Εξομολόγηση

Θέλω να πιστεύω πως τα παρακάτω λόγια θα φτάσουν στον παραλήπτη τους...


Aspettami
Wait for me,
I’ve been lost a drift at sea.
In your dreams, dream my way,
someday I'll find my heart and come back to stay.
DO YOU MISS ME MY DARLING, AS I MISS YOU.
Take my hand and pull me near and never let me go again my dear.
There was a time, I was safe in your arms
and the stars fell away like diamonds,
then we where young and our love was younger still,
was it just an illusion,
aspettami,
wait for me,
close your eyes and you will see,
I’m coming home,
every sky in my heart will be blue,
on the day I come back to you…
I’m coming home, every sky in my heart will be blue, on the day I come back to you.

Easter Bunny... made with Chocolate!!!

Υπάρχει περίπτωση να πάθει κανείς κάτι αν φάει πάρα πολλά πασχαλινά κουνελάκια;;;;
Κοινώς σοκολατένια; Μήπως να αρχίσω να ανησυχώ για εμένα... το παράκανα λίγο πολύ με αυτά τα κουνελάκια (είναι και τόσο νόστιμα).

Τα της Αναστάσεως!!!

23:00 ημέρα Σάββατο ανήμμερα της Ανάστασης, μια μέρα και ώρα όπου όλοι περιμένουν πως και πώς ο καθένας για διαφορετικό λόγο (αν και νομίζω πως είναι μόνο δύο). Οι καμπάνες αρχίζουν να ηχούν και η χριστιανοσύνη αρχίζει να ετοιμάζεται για το μεγαλύτερο γεγονός όλου του χρόνου.Η εκκλησίες αρχίζουν να γεμίζουν και μέχρι τις 00:00 είναι ασφυκτικά γεμάτες με ανθρώπους οι οποίοι περιμένουν να ακούσουν μια φράση «Χριστός Ανέστη» και, με το που ειπωθεί όλοι φεύγουν απευθείας και δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις πότε άδειασε η εκκλησία. Η λειτουργία όμως της Ανάστασης τώρα αρχίζει.

Πάσχα στο χωρίο καθώς αυτές τις μέρες όλοι γυρίζουμε σπίτι μας – αρκετοί τουλάχιστον – για να γιορτάσουμε μαζί με την οικογένειά μας και να δούμε όσους είχαμε να δούμε από τον «καιρό του Νώε». Ετοιμαζόμαστε λοιπόν κι εμείς σιγά σιγά για την εκκλησία, φοράμε τα καλά μας ρούχα – ακόμη δεν κατάλαβα το λόγο για τον οποίο πρέπει να πάμε σαν μοντέλα – και πάμε να βιώσουμε το μυστήριο της ανάστασης. Φέτος εγώ αποφάσισα να καθήσω μέχρι το τέλος της λειτουργίας, τουτέστιν μέχρι τις 2 το βράδυ.

Ήταν η δεύτερη φορά που κάθησα και ήταν πολύ ωραία, η λειτουργία της αναστάσεως είναι αυτή που ξεκινάει απο την ώρα που θα φύγει ο κόσμος, λες και ο πάτερ το γνωρίζει αυτό και κρατά το καλό για το τέλος. Δεν μπορούσα όμως να μην προσέξω τα διάφορα πράγματα που μου τραβούσαν την προσοχή μου μέσα στην εκκλησία, καθώς είχα καιρό να πάω στο χωριό μου και ακόμη περισσότερο καιρό να πάω εκκλησία, οπότε και όλα τα έβλεπα κάπως διαφορετικά.

Ο πάτερ στην εκκλησία μας, είχε τεχνικά προβλήματα – αναφέρομαι στα μικρόφωνα – και καθώς η λειτουργία προχωρούσε, έβλεπες ένα παπά να ασχολείται να λύσει τα προβλήματα με τα μικρόφωνα, για να ακούγεται απο όλους τους πιστούς. Τί να κάνεις βέβαια, δεν γίνεται όλοι να έχουμε τους τεχνικούς μας stand by για να μας λύνουν τα προβλήματα όποτε κάνουν την εμφάνισή τους. Ήταν όμως μια πολύ διαφορετική εικόνα σύμφωνα με ότι περιμένουμε να κάνει ένας πάτερ κατα τη διάρκεια της λειτουργίας. Πέραν τούτου, η εκκλησία – στο χωριό μου τουλάχιστον – αυτές τις μέρες θυμίζει πασαρέλα, καθώς έχεις την αίσθηση πως όλες οι γυναίκες κάνουν catwalk και παρουσιάζουν τα καινούργια συνολάκια τους τα οποία θα φορεθούν μία φορά μόνο, και η επόμενη φορά θα είναι μετά απο πολύ καιρό όταν θα έχει ξεχαστεί η εμφάνιση στην εκκλησία. Ταυτόχρονα στην εκκλησία είχαμε και άλλα «δρώμενα» - ας μου επιτραπεί η έκφραση αυτή – τα οποία δεν ενθυμούμε οπότε και δεν τα παρουσιάζω.

Κάτι που με έκανε να χαμογελώ και να κοντεύω αρχίσω να γελάω δυνατά είναι, όταν ήρθε η ώρα να κοινωνήσει ο κόσμος, όπου ο παππάς βγήκε με το άγιο δισκοπότηρο στην πύλη και είχαν μαζευτεί οι πιστοί. Με το που ξεκίνησε η Θεία κοινωνία, οι πιστοί σκύβανε για να τη δεχτούν και καθόμουν εκείνη τη στιγμή και παρατηρούσα τον παππά και το πως αντιδρούσε εκείνος. Τον έβλεπες λοιπόν, να ετοιμάζει τη «δόση» της Θείας κοινωνίας για τον καθένα με το κουταλάκι και όταν πήγαινε να βάλει το κουταλάκι στο στόμα του πιστού, άνοιγε και ο παππάς το στόμα του και καθοδηγούσε τύπου, τον πιστό για το τι πρέπει να κάνει ούτως ώστε να κοινωνήσει, ήταν πολύ εύθυμη εικόνα γιατί έβλεπες τον παππά να το κάνει με κάθε πιστό και κάθε φορά την ίδια εικόνα. Ευτυχώς μετά απο λίγη ώρα τελείωσε καθώς πιστεύω πως δεν θα άντεχα άλλο και θα είχα αρχίσει να γελώ. Κάπως έτσι ξεκίνησε σιγά σιγά και η λειτουργία να τελειώνει και ετοιμαζόμασταν για αναχώρηση. Βέβαια απο την ώρα που τελείωσε μέχρι την αναχώρηση πέρασε πολύ ώρα, καθώς όλοι θέλαν να σε δούν και να σου μιλήσουν, να μάθουν πως τα περνάς και τι κάνεις, κάποιοι απο απλό ενδιαφέρον και άλλοι απο απλό ενδιαφέρον για να έχουν κάτι να λένε με τις φίλες τους και τους φίλους τους όταν θα κάθονται για κουτσομπολιό. J

Όλα καλά και θεμιτά. Μετά απο πολύ ώρα φτάσαμε επιτέλους στο σπίτι το οποίο είναι ακριβώς απέναντι απο την εκκλησία.

Η ανάσταση πέρασε, όλα ήταν πολύ όμορφα, οικογενειακά και το τραπέζι μετά την ανάσταση ήταν πολύ εύθυμο. Η Κυριακή του πάσχα ξημέρωσε και δεν τολμώ να βγώ ούτε στη βεράντα...θεωρώ την Κυριακή του Πάσχα από τις χειρότερες μέρες του χρόνου.

Καλή χώνεψη σε όλους.