ZouBurlesque. Μίλησέ μου γι'αυτό!

Ας μιλήσουμε για μια παράσταση που παρακολούθησα στην Λάρισα όταν ήμουν τα Χριστούγεννα.

Ανήμερα Χριστουγέννων λοιπόν, με κάτι φίλους πήγαμε και είδαμε το ZouBurlesque στο Stage. 

Ο χώρος ήταν ωραίος και ο κόσμος που ήταν ήδη μέσα φαινόταν ανυπόμονος έως και αρκετά χαρούμενος για την παράσταση που θα παρακολουθούσε. Και ξεκίνησε λοιπόν...

Είναι μια παράσταση που απο άποψη κουστουμιών και σκηνικών, είναι απλή. Αυτό που λέμε όμως, απλή αλλά ωραία οπότε, έχεις μια θετική εντύπωση απο την αρχή. Η παράσταση έχει σαν μότο "Let's Jazz this City". Και μπορώ να πω ότι κάτι ωραίο έκανε. Οι συμμετέχοντες στην παράσταση, τραγουδούν και χορεύουν. Τα τραγούδια είναι γνωστά σε όλους μας, μας αρέσουν και τα έχουμε χορέψει ή σιγοτραγουδήσει κάποια στιγμή.  Συμμετέχουν ηθοποιοί, τραηγουδιστές και χορευτές. Παρατηρώντας κανείς όλους όσους παίζουν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ποιός. 

Ερμηνείες απο κάποιους δυνατές, απο κάποιους χαλαρές και απο κάποιους άλλους ελαφρώς φοβισμένες. Η αμηχανία στις κινήσεις μερικών είναι εμφανής, ενώ η μή επιθυμία (το λέω ευγενικά) μερικών να μην ασχοληθούν με το να δώσουν ένταση στις κινήσεις τους, όσον αφορά το χορευτικό κομμάτι ήταν, κάτι περισσότερο απο εμφανής και ήταν άσχημο μπορώ να πώ γιατί χαλούσε τη συνολική εικόνα. Στην παράσταση επίσης, υπάρχουν πάρα πολύ καλές φωνές. Πραγματικά πολύ καλές φωνές. Πιστεύω επίσης ότι είναι καλό όταν ένας ηθοποιός ή γενικότερα Performer ανεβαίνει στη σκηνή, είναι καλό να ξεχνάει την εικόνα του και να μην φοβάται να την χαλάσει για χάρη του ρόλου. Αρκετοί ήταν αυτοί που φοβόντουσαν να κάνουν κάποια πράγματα γιατί μπορεί να μην φαινόντουσαν καλά στον κόσμο. Γενικότερα ήταν μια πολύ καλή παράσταση την οποία απήλαυσα και ευχαριστήθηκα και θα παρότρυνα να τη δείτε - αν παιζόταν ακόμη.

Ήταν η δεύτερη φορά που ανέβηκε η εν λόγω παράσταση. Δεν είχα δει την πρώτη δυστυχώς. Ο κόσμος έφευγε ευχαριστημένος και αυτό φαινόταν στο πρόσωπό τους ενώ όλες οι παράστασεις ήταν γεμάτες απο κόσμο. Μήπως αυτό μας δείχνει ότι οι άνθρωποι της επαρχίας τα ζητάνε και τα επιβραβεύουν αυτά; 

Έρχεται κι άλλη παράσταση απο την παραγωγό του εν λόγω και θα είναι ακόμη καλύτερη. Συντονίσου για να τα μάθουμε όλα.

Υ.Γ. Προσωπικά, πέραν του ότι ευχαριστήθηκα την παράσταση, θέλω να πω ένα μπράβο σε αυτούς που τολμούν, και σε αυτούς που πιστεύουν. Είναι καλό να γίνονται πράγματα (όπως λέει και η Βάνα) και είναι καλό να υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν και τα επιβραβεύουν. Απο εμένα, ένα μεγάλο μπράβο.

Δώρο Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα έφτασαν, πήρες το δώρο και έκανες στον εαυτό σου δώρο; Πήρες τηλεόραση; Μπράβο. Πήρες blu ray player; Home Cinema; Μπράβο ξανά.
Κλείσε τα. ΟΛΑ. Βάλε ωραίες μουσικές στα ηχεία και ξεκίνα το διάβασμα.

