευνοεί τους άντρες περισσότερο από τις γυναίκες. Αυτά βέβαια είναι απόψεις η οποίες δεν εκφράζουν τη δική μου γνώμη. Το κείμενο αυτό το γράφω καθώς έχω παράπονο καθότι στη χώρα μας, δεν υπάρχει τέτοιο κτίριο και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος δεν κάνει κάτι. Σε μια κουβέντα που είχα με ένα γνωστό μου αρχιτέκτονα, μου είπε πως η νομοθεσία δεν το επιτρέπει, καθώς πρέπει να καλύπτεται απο τη σκιά του κτιρίου κάποιο ποσοστό του δρόμου και τρέχα γύρευε τώρα εσύ, ποιος, που, τι και γιατί; Έχει σκεφτεί κανείς μας εκτός από τη χρησιμότητα των κτιρίων αυτών, τη γοητεία την οποία δίνουν σε μια πόλη, για να μην αναφερθώ και στην ομορφιά της θέας απο τα ψηλά πατώματα, από όπου βλέπεις όλη την πόλη και να φανταστείς πως είσαι στο κέντρο και οχι ψηλά στο βουνό. Εμένα με θλίβει το γεγονός πως σε μια χώρα η οποία θέλει να λέγεται εκσυγχρονισμένη δεν υπάρχουν αυτά τα κτίρια και ακόμη περισσότερο θλίβομαι για την πόλη στην οποία βρίσκομαι τώρα και σπουδάζω, τη Θεσσαλονίκη. Μέσα απο ένα απο τους περιπάτους μου, στους δρόμους και στα στενάκια, είδα για μια ακόμη φορά πως οι δημιουργοί των κτιρίων εκτός του ότι δεν μπορούν να χτίσουν τέτοια κτίρια, κάνουν και ότι περισσότερο μπορούν για να φτιάξουν κατασκευές οι οποίες - λέμε τώρα - πως έιναι καλές και καλαίσθητες όμως το μόνο που κάνουν είναι να μην έχουν κανένα χαρακτηριστικό το οποίο θα τις κάνει να ξεχωρίζουν και να γίνουν σημεία "σύμβολα" της περιοχής και όχι μόνο. Εμένα προσωπικά με θλίβει που ζω σε μια πόλη στην οποία τα περισσότερα κτίρια είναι ακαλαίσθητα, χωρίς να έχουν ίχνος φαντασίας επάνω τους - χάρη στους μοναδικούς σχεδιαστές τους - και πάνω από όλα έχουν στοιχεία που είναι άχρηστα. Όταν λέω στοιχεία που είναι άχρηστα (κάποιοι ίσως πείτε πως είμαι υπερβολικός όμως για σκεφτείτε το ξανά), εννοώ τις βεράντες σε κτίρια τα οποία βρίσκονται όχι απλά σε κεντρικούς δρόμους, αλλά σε δρόμους με πάρα πολύ μεγάλη κίνηση. Σε αυτές τις βεράντες δεν πρόκειται να βγεις το μεσημέρι να πιείς τον καφέ σου, δεν θα απλώσεις τη μπουγάδα σου κυρά μου επειδή τα ρούχα σου θα τα μαζέψεις μαύρα στο τέλος της ημέρας και γενικότερα δεν θα πεις πως είναι το σημείο του σπιτιού σου στο οποίο χαλαρώνεις. Όταν αναφέρομαι σε οδούς με πάρα πολύ κίνηση εννοώ οδούς όπως, η τσιμισκή, αγ. δημητρίου, εγνατία, κασσάνδρου και άλλες γνωστοί και μεγάλοι οδοί στις οποίες θέλουμε βεράντες και όχι ένα πολύ όμορφο - και φουτουριστικό ίσως - σκηνικό από όμορφα κτίρια, με αισθητική και άποψη πάνω σε πολλούς τομείς τα οποία θα μπορούσαν να εφαρμόσουν και σύγχρονες μεθόδους όσον αφορά τον κλιματισμό, τον φωτισμό και πολλά ακόμη. Παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά παγκοσμίως αν θελήσει κάποιος να ενημερωθεί.
Όμως όλα είναι θέμα εμπειριών, απόψεων, οικονομικής ευχέρειας (απο πλευράς της εταιρείας ή του εργολάβου) και γνώσεων. Ας μην χάσουμε όμως την αισθητική μας. Είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Με αγάπη Grigsgr