Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2007

Ο πλούτος της Ελληνικής Γλώσσας για τον Ζαχόπουλο

Για τον Ζωνιανό ο Ζαχόπουλος πήγε για φούντο,
για τον τρελό σάλταρε,
για τον σεξουλιάρη πήδηξε,
για τον τρομοκράτη έσκασε,
για τον δύτη βούτηξε,
για τον ελευθερά (αλεξιπτωτιστή) ουάου,
για τον οδοκαθαριστή όχι ρε γαμώτο Χριστουγεννιάτικα,
για τον trendy έγινε emo και για τον emo, έγινε μέλος.
πηγή: athens voice

Santa Claus Village, Arctic Circle, Rovaniemi, Finland

Here's a little something from Finland and Especially from Santa Claus' Home.


Just to know where yare going and how long will it take you till you get there.


Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Dear Santa, this year...

Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Xριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας. Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα. Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο. Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007

Umbrella - Rihanna



Με το παραπάνω Βίντεο σας αποχαιρετώ για χριστούγεννα και πρωτοχρονιά. Δεν ξέρω αν θα μπορώ να ανανεώνω το ιστολόγιό μου απο τη Φιλανδία αλλά θα προσπαθήσω να κάνω οτι καλύτερο μπορώ. Καλές γιορτές και χρόνια πολλά σε όλους.

With the above video i'm leaving you for christmas. Tomorrow my vacation begins so i do not know if i will be able to update my blog. I'll try to do my best. Happy holidayz and back here from the 8th of January.

My point of View for Thessaloniki. | My city

Πλατεία Αριστοτέλους. Εδώ όλα ξεκινάνε.
Αγία Σοφία, Ναυαρίνου, Καμάρα, Βαρδάρης, ΟΣΕ, Πανεπιστήμια, Μαρτίου, Ποσειδώνιο, Λαδάδικα, Λουλουδάδικα, ΤΕΙ, Κέντρο, Άνω Πόλη, Τούμπα, Χαριλάου, Συκιές, Δυτικές Συνοικίες, Πανόραμα, Κρήνη, Εμπορικό στο Κέντρο, Cosmos, Magic Park, City Gate, Σφαγεία, ΦΙΞ, Αεροδρόμιο, Πλατεία Αντιγονιδών, Υπουργείο, Εγνατία, Αριστοτέλους, Τσιμισκή, Μητροπόλεως, Αγίου Δημητρίου, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος. Αυτά είναι απλά ένα δείγμα. Ένα δείγμα του τι έχεις να κάνεις, να πας, να δείς, να φτύσεις. Μια πόλη ζωντανή, μια πόλη που έχει παλμό, κέφι, όρεξη, διάθεση και πολύ κόσμο. Κόσμο ο οποίος την ανανεώνει, την αναζωογονεί, της δίνει ρυθμό και κέφι. Όλα αυτά την κάνουν ξεχωριστή, διαφορετική.

Η δική μου ματιά στην πόλη είναι πολύ ζωντανή. Φορές φορές με θλίβει, φορές φορές με κάνει να χαίρομαι πάρα πολύ και να χαμογελώ. Να λέω πως δεν θα ήθελα να μένω κάπου αλλού. Κάποιες άλλες με εκνευρίζει. Με κάνει να θέλω να εκραγώ. Να φωνάξω και να αρχίσω να καταστρέφω τα πάντα.
Η δική μου Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη ανοιχτή σε όλα. Σε προκλήσεις, σε προσκλήσεις, στη διαφορετικότητα, στην ανεκτικότητα. Είναι μια πόλη που συνδυάζει τη λησμονιά με το μέλλον, τη λίθη με το τώρα, το αύριο με το σήμερα, το νεοκλασικό με το μοντέρνο, το μεταμοντέρνο με το παραδοσιακό. Είναι μια πόλη που έχει δρόμους στενά, και δρόμους μεγάλους και ανοιχτούς. Κίνηση και ησυχία, σταθερότητα και ανησυχία, χαλαρότητα και απόλαυση. Καλό φαγητό και ζεστούς ανθρώπους. Πολύ υγρασία που το χειμώνα σε κάνει να καταριέσαι και το καλοκαίρι να ιδρώνεις συνεχώς και να μην ξέρεις τι να κάνεις.

Οι επιλογές, τα ονόματα, οι άνθρωποι, τα σημεία, οι στιγμές. Η ΖΩΗ ΜΑΣ.