Κλείσε την τηλεόραση.
Άνοιξε ένα βιβλίο.
Δες πέρα απο τον ορίζοντα. Στον μύθο, στην πραγματικότητα, στο όνειρο και τη φρίκη. "Ζήσε" τις λέξεις και απόλαυσε τις παύσεις ανάμεσα σ' αυτές.
Βιβλίο για δώρο. Εγώ τα δικά μου τα διάλεξα. Εσύ;

Molami Bight Headphones review

On the 18th of December 2012 the Molami headphones arrived!

Ordered online, through www.molami.com, seemed to be very nice looking and from what the company said (the information on their site), they were quite nice concerning their sounding! I thought it was a nice headphone, so why not.

They arrived. I was very excited for that because, I really liked it from its' look. I was a little bit sceptic though, since it will be used with two different phones (one Xperia S and an iPhone 4), so I wanted to test them and see if the music played well and if during a call it worked fine as well on both phones. That was the first thing after unpacking the headphones. Imediatelly connected it to Xperia S, listened to music, made a call and after that, came the iPhone. It worked as a charm on both phones. On my Xperia S there's also an FM receiver so I tried that too and it work as a charm there too. From all the above you get the impression that Bight Molami Headphones are worth buying!

Let's move to the usage experience. On its' site, Molami supports that "All Molami headphones feature a microphone and remote allowing you to pick up calls and communicate while listening to your music. To use the remote simply "click" once to pause and play music and receive and end calls, twice to forward your music and three times to go back. The microphone and remote are compatible with most mobile phones featuring a 3.5mm plug" (http://www.molami.com/headphones/bight/bight-napa-white-and-gold/#/compatibility). This function DOES work and does exactly what is says! Beware though. If you use any case for your phone and the plug is not totally in, then you should either use the neutral stereo plug adapter (I haven't used it with the plug so I do not know if the button works) or find a differnet case for your phone. 

Xperia S and Molami

Moving to how the actual sound comes off. Molami supports "The sound of Bight is strong and clear, yet not over-powering. The EarClick System allows you to listen to music, and also hear what is going on around you. This can be helpful if you listen to your music during your commute".  (http://www.molami.com/headphones/bight/bight-napa-white-and-gold/#/sound).

What do we get from the above? Strong and clear, not over-powering. Listen to music, hear what's going on, during your commute. The "Bight Headphones" which I have do exactly what the company claims. They are NOT over-powering. This means that, if you are used to listening to music from your mobile phone, through your Sony Ericcson (or Sony), Samsung headphones - I mean the in-ear headphones - then, you will be DISSAPOINTED. These headphones are not as good as you expect them to be because, you will not like their bass and, since they are not over-powering, you will mostly hear the surrounding noises and NOT the songs you want to listen to. This is not true if you leave in a village with not much of a suround noise so you will be able to listen to your music as you wish. In my opinion and I think it's true, the less surrounding sound is allowed to enter your ear, the lowest the volume power will be.

Last but not Least is the talking experience. I used the headphones to talk on the phone (both phones) in a quite environment, in a room with low music, in a room with a bit louder music and while doing some house work. The IMPRESSION I got was close to a DISASTER. All people I was talking to, complained that they could surely hear the music played and all other works I was doing but, they COULD NOT HEAR ME. It was hard for them to understand what I was saying because the microphone was doing such a nice work when it comes to receiving the surrounding noise but not your voice.

Conclusion. The Molami Bight Napa White & Gold headphones I have, are VERY impressive when it comes to the looks and the feeling. The button on the microphone does exactly what it is said to do (handles your calls and your music). The headphones are not as good as the company supports when it comes to playing music. The Microphone is a disaster.

You should buy it if you like it, but, keep in mind that you will not be pleased from music and microphone performance. If you are into listening to music, then buy another headphone.


