Ανήκεις στους ανθρώπους που τους αρέσει το φαγητό; Σε αυτούς που τους αρέσει να μυρίζουν, να βλέπουν και να γεύονται; Για εσένα το φαγητό είναι κάτι απο όλα αυτά και όχι μόνο η λογική του "να το φάμε και να τελειώνουμε"; Λοιπόν. Σήμερα, επειδή βαριόμουν και είχα πάρει μανιτάρια απο το σούπερ μάρκετ, σκέφτηκα να κάνω μια μανιταρόσουπα και αφού την είχα κάνει, σκέφτηκα να την κάνω βελουτέ.
Έχουμε τα εξής λοιπόν για να μην το πολυτραβάω. Αποφασίζοντας να κάνω τη μανιταρόσουπα, έψαξα στην κουζίνα μου και είδα τι είχα μέσα απο υλικά (γενικότερα), ώστε να μην γίνει μια αηδία. Έχουμε τα εξής:
Μανιτάρια, συσκευασία των 250 γρ. Τα μικρά, λευκά.
Έβαλα ένα μεσαίο κρεμμύδι.
Κάρυ (το βάζω παντού)
Αλάτι (με το μάτι αλλά, δεν είμαι λάτρης οπότε, δεν έβαλα πολύ)
Ρίγανη (επειδή επίσης τη βάζω παντού άσχετα αν πάει ή όχι. Δεν έβαλα πολύ)
Πιπέρι (προσοχή να μην το παρακάνετε)
Τυρί κίτρινο, τριμένο.
Και στο τέλος για τη μυρωδιά, έβαλα δυόσμο απο πάνω.
Την σούπα την έκανα λίγο διαφορετικά απο ότι την κάνουν όλοι. Καθάρισα τα μανιτάρια και τα έβαλα στον ατμό για 10'. Παράλληλα, καθάρισα το κρεμύδι, το έκοψα σε μικρά κομμάτια και το τσιγάρισα για ένα-δύο λεπτά. Έπειτα έριξα τα μανιτάρια στην κατσαρόλα και έβαλα νερό για να βράσουν. Δεν έβαλα πολύ. Μόλις καλύφθηκαν τα μανιτάρια, έριξα μισό δάχτυλο ακόμη. Τα άφησα να βράσουν με το καπάκι ανοιχτό για να εξατμιστεί ένα μέρος του νερού. Να τονίσω εδώ ότι, όταν μαγειρεύεις κάτι στον ατμό, κάτω απο εκεί που είναι οι υποδοχές για τα φαγητά, υπάρχει μια άλλη υποδοχή που μαζεύει το νερό που πέφτει απο τα φαγητά που μαγειρεύονται. Αυτό το λέω γιατί, αυτό το νερό το πήρα και έριξα ένα μέρος του στην κατσαρόλα.
Αφού έβρασε το νερό και η σούπα ήταν έτοιμη (μιλάμε δηλαδή για κανένα πεντάλεπτο μετά), την έβγαλα απο το μάτι, πήρα το μηχανηματάκι που το βάζουμε μέσα για να πολτοποιήσουμε και ξεκίνησα τη διαδικασία. Έριξα δυόμιση κουταλιές της σούπας πουρέ πατάτας τον οποίο είχα ετοιμάσει το μεσημέρι για το φαγητό και ήταν έτοιμο.