Όλα όσα στηρίζουν και δημιουργούν και εξελίσουν αυτή την πόλη, είμαστε εμείς. Εμείς την φτιάχνουμε, τη στηρίζουμε, την αναζωογονούμε, την αγαπάμε και τη μισούμε. Ας απολαύσουμε όλα όσα μας δίνει στο έπακρο και ας μην παραπονιόμαστε.
Ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις και μπορείς. Κάνε αυτό που σου αρέσει. Αγάπησε και μίσησε. Αλλά μην καταστρέφεις τον κόσμο γύρω σου. Μην το κάνεις, θα το μετανιώσεις.

Κράτα τις εικόνες μέσα σου, να τις μοιραστείς όταν και με αυτούς που πρέπει. Χαμογέλα και απόλαυσε μια στιγμή που θα σου έρθει όπως μόνο εσύ ξέρεις. Μοιράσου τη χαρά σου με τον δίπλα σου. Κι αυτός χαίρεται αλλά ντρέπεται να το δείξει. Ενθάρρυνέ τον...

Ζήσε στην πόλη.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Λετς κολ ιτ ε ντέι

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήμουν στο χωριό μου. Το σάββατο το απόγευμα μας επισκέφτηκε ένας παλιός φίλος των παππούδων μου και μας έφερε πεσκέσι τέσσερα ψάρια. Τα τρία απο αυτά ήταν ζωντανά μέχρι τη στιγμή που φτάσανε σπίτι μας και έτσι τα βάλαμε σε μια λεκάνη για να τα έχουμε φρέσκα - φρέσκα όταν θα τα τρώγαμε. Το παρακάτω βίντεο δείχνει τα ψάρια. Μπορώ να πω οτι με παραξένεψε το θέαμα. Όχι πως δεν είχα ξαναδεί ψάρια αλλά, άλλο να τα βλέπεις στη θάλασσα να απομακρύνονται απο εσένα για να μην τα πιάσεις και άλλο να βλέπεις ποταμίσια ψάρια ζωντανά. Μου άρεσαν μπορώ να πω και τα βρήκα πολύ γλυκά, καθώς επίσης στεναχωρήθηκα όταν τα αντίκρισα την επόμενη μέρα στο πιάτο έτοιμα προς βρώση. (Οι φωνές που ακούγονται στο βάθος είναι ο φίλος που όταν μιλάει φωνάζει)




Κατα τα άλλα. Σήμερα επιστροφή στην πόλη και επιτέλους είδα για κάτι που τόσες μέρες άκουγα. Μονοδρόμηση δρόμων στη Θεσσαλονίκη λόγω έργων μετρό. Είδα σήμερα λοιπόν οτι μονοδρομήσανε την 26ης οκτωβρίου απο την Ηρώων Πολυτεχνείου μέχρι την Εγνατία και την Δωδεκανήσου απο την Εγνατία μέχρι την τσιμισκή (λογικά). Τι παράξενα πράγματα συμβαίνουν. Άντε να δούμε τι άλλο θα μας αλλάξουν. Μην κλείσουν εντελώς την εγνατία. Τότε να δούμε τι θα κάνουμε.
Χιόνισε επιτέλους. Ακόμη και στη Λάρισα και στο χωριό μου. Χρόοοοοονια είχαμε να δούμε χιόνι. Μας άρεσε αλλά μωρέ. ΤΟ έλιωσε. :(
Είδα επιτέλους μετά απο πάρα πολύ καιρό την αδερφή μου και το ανηψάκι μου. Γίνεται πάρα πολύ όμορφο. Τι να πείς.
Έτσι είναι.
Αυτά προς το παρόν. Απόψε έχουμε χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν με τα παιδιά απο τη σχολή και πρέπει να πάω να μαγειρέψω. Σε αφήνω καλό μου ιστολόγιο λοιπόν. Θα μιλήσουμε πάλι.

Στο ενδιάμεσο έχουν γίνει κι άλλα πράγματα που να πάρει. ΔΕΝ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.

Party Animal..

I'm a party animal, PA PA PA PA
I'm a party animal, PA PA PA PA



Get ready.
SOON...
More to see
More to listen to
More things to read about

Get back here...

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Βανδαλισμοί στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (11/12/2007)

Η ώρα ήταν 12:30 όταν αντίκρισα το συγκεκριμένο θέαμα. ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, κεντρικός διάδρομος, έξω απο τις 100αρες αίθουσες, στο σημείο όπου τα παιδιά της ΚΝΕ έχουν το δικό τους χώρο και μαζεύονται.