Molami Headphones Update (02/01/2013): Having been using these headphones for the past two weeks, I must complete my review with this. My first impression of the microphone was that it is a disaster. It is not true. Using it with my Xperia S and with my iPhone 4, found the solution. The plug was not fully pluged in, causing it not to capture your voice and all other sounds as it should. I used it without any case (on both phones) so that it can be fully pluged in and the results were as they ought to be. BUT. Yes, there is a but. On the Xperia S worked perfect (and it is very weird), on the iPhone 4 there is a problem.
If you are already talking on the phone and connect the headphones during the call, the microphone will not work and you will get the problem I am describing above (the disaster one). If you have the headphones already connected to the iPhone 4 and you receive a call, everything will work perfectly. Be aware of that little thing, otherwise you will get yourself wondering if your purchase was a wise one.

Let's talk about Fame το μιουζικαλ (the musical)...

Λέω να μπω κατευθείαν στην υπόθεση και να μην κάνω μεγάλο πρόλογο. 

Σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2012 παρακολούθησα το μιούζικαλ Fame που παίζεται στο Κέντρο Ελληνικός Κόσμος.

Εάν νιώθεις ότι έχεις καιρό να βγείς και να νιώσεις το ρυθμό της μουσικής να σε κατακλύζει, την επιθυμία να κινήσεις τα πόδια σου στην ένταση του χορού, και να αισθανθείς ότι βγήκες, είδες μια παράσταση και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξέσκασες απο όλη τη μιζέρια που σε κατακλύζει καθημερινά, τότε, αυτήν η παράσταση ΔΕΝ είναι αυτή που ΠΡΕΠΕΙ να δείς.

Ξεκίνησα λοιπόν κι εγώ ο απλός να πάω να δω την παράσταση αυτή. Φτάνοντας στο χώρο, καθότι είμαι κι ένα ταπεινό και απλό χωριατόπαιδο, εντυπωσιάστηκα απο το κτήριο, απο το χώρο, απο το μέρος, απο το πόσο πολύ κόσμο είχε. Σκέφτηκα ότι θα είναι μια ωραία παράσταση και μια ωραία ευκαιρία να περάσουμε καλά και να απολαύσουμε το απόγευμά μας (ναι, πήγα στην παράσταση των 18:00). Εισερχόμενος στο χώρο, εντυπωσιάστηκα ακόμη περισσότερο απο το μέγεθος της αίθουσας, απο τη διακόσμηση και γενικότερα απο το ότι είναι μια πολύ ωραία αίθουσα. Σκέφτηκα ότι για να έχει τόσο πολύ κόσμο θα είναι όντως ωραία. 

Ήρθε η ώρα και ξεκίνησε η παράσταση. Κάπου εδώ να τονίσω ότι γενικότερα τα αμερικανικά μιούζικαλ τα παρακολουθώ με σκεπτικισμό και λίγο φόβο μιας και, το να μεταφέρεις στα ελληνικά και να βρείς και την κατάλληλη ομάδα ηθοποιών, είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Πάντα όμως μου λέω να σταματήσω να είμαι τόσο κακός και να μην προδικάζω για κάτι που δεν έχω ακόμη δει. Το σκηνικό φαινόταν ενδιαφέρον και σε προδιέθετε ότι θα είναι ωραίο. Ο κόσμος είχε καθήσει, τα καμπανάκια χτύπησαν και όλοι ετοιμάστηκαν. 

Και ξεκίνησε...

Θέλω να πω αρχικά ότι απο όλη την ομάδα των ηθοποιών, γνώριζα μόνο την Νάντια Μπουλέ, τον Ισαΐα Ματιάμπα και τον Νίκο Βουρλιώτη. Και δεν πηγαίνω ΠΟΤΕ να δω μια παράσταση επειδή παίζει κάποιος συγκεκριμένος ηθοποιός ή γενικότερα γνωστός με διάφορο τρόπο. 

