Λέω να μπω κατευθείαν στην υπόθεση και να μην κάνω μεγάλο πρόλογο.
Σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2012 παρακολούθησα το μιούζικαλ Fame που παίζεται στο Κέντρο Ελληνικός Κόσμος.
Εάν νιώθεις ότι έχεις καιρό να βγείς και να νιώσεις το ρυθμό της μουσικής να σε κατακλύζει, την επιθυμία να κινήσεις τα πόδια σου στην ένταση του χορού, και να αισθανθείς ότι βγήκες, είδες μια παράσταση και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξέσκασες απο όλη τη μιζέρια που σε κατακλύζει καθημερινά, τότε, αυτήν η παράσταση ΔΕΝ είναι αυτή που ΠΡΕΠΕΙ να δείς.
Ξεκίνησα λοιπόν κι εγώ ο απλός να πάω να δω την παράσταση αυτή. Φτάνοντας στο χώρο, καθότι είμαι κι ένα ταπεινό και απλό χωριατόπαιδο, εντυπωσιάστηκα απο το κτήριο, απο το χώρο, απο το μέρος, απο το πόσο πολύ κόσμο είχε. Σκέφτηκα ότι θα είναι μια ωραία παράσταση και μια ωραία ευκαιρία να περάσουμε καλά και να απολαύσουμε το απόγευμά μας (ναι, πήγα στην παράσταση των 18:00). Εισερχόμενος στο χώρο, εντυπωσιάστηκα ακόμη περισσότερο απο το μέγεθος της αίθουσας, απο τη διακόσμηση και γενικότερα απο το ότι είναι μια πολύ ωραία αίθουσα. Σκέφτηκα ότι για να έχει τόσο πολύ κόσμο θα είναι όντως ωραία.
Ήρθε η ώρα και ξεκίνησε η παράσταση. Κάπου εδώ να τονίσω ότι γενικότερα τα αμερικανικά μιούζικαλ τα παρακολουθώ με σκεπτικισμό και λίγο φόβο μιας και, το να μεταφέρεις στα ελληνικά και να βρείς και την κατάλληλη ομάδα ηθοποιών, είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Πάντα όμως μου λέω να σταματήσω να είμαι τόσο κακός και να μην προδικάζω για κάτι που δεν έχω ακόμη δει. Το σκηνικό φαινόταν ενδιαφέρον και σε προδιέθετε ότι θα είναι ωραίο. Ο κόσμος είχε καθήσει, τα καμπανάκια χτύπησαν και όλοι ετοιμάστηκαν.
Και ξεκίνησε...
Θέλω να πω αρχικά ότι απο όλη την ομάδα των ηθοποιών, γνώριζα μόνο την Νάντια Μπουλέ, τον Ισαΐα Ματιάμπα και τον Νίκο Βουρλιώτη. Και δεν πηγαίνω ΠΟΤΕ να δω μια παράσταση επειδή παίζει κάποιος συγκεκριμένος ηθοποιός ή γενικότερα γνωστός με διάφορο τρόπο.
Απο την αρχή αλλά και ακόμη περισσότερο, όσο περνούσε η ώρα και η παράσταση προχωρούσε, ένιωθα ότι κάτι είχε γίνει λάθος, κάτι δεν ήταν καλό και κάτι χρειαζόταν αλλαγή. Συνεχίζοντας και παρατηρόντας, ακούγοντας και κρίνοντας, κατέληξα (κατά τη δική μου πάντα κριτική ματιά και άποψη) ότι το λεγόμενο καστινγκ ηθοποιών θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρό και πιο επιλεκτικό. Έπρεπε οι άνθρωποι που απαρτίζουν τον θίασο να είναι πιο κατάλληλοι για μιούζικαλ. Πιο κατάληλλοι για να μπορούν να χορέψουν και να τραγουδήσουν. Πιο κατάλληλοι γενικότερα. Απο υποκριτική πλευρά (δεν είμαι ηθοποιός και ούτε έχω τέτοιες γνώσεις) πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης δεν έκανε και την καλύτερη δουλειά. Θα μπορούσε να είναι πιο αυστηρός και να βγεί και η παράσταση καλύτερη. Κρίνω απο την πλευρά του θεατή. Χαλαρές έως αδιάφορες ερμηνείες, ελάχιστα δυνατά (;) σημεία και δεν υπήρχε κάτι να σε ξεσηκώσει. Μπορώ να πω επίσημα ότι στις 20:00 είχα ήδη βαρεθεί και, σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραία να τελείωνε (τελειώνει γύρω στις 21:00). Δεν με εντυπωσίασε κάτι, δεν θεώρησα ότι ήταν μια καλή μεταφορά και, γενικότερα ήταν μια παράσταση που σκέφτηκα και είπα ότι, δεν θα έδινα περισσότερα απο €5 για να την παρακολουθήσω.