Δεν πρόλαβα να είμαι μπροστά για να δώ ιδίοις όμασι τι συναίβει αλλά, πρόλαβα τα αποτελέσματα. Απο οτι έμαθα ρωτώντας, αυτό έγινε όλο απο τους αναρχικούς οι οποίοι επιτέθηκαν στους ΚΝίτες υποστηρίζοντας πως οι συγκεκριμένοι (ΚΝΕ) είπαν κάτι όσον αφορά το θάνατο ενός παιδιού το οποίο ανήκε στους αναρχικούς. Οπότε, με αυτή τη δικαιολογία μπήκαν μέσα και κατέστρεψαν όλο το "γραφείο" της ΚΝΕ, γκρέμισαν τα πάντα και επίσης απο οτι έμαθα βάλανε και φωτιά αλλά μου είπαν οτι την έβαλαν στον προαύλιο χώρο του ΤΕΙ και όχι μέσα στο διάδρομο. Το θέμα βέβαια δεν είναι η φωτιά αλλά το οτι κάποιοι έξυπνοι έκαναν αυτό το πράγμα απλά και μόνο επειδή υποστηρίζουν κάποιες ιδεολογίες. Αυτά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν. Ας μην αναπτύξω όμως την δική μου σκέψη για το συγκεκριμένο θέμα. Απλά παραθέτω τα στοιχεία που γνωρίζω και τα δεδομένα που έχω.




Η κατάσταση αυτήν, έμεινε έτσι μέχρι τις 7 το απόγευμα που ήμουν ακόμη στο ΤΕΙ.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Ε, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΚΡΙΝΙΑ

φωτό: απο το Μέγαρο μουσικής
Γιατί ο κόσμος να μην ξέρει ότι η Θεσσαλονίκη είναι και όμορφη, και γλυκιά, και ανατολίτικη, και ονειροπαρμένη, και φευγαλέα, και ερωτική, γιατί στο ζώδιο είναι σκορπιός, καλοφαγού - και αυτό δεν είναι κακό, τόσο καλό και φθηνό φαγητό στην Αθήνα δεν υπήρξε ποτέ!
Με ιαματικά λουτρά στον Λαγκαδά, το δέλτα στο Καλοχώρι, την Άνω Πόλη και ένα σωρό άλλες υπέροχες τοποθεσίες, και όλα αυτά στα 5 λεπτά.
φωτό: απο τη στάση ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στο ΤΕΙ

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα απο ένα κείμενο που έστειλε η Κατερίνα Κ. (έτσι υπογράφει) στην Athens Voice σαν απάντηση προς τον Στέφανο Τσιτσόπουλο για τα κείμενα που γράφει απο την Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα και το λόγο γενικά, για τον οποίο γράφτηκε αυτό το κείμενο διαβάστε τα στο τέυχος 193, 6 - 12 δεκεμβρίου 2007 της A.V.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Η μελαγχολία του Παρισιού

Η
σπουδή
του
ωραίου
είναι
μια
μονομαχία
όπου
ο καλλιτέχνης
κραυγάζει
με δέος
πριν ηττηθεί.

Σαρλ Μπωντλαίρ - Η μελαγχολία του παρισιού (2001)

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Η βροχή | Οι ομπρέλες | Τα υπόστεγα ==> Η Θεσσαλονίκη

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου.
Σήμερα απο το πρωί μέχρι το μεσημέρι στην πόλη της Θεσσαλονίκης έβρεχε. Και ως γνωστόν, όταν βρέχει εδώ πέρα έχουμε πάάάάάάρα πολλά προβλήματα. Ξεκινώντας απο το πιο βασικό που είναι το κυκλοφοριακό. Τρελό πρόβλημα. Δεν πρόκειται να λυθεί και σύντομα βέβαια. Χρόνοι αναμονής απλα ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ. Νεύρα τσατάλια και όλα αυτά είναι κάποια απο τα προβλήματα που βλέπεις άμεσα. Δεν μιλάμε για δρόμους που το πατινάζ γίνεται πιο άνετα και απο πάγο. Δεν μιλάμε για φρεάτια και απολήξεις νερών τα οποία είναι είτε φραγμένα με φύλλα και σκουπίδια, είτε απλά υπάρχει η τρύπα στο έδαφος και ένα βάθος αλλά απο εκεί και πέρα πάπαλα. Οπότε και σαν συνέχεια αυτού του προβλήματος έχουμε και τους δρόμους που εκτός απο παγοδρόμια γίνονται και λίμνες.