Απο την αρχή αλλά και ακόμη περισσότερο, όσο περνούσε η ώρα και η παράσταση προχωρούσε, ένιωθα ότι κάτι είχε γίνει λάθος, κάτι δεν ήταν καλό και κάτι χρειαζόταν αλλαγή. Συνεχίζοντας και παρατηρόντας, ακούγοντας και κρίνοντας, κατέληξα (κατά τη δική μου πάντα κριτική ματιά και άποψη) ότι το λεγόμενο καστινγκ ηθοποιών θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρό και πιο επιλεκτικό. Έπρεπε οι άνθρωποι που απαρτίζουν τον θίασο να είναι πιο κατάλληλοι για μιούζικαλ. Πιο κατάληλλοι για να μπορούν να χορέψουν και να τραγουδήσουν. Πιο κατάλληλοι γενικότερα. Απο υποκριτική πλευρά (δεν είμαι ηθοποιός και ούτε έχω τέτοιες γνώσεις) πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης δεν έκανε και την καλύτερη δουλειά. Θα μπορούσε να είναι πιο αυστηρός και να βγεί και η παράσταση καλύτερη. Κρίνω απο την πλευρά του θεατή. Χαλαρές έως αδιάφορες ερμηνείες, ελάχιστα δυνατά (;) σημεία και δεν υπήρχε κάτι να σε ξεσηκώσει. Μπορώ να πω επίσημα ότι στις 20:00 είχα ήδη βαρεθεί και, σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραία να τελείωνε (τελειώνει γύρω στις 21:00). Δεν με εντυπωσίασε κάτι, δεν θεώρησα ότι ήταν μια καλή μεταφορά και, γενικότερα ήταν μια παράσταση που σκέφτηκα και είπα ότι, δεν θα έδινα περισσότερα απο €5 για να την παρακολουθήσω.

Υπάρχει ένας ηθοποιός στον θίασο (μην με ρωτήσετε ποιός είναι) που με ενημέωσαν ότι παίζει (ή έπαζε) σε μια καθημερινή σειρά. Επίσημα θα πω ότι αν τον παρατηρήσει κάποιος, θα δει αρκετά σημάδια να έχουν μείνει απο αυτή την τριβή με την καθημερινή σειρά!

Για να μην είμαι όμως μόνο αρνητικός, εάν πάτε, θα ακούσετε και καλές φωνές, θα δείτε και κάποιους απο τον θίασο οι οποίοι μπορούν όντως και χορεύουν αλλά μην περιμένετε να δείτε αυτό που μας έχουν δείξει επανειλλημένως οι αμερικανικές σειρές. 

Εάν πάτε λοιπόν, ετοιμαστείτε για μια παράσταση περίπου τριών ωρών, με μία αίθουσα γεμάτη με παιδιά μέχρι 16 (τα οποία "ήρθαν να δούν τη Νάντια") που φωνάζουν και χειροκροτούν σε όποιον γνωρίζουν απο την τηλεόραση, και μια ακόμη ηλικιακή ομάδα απο 25 και πάνω.

Πάτε με δική σας ευθύνη και ελπίζω εσάς να σας αρέσει. Παρότι εγώ καταλήγω στο ότι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να μπορέσει ένα μιούζικαλ να πλησιάζει έστω και στο ελάχιστο τα στάνταρ που τίθενται απο το αρχικό, επικροτώ την προσπάθεια και την σκέψη και λογικά κάποια στιγμή θα είναι καλύτερα. Να το απολαύσετε και να βγείτε ευχαριστημένοι. 

Fame το μιουζικαλ. Αυτά που είναι καλό να διαβάσεις.

Τοποθεσία: «ΘΕΑΤΡΟΝ» Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Αίθουσα «Αντιγόνη», Πειραιώς 254, Ταύρος
Ημερομηνία: Έναρξη στις 12/12/2012
Πληροφορίες: Τηλ. 212 254 0300
Τιμές Εισιτηρίων:  ΤΕ – ΠΑ – ΣΑ (ΒΡΑΔ.) – ΚΥ: 25€, 21€ , 18€ , 16€
ΠΕ & ΣΑ (ΑΠΟΓ.): 21€ , 18€, 16€, 12€, ΟΜΑΔΙΚΟ: 12€, ΑΝΕΡΓΩΝ:  8€  (ΕΚΤΟΣ ΒΡΑΔ. ΣΑΒΒΑΤΟΥ & ΚΥΡΙΑΚΗΣ). ΑΝΩ ΤΩΝ 65: 12€, ΑΜΕΑ: 18€
Προπώληση Εισιτηρίων: www.livetickets.gr, www.theatron254.gr, PUBLIC

Σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου
Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Θέμις Μαρσέλλου
Απόδοση στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Ενορχήστρωση & μουσική διδασκαλία: Νίκος Πλατύραχος
Χορογραφία: Αλέξανδρος Γιαννής
Σκηνικά – Κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα
Φωτισμοί: Τάσος Ζαφειρόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Κλειώ Χαβγιέ, Μαρία Βασιλάτου

Πρωταγωνιστούν:

Αλέκα Κανελλίδου
Νίκος Βουρλιώτης
Demy
Νάντια Μπουλέ
Κωνσταντίνος Λάγκος
Ησαΐας Ματιάμπα
Σοφία Κουρτίδου
Χρήστος Ζαν Μπατίστ
Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Βασίλης Αξιώτης
Idra Kayne 
Ιάσονας Γουάστωρ
και η Θέμις Μαρσέλλου

Χορευτές: Αλέξανδρος Γιαννής, Άννα Αθανασιάδη, Δώρα Σωτήρχου, Ευμαρί Βασιλάτου, Άννα Φιλιππάκη, Σεργκέι Γκρίσενκο, Κωνσταντίνος Κασιάρης, Πάνος Μαλικούρτης, Μαρία Ντίνα Συμμετέχουν: Τζωρτζίνα Δημητρούλη, Νάντια Μπαϊμπά, Αντωνία Νούσιου, Ελένη Ντίνα, Βιβή Χανή Ορχήστρα Διεύθυνση ορχήστρας - πιάνο: Νίκος Πλατύραχος Keyboards: Νίκος Παπαδογιώργος Ηλεκτρική & ακουστική κιθάρα: Χρήστος Γκάτσος Ηλεκτρικό μπάσο: Πέτρος Βασιλειάδης Ντραμς: Σπύρος Καραμήτσος Σαξόφωνο, φλάουτο, κλαρινέτο: Δημήτρης Καραγάνης Τρομπέτα: Φάνης Βερνίκος Τρομπόνι: Ανδρέας Κολπονδίνος

αυτή είναι η δική μου κριτική πάνω στο "Fame το μιουζικαλ". Είναι προσωπικές απόψεις και δεν προσπαθώ να τις επιβάλω σε κανέναν.

πληροφορίες και φωτογραφίες απο διάφορες πηγές

Για το μήνα Δεκέμβριο...

Είναι η εποχή για

Φρούτα:  Μανταρίνια, Πορτοκάλια, Λεμόνια, Γκρέιπφρουτ, Αβοκάντο ενώ, στα τελειώματα βρίσκουμε Λωτούς. Κατά κύριο λόγο τα παρακάτω είναι ψυγείου: Ακτινίδια, Αχλάδια, Κυδώνια, Μήλα.

Οπωροκηπευτικά: Γλυκοπατάτα, Κουνουπίδι, Λάχανο, Πράσα, Παντζάρια, Σέλινο, Σπανάκι, Φινόκιο, Σαλάτες (Μαρούλια Σγουρά), Μπρόκολο, Χότα, Κολοκύθες

Κρεατικά: Την περίοδο των Χριστουγέννων εκτρέφονται Ελληνικές Γαλοπούλες (πόσο κλασσικό & Ελληνικό) και Ντόπια κουνέλια.  Βρίσκουμε επίσης φρεσκοφτιαγμένα Λουκάνικα, Πηχτή, Αλλαντικά λόγω των χοιροσφαγίων του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου.

Τυρί: Η τυροκομική περίοδος που ξεκίνησε απο τον Νοέμβριο σε αρκετές περιοχές και κρατάει μέχρι τον Ιούνιο μας δίνει νόστιμα και φρέσκα τυριά όπως, Ανθότυρο, Μαλάκα, Κοπανιστή, Τυροβολιά, Ξινομυζήθρα, Ξίγαλο, Μυζήθρα, Μελίπαστο.

όλα τα παραπάνω, με τη βοήθεια του Γαστρονόμου, τεύχος Δεκεμβρίου (σελ. 12).