Υπάρχει ένας ηθοποιός στον θίασο (μην με ρωτήσετε ποιός είναι) που με ενημέωσαν ότι παίζει (ή έπαζε) σε μια καθημερινή σειρά. Επίσημα θα πω ότι αν τον παρατηρήσει κάποιος, θα δει αρκετά σημάδια να έχουν μείνει απο αυτή την τριβή με την καθημερινή σειρά!
Για να μην είμαι όμως μόνο αρνητικός, εάν πάτε, θα ακούσετε και καλές φωνές, θα δείτε και κάποιους απο τον θίασο οι οποίοι μπορούν όντως και χορεύουν αλλά μην περιμένετε να δείτε αυτό που μας έχουν δείξει επανειλλημένως οι αμερικανικές σειρές.
Εάν πάτε λοιπόν, ετοιμαστείτε για μια παράσταση περίπου τριών ωρών, με μία αίθουσα γεμάτη με παιδιά μέχρι 16 (τα οποία "ήρθαν να δούν τη Νάντια") που φωνάζουν και χειροκροτούν σε όποιον γνωρίζουν απο την τηλεόραση, και μια ακόμη ηλικιακή ομάδα απο 25 και πάνω.
Πάτε με δική σας ευθύνη και ελπίζω εσάς να σας αρέσει. Παρότι εγώ καταλήγω στο ότι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να μπορέσει ένα μιούζικαλ να πλησιάζει έστω και στο ελάχιστο τα στάνταρ που τίθενται απο το αρχικό, επικροτώ την προσπάθεια και την σκέψη και λογικά κάποια στιγμή θα είναι καλύτερα. Να το απολαύσετε και να βγείτε ευχαριστημένοι.
Fame το μιουζικαλ. Αυτά που είναι καλό να διαβάσεις.
Τοποθεσία: «ΘΕΑΤΡΟΝ» Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Αίθουσα «Αντιγόνη», Πειραιώς 254, Ταύρος
Ημερομηνία: Έναρξη στις 12/12/2012
Πληροφορίες: Τηλ. 212 254 0300
Τιμές Εισιτηρίων: ΤΕ – ΠΑ – ΣΑ (ΒΡΑΔ.) – ΚΥ: 25€, 21€ , 18€ , 16€
ΠΕ & ΣΑ (ΑΠΟΓ.): 21€ , 18€, 16€, 12€, ΟΜΑΔΙΚΟ: 12€, ΑΝΕΡΓΩΝ: 8€ (ΕΚΤΟΣ ΒΡΑΔ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ & ΚΥΡΙΑΚΗΣ). ΑΝΩ ΤΩΝ 65: 12€, ΑΜΕΑ: 18€
Προπώληση Εισιτηρίων: www.livetickets.gr, www.theatron254.gr, PUBLIC
Σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου
Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Θέμις Μαρσέλλου
Απόδοση στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Ενορχήστρωση & μουσική διδασκαλία: Νίκος Πλατύραχος
Χορογραφία: Αλέξανδρος Γιαννής
Σκηνικά – Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα
Φωτισμοί: Τάσος Ζαφειρόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κλειώ Χαβγιέ, Μαρία Βασιλάτου
Πρωταγωνιστούν:
Αλέκα Κανελλίδου
Νίκος Βουρλιώτης
Demy
Νάντια Μπουλέ
Κωνσταντίνος Λάγκος
Ησαΐας Ματιάμπα
Σοφία Κουρτίδου
Χρήστος Ζαν Μπατίστ
Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Βασίλης Αξιώτης
Idra Kayne
Ιάσονας Γουάστωρ
και η Θέμις Μαρσέλλου
| Χορευτές: Αλέξανδρος Γιαννής, Άννα Αθανασιάδη, Δώρα Σωτήρχου, Ευμαρί Βασιλάτου, Άννα Φιλιππάκη, Σεργκέι Γκρίσενκο, Κωνσταντίνος Κασιάρης, Πάνος Μαλικούρτης, Μαρία Ντίνα Συμμετέχουν: Τζωρτζίνα Δημητρούλη, Νάντια Μπαϊμπά, Αντωνία Νούσιου, Ελένη Ντίνα, Βιβή Χανή Ορχήστρα Διεύθυνση ορχήστρας - πιάνο: Νίκος Πλατύραχος Keyboards: Νίκος Παπαδογιώργος Ηλεκτρική & ακουστική κιθάρα: Χρήστος Γκάτσος Ηλεκτρικό μπάσο: Πέτρος Βασιλειάδης Ντραμς: Σπύρος Καραμήτσος Σαξόφωνο, φλάουτο, κλαρινέτο: Δημήτρης Καραγάνης Τρομπέτα: Φάνης Βερνίκος Τρομπόνι: Ανδρέας Κολπονδίνος | |||||||||||||||||||||||||
| αυτή είναι η δική μου κριτική πάνω στο "Fame το μιουζικαλ". Είναι προσωπικές απόψεις και δεν προσπαθώ να τις επιβάλω σε κανέναν. | |||||||||||||||||||||||||
| πληροφορίες και φωτογραφίες απο διάφορες πηγές | |||||||||||||||||||||||||