Τέλος πάντων. Ας προχωρήσουμε. Όταν βρέχει γενικότερα και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, προσπαθούμε όλοι να γλιτώσουμε απο το νερό και να κρυφτούμε κάπου όπου δεν θα βρεχόμαστε ή, αν πρέπει να μετακινούμαστε προσπαθούμε να μετακινηθούμε με γνώμονα το δρόμο ο οποίος θα έχει τα περισσότερα υπόστεγα ή σκέπαστρα για να περνάμε απο κάτω και να βρεχόμαστε όσο λιγότερο γίνεται. Έρχομαι τώρα εγώ και ρωτώ. Που πηγαίνει ο παππούς - ο δεν μπορώ να περπατήσω, έχω τη μέση μου, τα γόνατά μου, τα χέρια μου και γενικά είμαι όλος μια αρρώστια - μέσα στη βροχή;
Το κακό βέβαια στην όλη υπόθεση δεν είναι οι παππούδες και οι κάθε λογής νέοι και παππούδες αλλά, αυτοι που κυκλοφορούν με τις ομπρέλες τους ανοιχτές παντού. Κάτω απο υπόστεγα. στο διάδρομο που είναι στα κτίρια της αριστοτέλους μέσα απο τις κολώνες, οπουδήποτε μπορεί να πάει πεζός πάνε και αυτοί με την ομπρέλα τους. Παιδιά. Τα υπόστεγα και όλα αυτά που προφυλάσσουν όλους όσους δεν έχουν ομπρέλα απο τη βροχή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. Κλείστε τις επιτέλους τις γαμημέ*ες τις ομπρέλες. Κλείστε τις γαμώτο. Που δεν μπορούμε να περάσουμε γιατί δεν ξέρουμε ποιος θα μας βγάλει πρώτος το μάτι. Αν είναι δυνατόν. Κι εγώ κυκλοφορώ κάποιες φορές έτσι αλλά αρκετές φορές την ομπρέλα την έχω κλειστεί. Έλεος. Ας δημιουργήσουμε ένα κίνημα κατα της ανοιχτής ομπρέλας κάτω απο υπόστεγα και σκέπαστρα.
Λίγο μυαλό επιτέλους. Θα το αγοράσεις το μπλουζάκι θεία, μην ανησυχείς. Δεν θα σε σταματήσει κανείς, ούτε η ομπρέλα αλλά, κλείσε την, τη ρημάδα όταν κοιτάζεις τις βιτρίνες.

Αυτό είναι απο τα πιο σπαστικά στοιχεία της βροχής. Οι ανοιχτές ομπρέλες εκεί που δεν πρέπει.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Πλάκα με κάνεις.

Πόσο έξυπνη σου φαίνεται αυτήν η διαφήμιση;
Ε, πόσο;