Τύποι Αλευριού

Ψάχνοντας κάποιος για συνταγές για να κάνει ψωμί μπορεί να αρχίσει να βλέπει διάφορες ονομασίες στα αλεύρια που θα τον μπερδέψουν. Αλεύρι τύπου 1050, Αλεύρι τύπου 550 και πολλές άλλες τέτοιες ωραίες ονομασίες. Επειδή εμένα με μπέρδεψε αυτό, το έψαξα και βρήκα τις εξηγήσεις σε ένα βιβλιαράκι που έχω με συνταγές για ψωμί. Τις παραθέτω λοιπόν παρακάτω για να διευκολύνω κάποιον ή όποιον μπορεί να θέλει να κάνει ψωμί και δυσκολεύεται με τους τύπους.

Τύπος Αλεύρι 405 (ή και τύπου Π)  είναι το κανονικό αλεύρι σίτου (standard wheat flour)

Τύπος Αλεύρι 550 είναι το δυνατό αλεύρι σίτου για ζύμες με λεπτούς πόρους (strong wheat flour, for finely pored doughs)

Τύπος Αλεύρι 997 είναι το κανονικό αλεύρι σίκαλης (standard rye flour)

Τύπος Αλεύρι 812 είναι το αλεύρι σίτου για ανοιχτόχρομα σύμμικτα ψωμιά (wheat flour, for light mixed breads)

Τύπος Αλεύρι 1050 είναι το σκουρόχρωμο αλεύρι σίτου για σύμμικτο ψωμί ή νόστιμα αρτοσκευάσματα (dark wheat flour for mixed breads or savoury pastries)

Τύπος Αλεύρι 1150 είναι το αλεύρι σίκαλης με υψηλό περιεχόμενο ανόργανων ουσιών (rye flour with a high mineral content).

Τα παραθέτω και στα αγγλικά γιατί η έννοια μερικές φορές είναι λίγο διαφορετική, και επειδή δεν μπήκα στη διαδικασία να τα μετφράσω εγώ, αλλά, όπως ήταν η μετάφραση την "πήρα" έτοιμη και σαν την παραθέτω, σίγουρα υπάρχουν στοιχεία που δεν είναι ακριβώς όπως πρέπει. Οπότε ελπίζω να βοήθησα και αν υπάρχει κάποιο αλεύρι που δεν περιέχεται εδώ μέσα παρακαλώ να το γράψετε στα σχόλια για να προστεθεί.  :)

Αυτό το μήνα (Νοέμβριος '12)

Μην ξεχνάμε ότι αυτό το μήνα απολαμβάνουμε συγκεκριμένα "πράγματα" στην εποχή τους.

Οπωροκηπευτικά (Λαχανικά) Εποχής

Καρότα, Κολοκύθες, Λαχανάκια Βρυξελλών, Λάχανα, Πράσα, Ραπανάκια, Σαλάτες (Μαρούλια Σγουρά), Σέλινο, Σπανάκι, Κουνουπίδι, Μπρόκολα, Παντζάρια, Χόρτα Βουνού.


Κρεατικά "Εποχής"

Έχουν ξεκινήσει τα χοιροσφάγια σε κάποιες περιοχές, οπότε και έχουμε φρέσκα: Χοιρινά, Λουκάνικα, Πηχτή και Παστό Κρέας.  Ξεκίνησαν και τα σαλιγκάρια με τις πρώτες βροχές.

Φρούτα Εποχής

Κατάλληλη εποχή για: Κάστανα, Ρόδια, Κυδώνια, Καρύδια, Αμύγδαλα.
Τώρα αρχίζουν: Αβοκάντο, Ακτινίδια, Γκρέιπφρουτ, Λωτός, Μανταρίνια, Πορτοκάλια, Φρούτα του Δάσους, Ελιές (επιτραπέζιες)

Γαλακτοκομικά "Εποχής"
Επίσης έχει ξεκινήσει και η γαλακτομική περίοδος οπότε τα φρέσκα τυριά είναι ΤΩΡΑ. Ανθότυρο, Μαλάκα, Κοπανιστή, Τυροβολιά, Ξινομυζήθρα, Ξίγαλο, Μυζήθρα, Μελίπαστο.




