Η μυρωδιά απο τα φρεσκοπλυμένα ρούχα στο δρόμο. Μια γιαγιά που ρωτάει τους περαστικούς τη μέρα έχουμε σήμερα. Ο ήλιος που όσο περνάει η ώρα καίει περισσότερο. Τα αυτοκίνητα που γέμισαν και πάλι τους δρόμους της πόλης. Όλοι εμείς που επιστρέψαμε και επιστρέφουμε απο τις διακοπές μας διατηρώντας ακόμη το μαύρισμά μας και κυρίως τις αναμνήσεις απο ένα όμορφο καλοκαίρι. Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης οι οποίοι όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και πιο χάλια και φυσικά ο δήμαρχος δεν κάνει τίποτα καθότι αν στρώσει ένα δρόμο δεν υπάρχει λόγος να κάνει και πανηγύρι οπότε περνάει κατευθείαν στο δεύτερο και αφήνει το πρώτο. Ο λευκός ο πύργος. Ανοίξανε τον περιβάλλοντα χόρο που είχαν αποκλεισμένο τόσο καιρό. Απο οτι μπορούμε να δούμε όλοι μας, καλύψανε τα τείχη που βρήκανε αρχικά με χώμα γύρω γύρω και ανταυτών προσέθεσαν καινούργιες πέτρες του έτους 2008 ή 2007 πάνω απο τις αρχαίες για να μπορεί ο κόσμος να βλέπει που ήταν το τοίχος αλλά να μην χαλάει και η υψομετρική ισορροποία του τοπίου. Γεια σου ρε δήμαρχε, είσαι ψυχάρα.
Τα παράλογα αρχίζουν και πάλι. Μάλλον ποτέ δεν σταμάτησαν απλά εμείς είχαμε κατεβάσει τους διακόπτες. Υπομονή σε όλους. Ο σεπτέμβρης πλησιάζει και μαζί του και η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης μαζί με τις πορείες, τα παράπονα, τις ομιλίες και όλα τα συναφή. Καλές αντοχές σε όλους. Κάποιοι ξεκινάνε καινούργια ζωή, κάποιοι συνεχίζουν. Μην φοβάστε. Όλα καλά θα πάνε.
Να θυμάστε μόνο τα καλά και να διώχνετε τα άσχημα. Θα τα πούμε ίσως μετά απο λίγο καιρό καθώς την κάνω για σκόπελο τις επόμενες μέρες. Καλό Σεπτέμβρη να έχουμε όλοι μας.