2 στα 2 στη Θεσσαλονίκη

Αυτήν η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια πάρα πολύ ωραία εβδομάδα. Πολύ ωραία όμως. Πήγα θέατρο. Μόνο αυτό θα πω.
Είδα που λέτε, δύο παραστάσεις αυτή την εβδομάδα. Και τη μία την είδα μόνος μου.
Ας τα πάρουμε απο την αρχή όμως.
"Μου λεν... ρουζ"
Μια παράσταση μιούζικαλ, η οποία παίζεται σε ένα καφενείο πίσω απο το δημαρχείο. Τέσσερις ηθοποιοί, 3 γυναίκες, 1 άντρας. Πολλά τραγούδια, ωραία ατμόσφαιρα και πάρα πολύ απολαυστικό αυτό που σου μένει στο τέλος. Μια παράσταση-μιούζικαλ που θα σου αρέσει πάρα πολύ. Πάρα πολύ όμως΄. Οι παραστάσεις είναι κάθε τετάρτη. Παίζει για τις επόμενες τρείς τετάρτες ακόμη. Είναι κάτι που αξίζει να δείς. Απο παιδιά που κάνουν αυτό που τους αρέσει. Το κάνουν και το κάνουν καλά. Ωραίες φωνές, απολαυστικές φατσούλες, και πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Είναι αυτό που το ξεχωρίζει και το κάνει καλό. Απο αυτή την τετάρτη θα συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα και κάποια χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Η άλλη παράσταση που πήγα και είδα, είναι το Χάνσελ και Γκρέτελ. Μια παιδική παράσταση η οποία παίζεται στο θέατρο του δήμου Σταυρούπολης, επάνω στη Λαγκαδά. Είναι το γνωστό παραμύθι με τη μάγισσα που τρώει τα παιδάκια και τελικά ο χάνσελ και η γκρέτελ την ρίχνουν στο φούρνο και την καίνε. Αρχικά να σας πω οτι τρόμαξα όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα απο τα πόσο πολλάααααααα παιδάκια είχε μέσα. Τόσο που ανησυχούσα για το αν και κατα πόσο θα μπορέσουμε να δούμε το θεατρικό, ήρεμα και με την ησυχίας μας, χωρίς περιττά λόγια, φωνές, κλάματα και όλα αυτά που συνοδεύουν μικρά παιδάκια. Αντιθέτως, περάσαμε πάρα πολύ καλά, απολαυστικά, το θεατρικό ήταν πάάάάάάρα πολύ καλό και τα παιδάκια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ήσυχα. Παραξενεύτηκα πάντως για να πω την αλήθεια. Ήταν ένα πολύ όμορφο έργο. Απόλαυσα επίσης που πήγα μόνος μου και το είδα. Πάρα πολύ το απόλαυσα. Μια παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε λοιπόν. Αυτά για όσους δεν θέλουν απλά να βγαίνουν για καφέ και ποτό αλλά να κάνουν και κάτι το διαφορετικό, το απολαυστικό εξίσου.


Εκτός απο αυτό, χτές είχαμε πάρτυ. Γενέθλια και γιορτή μαζί σε ένα. Με κάποια καθυστέρηση βέβαια (οχι τα δικά μου) και περάσαμε πάρα πολύ ωραία εξίσου. Είδαμε παλιούς φίλους που είχαμε καιρό να δούμε και απολαύσαμε τη βραδιά. Σήμερα γύρισα όλη τη Θεσσαλονίκη. Πήγα σταυρούπολη το πρωί για το θεατρικό και μετά κατέβηκα κέντρο για να πάρω λεωφορείο για πανόραμα και απο εκεί κατέβηκα στο ποσειδώνιο για καφέ και τώρα πλέον σπίτι για ξεκούραση.Ουφ... επιτέλους απο κάποια άποψη.

Και επίσης θέλω να σχολιάσω το εξής. Διάβασα στο ΒΗΜagazino της της 2ης Δεκεμβρίου το εξής στη σελίδα που έχουν τα Μ'αρέσει Δεν μ'αρέσει.
Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης έγραψε το εξής. "+Η ναζιάρικη γυναικεία φωνή που ανακοινώνει τις στάσεις λεωφορείου στη διαδρομή αεροδρόμιο-κέντρο Θεσσαλονίκης."

Αρχικά κύριε ζουμπουλάκη. Να σας ενημερώσουμε πως αυτό δεν γίνεται μόνο απο το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο. Φτάνει μέχρι το τέλος της διαδρομής και το λέει ακόμη. Δεν σταματά στην αριστοτέλους. Και επίσης αυτό έχει εφαρμοστεί σε όλες τις γραμμές στην πόλη. Πέρα απο αυτό. Ναζιάρικη φωνή;;;;;;;;;; Δυο μπορεί να είναι πιθανά. Η δεν έχετε ξανακούσει ναζιάρικη φωνή να μιλά ή δεν ακούτε καλά. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αν αυτή είναι ναζιάρικη φωνή τότε η μάγκυ χαραλαμπίδου, τι είναι;


Κατά τα άλλα, δευτέρα ξεκίνησα δουλειά. Άντε με το καλό. Καλή μας αρχή λοιπόν.
More to come soon...
I am getting ready for Finland

So why should i choose ADSL?

Δείτε αυτό. Είναι απο τις πιο έξυπνες διαφημίσεις που έχω δει τον τελευταίο καιρό. Δεν θα την αναλύσω όμως. Απλά απολαύστε την. Και θα περιμένω και σχόλια.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007

Christmas Time for Grigsgr <|> Blog me toujours

From today and we'll see for how long, Grigsgr <|> Blog me toujours will be moving on Christmas mood.

Music
Images
And maybe posts that have to do with christmas.
Enjoy the music. Chosen specially for you from Grigsgr.