πηγή: Γαστρονόμος Νοεμβρίου '12 (σελ.8).
σημ: Για τα τυροκομικά ήξερα ότι είναι η εποχή τους λόγω ενός φίλου, δεν γνώριζα τα τυριά όμως.

Τέχνη και ξερό ψωμί!

 

  Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012.

Ξυπνάς στις 06:00 γιατί είπες σε ένα φίλο σου ότι θα τον βοηθήσεις να κάνει κάτι που θέλει. Έρχεται, σε βρίσκει στο σημείο συνάντησης και ξεκινάτε για τον σκοπό του. 

Προορισμός; Η Τεχνόπολις στο Γκάζι. 

Σκοπός; Η έκθεση έργων τέχνης που διοργάνωνε το artAΖ.gr για την Κλίμακα.

Στόχος; Η απόκτηση συγκεκριμένων έργων τέχνης.

Επετεύχθη; ΝΑΙ!

Βρίσκεστε λοιπόν στο σημείο συνάντησης και κατευθύνεστε προς Γκάζι. Την ώρα που τα μαγαζιά κλείνουν και ο κόσμος επιστρέφει σπίτι του εσείς είστε στην είσοδο του χώρου. Στις 07:00 ήμασταν μόνο εμείς οι δύο και οι δύο φύλακες (ο ένας τελείωνε απο τη βάρδιά του). Περιμένοντας 5 λεπτά πιο μετά έρχονται άλλες δύο κυρίες. Για να μην τα πολυλέω, όσο περνούσε, τόσο περισσότερα άτομα έρχονταν για το συγκεκριμένο λόγο. Καταλήξαμε λοιπόν να περιμένουμ (αρκετά άτομα) έξω απο την είσοδο της Τεχνόπολις μιας και δεν μας άφηναν οι φύλακες να εισέλθουμε στο χώρο. Κάνε λοιπόν τώρα σκηνικό στο μυαλό σου, να περιμένουμε σαν άσχετοι έξω απο την Τεχνόπολη, μέσα στο κρύο, με αέρα να φυσάει για να αγοράσουμε έργα τέχνης.

Πέρασε λοιπόν η ώρα και μας άφησαν να μπούμε στο χώρο γύρω στις 09:00. Πήγαμε και στηθήκαμε έξω ή δίπλα απο την αίθουσα που θα γινόταν η πώληση. Περιμένα να μέχρις τις 11:00 πίνοντας καφέ, λέγοντας βλακείες και αναρωτιόμενοι για τους υπόλοιπους.

Έφτασε λοιπόν η ώρα. 11:00 έδειξε το ρολόι και ξεκίνησαν να μοιράζουν τα χαρτιά προτεραιότητας σύμφωνα με το πως είχαμε προσέλθει το πρωί. Ο φίλος μου κι εγώ είχαμε φτάσει εκεί στις 7 και ήμασταν σε σειρά 7ος και 8ος. Πήραμε τα χαρτάκια και περιμέναμε λοιπόν να πάει 12 για να ξεκινήσει η πώληση.

Και πήγε 12:00. Φώναξαν να μπούμε οι πρώτοι 10 σε σειρά για να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο χώρο. Επέτρεπαν 2  άτομα τη φορά να μπαίνουν μέσα και να πέρνουν τα έργα τους. Το να κάθεσαι έξω απο τον χώρο, σε σειρά 7-8 είναι λίγο οδεινηρό οφείλω να ομολογήσω μιας και υπάρχει το εξής θέμα με την συγκεκριμένη έκθεση.

Η εν λόγω έκθεση γίνεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, τα έργα είναι περισσότερα απο 300 και κοστίζουν €50 έκαστο. Μπορεί ο καθένας να αγοράσει 3 έργα. Μόνο που τα έργα είναι μοναδικά. Αυτό σημαίνει πως αν το έργο που θέλεις, το έχει προλάβει κάποιος πρίν απο εσένα, τότε, έχασες. Οπότε και γι'αυτό πήγαμε νωρίς, για να έχουμε μικρό νούμερο στη σειρά και να προλάβουμε να πάρουμε αυτά που θέλαμε.

