Την ώρα που σου κόβουν τις ελπίδες. Τη στιγμή που το χέρι σου το κρατάει ένα άλλο χερι. Όταν δυο λόγια είναι αρκετά να σε βάλουν σε σκέψεις. Δεν είσαι μόνο εσύ, το ξέρεις, το έχεις δει να αποδεικνύεται. Κι όμως, παραμένεις, αφήνεις οτι αισθάνεσαι στην άκρη. Χαμογελάς και γυρίζεις απο την άλλη, κρύβεις οτι αισθάνεσαι. Καταπατάς τον εγωισμό σου και συνεχίζεις. Λες δεν πειράζει, ας είναι κι έτσι. Μέχρι που θα αντέξεις όμως; Το ξέρεις; Κι αν... αν... αν... δεν ξέρεις. Αν στο τέλος δεν το δεχτείς, θα τα πετάξεις όλα; Θα είναι πολλά μαζεμένα.
ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ. Όλα μέσα σε ένα βράδυ. Σου χαμογέλασε κι ανταπέδωσες. Αισθάνθηκες όμορφα. Αργότερα σε έκανε να τρέμεις απο ηδονή με το σώμα του. Σε άγγιζε και παρακαλούσες να μην τελειώσει. Ένιωθες οτι πετούσες, πως μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Δεν κράτησε πολύ όμως, η πραγματικότητα σε επανέφερε και σε έβγαλε απο τα όνειρά σου.
Επικίνδυνες αγάπες. Πονάνε και γιατρεύουν. Ξέρεις οτι θα καταστραφείς και όμως το κάνεις. Η διαδρομή μέχρι την καταστροφή είναι πολύ όμορφη, ο γκρεμός όμως καλά κρυμμένος και εσύ ενώ ξέρεις οτι θα πέσεις δεν τον έχεις δει να πλησιάζει.
Και...
ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ. Όλα μέσα σε ένα βράδυ. Σου χαμογέλασε κι ανταπέδωσες. Αισθάνθηκες όμορφα. Αργότερα σε έκανε να τρέμεις απο ηδονή με το σώμα του. Σε άγγιζε και παρακαλούσες να μην τελειώσει. Ένιωθες οτι πετούσες, πως μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Δεν κράτησε πολύ όμως, η πραγματικότητα σε επανέφερε και σε έβγαλε απο τα όνειρά σου.
Επικίνδυνες αγάπες. Πονάνε και γιατρεύουν. Ξέρεις οτι θα καταστραφείς και όμως το κάνεις. Η διαδρομή μέχρι την καταστροφή είναι πολύ όμορφη, ο γκρεμός όμως καλά κρυμμένος και εσύ ενώ ξέρεις οτι θα πέσεις δεν τον έχεις δει να πλησιάζει.
Και...