Απο σήμερα και θα δούμε για πόσο καιρό το ιστολόγιο Grigsgr <|> Blog me toujours θα κινείται σε χριστουγεννιάτικη διάθεση.

Μουσική
Εικόνες
και πιθανόν και θεματολογία για χριστούγεννα.
Απολαύστε τη μουσική. Επιλεγμένη ειδικά για εσάς απο τον Grigsgr.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Καψώνια στο στρατό. Για λίγους και εκλεκτούς. | Greek army

Δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο βίντεο το οποίο δείχνει ανώτερο αξιωματικό να κάνει καψόνι σε φαντάρο στη Σαμοθράκη.
Δεν θα σταθώ στο να σχολιάσω το βίντεο. Έλεος αν το κάνω. Το καψόνι είναι κάτι που απαγορεύεται, και πέρα απο αυτό, επίκειται στον καθένα προσωπικά και το πόσο σέβεται τον άλλο και την προσωπικότητά του και το χαρακτήρα του για το αν θα κάνει καψόνια και μέχρι ποιο βαθμό. Θέλω απλά να σχολιάσω το εξής.
Έβλεπα στις ειδήσεις όπου έμαθα και για το συγκεκριμένο βίντεο (ναι είδα επιτέλους τηλεόραση), έναν που είναι κάτι μέσα στο στρατό (δεν θυμάμαι τι) ο οποίος σχολίαζε. Σχολίαζε και έλεγε τώρα το εξής. "Είναι η πίεση που δέχεται ο στρατηγός (η οτιδήποτε είναι αυτός που έκανε το καψόνι, μέσα στο στράτευμα), οι συνθήκες, το οτι είναι μακρυά απο το σπίτι του, είναι πολλά", είπε.
Και έρχομαι τώρα εγώ και ερωτώ. Μόνο ο στρατηγός έχει αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα; Δηλαδή ο φαντάρος δεν έχει αυτά τα θέματα, δεν τον ενοχλεί που είναι φαντάρος αρχικά, δεν τον ενοχλεί που είναι μακρυά απο το σπίτι του, που ζεί και λειτουργεί κάτω απο ένας Θεός ξέρει τι συνθήκες (μπορεί να είναι και πολύ καλές), που μπορεί να μην ήθελε να πάει και να πιέζεται να προσαρμοστεί και να ανταπεξέλθει στις συνθήκες, που μπορεί να έχει χίλια μίρια προσωπικά προβλήματα τα οποία το καθιστούν ακόμη πιο δύσκολο να μείνει στο στρατό. Είναι πολλά περισσότερα αυτά που μπορεί να περνάει ένας φαντάρος.


Όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις απο εμένα - ποιον άλλο - ο οποίος εγώ, δεν έχω πάει στο στρατό ακόμη και επίσης δεν γνωρίζω αν ο κύριος που έκανε το καψόνι πληρώνεται ή οχι. Αν ναι, τότε η φράση οτι το επέλεξε για να κάνει αυτό που κάνει, καταργεί όλα τα εμπόδια και προβλήματα που μπορεί να βγαίνουν στην πορεία. Το γνώριζε εξαρχής οτι θα γίνονται αυτά. Αν δεν πληρώνεται τότε, αλλάζει το παιχνίδι. Εκεί μάλλον ο συγκεκριμένος, πρέπει να μάθει τι σημαίνει σεβασμός πρώτα και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Worlds' most expensive cars of 2007

1962 Ferrari 330 TRI/LM

Πουλήθηκε για (Sold for): $9.3 εκατομμύρια/million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007
Πού (Where): Maranello, Italy








1953 Ferrari 340/375 MM

Πουλήθηκε (Sold for): $5.7 εκατομμύρια/million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007
Που (Where): Maranello, Italy






1966 Shelby Cobra
Πουλήθηκε (Sold for): $5.5 εκατομμύρια/million
Απο (By): Barrett-Jackson
Πότε (When): Ιανουάριος/Jan. 18, 2007
Που (Where): Scottsdale, Ariz.






1959 Ferrari 250 GT
Πουλήθηκε (Sold for): $4,950,000 εκ./million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007
Που (Where): Monterey, Calif.






1931 Bentley 4_-Liter

Πουλήθηκε (Sold for): $4,510,000 εκατομμύρια/million
Απο (By): Gooding & Co.
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007
Που (Where): Pebble Beach, Calif.