Καταλαβαίνεις λοιπόν το λόγο για τον οποίο δεν ήταν και ότι πιο ωραίο το να κάθεσαι και να βλέπεις τους άλλους να μπαίνουν πρίν απο εσένα. Δεν ήξερες τι έργα είχαν πάρει, δεν τα μάθαινες εκτός κι αν τα έδειχναν. Δεν ήξερες τίποτα. Απλά περίμενες και μόλις ερχόταν η σειρά σου, αν αυτά που ήθελες υπήρχαν ακόμη, τα έπαιρνες. Η αγωνία είχε φτάσει στα ύψη, ακόμη και σε εμένα που πήγα για να βοηθήσω και δεν με ενδιέφερε για τα έργα. Παρόλ αυτά είχα αγωνία αν θα τα βρούμε - δεν χρειάζεται να σας πως για τον φίλο μου. Έτρεμε.

 

Όλα ευτυχώς πήγαν καλά. Τα έργα τα πήραμε. Τα περισσότερα ήταν ωραία και νομίζω πως στο τέλος, άξιζε πολύ όλο αυτό. Θα το ξαναέκανα σίγουρα μαζί του, αρκεί βέβαια να μην δούλευα το απόγευμα της ίδιας μέρας, να μην δούλευα την προηγούμενη και γενικότερα να ήμουν ξεκούραστος. Αλλά ήταν πολύ ωραία. Το γέλιο που ρίξαμε, η αγωνία, τα έργα, η ικανοποίηση, τα πάντα όλα. Πολύ ωραία

Μπράβο στην artAZ.gr που το διοργάνωσε. Για τον σκοπό και για το πόσο καλά κύλησε όλο αυτό.

Οδύσσεια

Μια παράσταση του Robert Wilson, σε συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου - Teatro di Europa.

Δεν θα σχολιάσω κάτι επιπλέον όσον έχουν ειπωθεί όλες αυτές τις ημέρες για την παράσταση.

Αρκετοί έχουν πεί ότι είναι μια μεγάλη παράσταση, μια παράσταση στην οποία βαριέσαι, μια παράσταση που κουράζει. Γενικότερα έχουν πει αρκετά τέτοια σχόλια αλλά παρόλα αυτά, όλοι κατέληγαν στο ότι είναι μια πολύ ωραία παράσταση.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η παράσταση, δεν είναι βαρετή, δεν κουράζει με την έννοια του να είναι τόσο μεγάλη που να κουράζει (κουράζει το γεγονός ότι κάθεσαι αρκητή ώρα χωρίς να κάνεις κάτι άλλο), και είναι όσο πρέπει όσον αφορά τη διάρκεια για να μην θεωρήσει κάποιος ότι τα χρήματα που μπορεί να δώσει δεν θα αξίζουν. 

Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους ρόλους τους πάρα πολύ καλά και, πολλά συγχαρητήρια τους αξίζουν γι'αυτό. Είναι ερμηνείες πολύ απολαυστικές και πολύ καλές, τόσο που, υπάρχουν και σημεία που εμένα με συγκίνησαν. 

Υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι ελαφρώς πιο χαμηλή η μουσική αλλά το προσπερνάς αυτό. Επίσης, για όσους έχουν απορίες και δυσκολείες. Η παράσταση είναι το ίδιο απολαυστική ΚΑΙ απο την πλατεία, ΚΑΙ απο τον πρώτο εξώστη ΚΑΙ απο τον δεύτερο εξώστη. Μην δυσκολευτεί κανείς σε αυτό. Θα το απολαύσει το ίδιο. Πραγματικά.

Η κατάληξη είναι πως είναι μια παράσταση την οποία αξίζει να πάτε να δείτε.

Μπράβο στο Εθνικό για τις κινήσεις που κάνει.

Επισημαίνω πως ο σχολιασμός είναι καθαρά προσωπική άποψη και πως επίσης δεν έχω γνώσεις θεατρικές που να μου επιτρέπουν να εμβαθύνω σε αναλύσεις. Είμαι ένας απλός θεατής που απήλαυσα αυτό που είδα και εκφράζω την άποψή μου.