Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Λές άραγε να σε παρακινήσω καθόλου;

Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι πως θα ήταν καλύτερα να μην είχες μάθει αυτό που τελικά έμαθες. Στιγμές που δεν θέλεις να τελειώσουν. Στιγμές που προσπαθείς να ξεφύγεις και δεν τα καταφέρνεις.

Υπάρχουν ώρες ατελείωτες. Το κάθε τους λεπτό περνάει μαρτυρικά. Ώρες που φαίνονται σαν μέρες.

Υπάρχουν μέρες που μπορούν να σε κάνουν να πεις οτι θέλεις να τα παρατήσεις όλα.

Ξεχνάς όμως πως όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Η ζωή μας είναι ένα παιχνίδι. Κερδίζεις και χάνεις. Παίζεις και απολαμβάνεις. Απολαμβάνεις και γεύεσαι τη γλύκα της επιτυχίας και την πίκρα της αποτυχίας. Μετά απο ένα σημείο καμπής το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να ανέβεις. Όσο μπορείς. Δεν μπορείς να πας πιο κάτω όταν φτάσεις στον πάτο, τι φοβάσαι; Τα αποτελέσματα; Και τι πιστεύεις οτι θα καταφέρεις έτσι;

Γέλα, Τραγούσα, Πέρνα Καλά, Κλάψε, Στεναχωρήσου, Πόνεσε, Πέτυχε, Κυνήγησε, Θέσε Στόχους, Ήλπιζε. Κάνε τα όλα αυτά για εσένα. Να θυμάσαι πως εσύ αξίζεις πάντα τα καλύτερα. Μην το ξεχάσεις, μην καταδικάσεις τον εαυτό σου!!!


Άσχετα: Σήμερα Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου συναρμολογούσαν το τρυπάνι για την έναρξη της εκσκαφής για το μετρό. Ανοίγει αύριο το Praktiker μετά τη φωτιά που το είχε καταστρέψει. Μου έχει περισσέψει ένα εισιτήριο για τη συναυλία της Madonna το Σάββατο στο ΟΑΚΑ και μάλλον θα το πετάξω αφού θα μείνει αχρησιμοποίητο. :)

Αυτά προς το παρόν και να προσέχεις.