1959 Ferrari 250 GT

Πουλήθηκε (Sold for): $4,455,000 εκ./million
Απο (By): Gooding & Co.
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007
Που (Where): Pebble Beach, Ca









1935 Duesenberg SJ

Πουλήθηκε (Sold for): $4,400,000 εκατομμύρια/million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007
Που (Where): Monterey, Calif.






1933 Delage D8S
Πουλήθηκε (Sold for): $3,740,000 εκατομμύρια/million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007
Που (Where): Monterey, Calif.








1970 Ferrari 512S

Πουλήθηκε (Sold for): $3,564,000 εκ./million
Απο (By): RM Auctions
Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007
Που (Where): Maranello, Italy





1884 DeDion, Bouton et Trepardoux
Πουλήθηκε (Sold for): $3,520,000 εκ./million
Απο (By): Gooding & Co.
Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007
Που (Where): Pebble Beach, Calif.
credits: businessweek.com

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

Blank

Δεν θέλω να μου υποσχεθείς οτι θα με αγαπήσεις.
Θέλω να με αγαπήσεις.
Δεν θέλω να σε δώ να χαμογελάς.
Θέλω να νιώσω τη χαρά σου.
Δεν θέλω να περάσεις στη λήθη.
Θέλω να είσαι εδώ μαζί μου.
Δεν θέλω να σε σκέφτομαι απο τις φωτογραφίες.
Θέλω να σε αγγίζω.

Θέλω να κοιμάμαι μαζί σου, να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου, να νιώθω το άγγιγμά σου. Δεν θέλω να ΜΗΝ σε γνωρίσω.
Ας κάνουμε μια αρχή.


I do not want you, to promise me that you will love me.
I want you to love me.
I do not want to see you smile.
I wanna feel your happinness.
I do not want you to sink into oblivion.
I want you to be here with me.
I do not want to think of you only by the photos.
I want to touch you.
I wanna sleep with you, hear your heart beat, feel your touch.
I wanna meet you.
Let's make it happen.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Can i call it Technology?

Sonny Ericsson W960i


Sony Ericsson K850i

Γιατί λέγεται Bluetooth™; Why do we call it Bluetooth™?

Did you know this?

Ο βασιλιάς των Βίκινγκς Harald Bluetooth ένωσε τη Νορβηγία με τη Δανία. Ήταν πασίγνωστος για το χάρισμά του να επικοινωνεί και να φέρνει τους ανθρώπους κοντά με το διάλογο – που να φανταζόταν ότι, αιώνες αργότερα, μια πανίσχυρη τεχνολογία θα έπαιρνε το όνομά του!

Harald Bluetooth, king of Vikings was famous for his gift to make people forgive each other and bring them together. He made the same thing with the countries of Norway and Denmark. That's the reason of why the so called Bluetooth technology, is called like that.


Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2007

Somethings' goin on in Thessaloniki these dayz....

Αρχικά θέλει κάποιος να μου πει τι θα κάνουν στην αρχαία αγορά και χτίζουν αυτά τα κτίρια δίπλα απο το αρχαίο θέατρο; Έχει μάθει κανείς; Αν ναι ας μας το πει καθώς τα κοιτάζω κάθε φορά που πηγαίνω σπίτι μου και δεν μπορώ να καταλάβω το σκοπό για τον οποίο τα χτίζουν. Πέρα απο αυτό...


Απόψε στη διαδρομή για το σπίτι - πρίν απο λίγο δηλαδή - παρατηρώντας όσο μπορούσα την κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη, θα έλεγε κανείς πως είχε γίνει όλη η πόλη άνω κάτω. Στη διαδρομή λοιπόν, έβλεπα (και άκουγα) περιπολικά να τρέχουν σαν μανιακά μέσα στους πηγμένους απο κίνηση δρόμους της Θεσσαλονίκης, με τις σειρήνες τους ανοιχτές να τσιρίζουν και να σου παίρνουν τα αυτιά. Καταστάσεις που σε αγχώνουν και σε φοβίζουν. Προχωρώντας είδα και κάποια ασθενοφόρα στο δρόμο να περνούν ενώ πέτυχα κατα τύχη και μια μεταφορά ενός ασθενή απο το σπίτι του στο ασθενοφόρο για νοσοκομείο. Έχουμε τρελαθεί εντελώς πλέον σε αυτή τη χώρα. Θέλουμε να μοιάσουμε στις Η.Π.Α. Είμαστε πάντως σε καλό δρόμο.
Σιγά σιγά φτάνουμε στο επίπεδο αυτό.

Κατα τα άλλα, το φεστιβάλ κινηματογράφου συνεχίζει στην πόλη με το κοινό να το στηρίζει και να το προτιμά, και μάλιστα οι αριθμοί του κοινού είναι πάρα πολύ ικανοποιητικοί. Μπράβο στην πόλη που δείχνει για μια ακόμη φορά τον κινηματογραφόφιλο χαρακτήρα της. Δεν έχω ξαναδεί το πρόβατο που είχα δει στην οδό Κλαυδιανού το καλοκαίρι, το οποίο βοσκούσε στα χορτάρια απο τα παρτέρια που υπάρχουν στη μια πλευρά του δρόμου στο παρκάκι. Έχω σκεφτεί τόσα πολλά πράγματα που ήθελα και θέλω να σχολιάσω, τα οποία βλέπω και καθημερινά κάποια (και τα ξεχνάω κάθε φορά) αλλά δεν μπορώ να τα θυμηθώ.
Τέλος πάντων. Απο δευτέρα ξεκινώ στην καινούργια μου δουλειά. Ελπίζω να μου αρέσει τελικά. Θα φανεί.


Εκτός απο τα της πόλης μας, τα γεγονότα τρέχουν.
Ο χριστόδουλος δεν είναι καλά, απεργίες στη Γαλλία, σχολεία χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό ή παράνομα κτίρια σχολικά, το Ιράν αθωώθηκε για το πυρηνικό του πρόγραμμα απο τη διεθνή υπηρεσία ατομικής ενέργειας η οποία και το αθώωσε, απαλλάσοντάς το απο όσες κατηγορίες καταλογίζουν στη χώρα οι Η.Π.Α. Το Euro 2008 συνεχίζεται και δεν ξέρω αν η Ελλάδα πάει καλά, και πολλά ακόμη άσχημα και καλά νέα. Το θετικό είναι πως η ευρυζωνικότητα προχωρά στη χώρα όμως, οι ταχύτητες τις οποίες "πιάνουν" οι χρήστες απο τα δίκτυα των εναλλακτικών παρόχων έχουν απώλεια 30%. Τουλάχιστον κατεβάζουμε με καλές ταχύτητες. Ας συνεχίσουμε έτσι και όλα θα είναι μια χαρά.


Και το καλύτερο νέο και αυτό που σκέφτομαι και συζητώ συνεχώς είναι πως επιτέλους θα κάνω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Χριστούγεννα πρωτοχρονιά θα είμαι Φινλανδία.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007

Let's get it on!!!

Αρχικά, γειά σας. Επέστρεψα μετά απο μέρες αποχής και αρχίζω πάλι. Ανανεωμένος κάπως, αλλά πάνω απο όλα με όρεξη πάλι και κέφι. Ας αρχίσουμε λοιπόν.

Την πέμπτη αφού παρέδωσα την εργασία - επιτέλους - ετοίμασα τα πράγματά μου, έχασα το τραίνο με το οποίο ήθελα να πάω και τελικά πήγα Λάρισα. Οι εκπλήξεις όμως και οι ωραίες στιγμές ξεκίνησαν απο το τραίνο. Παρένθεση| έχω τόσα πολλά να γράψω που δεν ξέρω αν θα τα θυμηθώ και τι απο όλα αυτά θα θυμηθώ |κλείνει η παρένθεση.
Ξεκινόντας λοπόν για το τραίνο και ανεβαίνοντας επάνω γινόταν ΠΑΝΙΚΟΣ. Βρήκα θέση ευτυχώς στα μπροστά τα βαγόνια ΟΡΘΙΟΣ. Καθόμουν εκεί που λές καλό μου ιστολόγιο μόνος μου και περίμενα να ξεκινήσει. Περνούσε κόσμος και επέστρεφε πίσω, δεν στεκόντουσαν εκεί με εμένα. Περνώντας η ώρα, ανεβαίνει ένα αγόρι - ΣΣΑΣίτης απο οτι μάθαμε εκ των υστέρων - και κάθεται μαζί μου όρθιο. Πιάνουμε λίγο την κουβέντα. Μετά απο λίγο, τσούπ, ένα ακόμη παιδί, ο Τέλης, ανέβηκε και περιμέναμε να έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε. Ο τέλης πήγαινε λάρισα, ο άλλος καρδίτσα κι εγώ λάρισα. Λίγο πριν ξεκινήσει το τραίνο ανεβαίνει επάνω και κάθεται μαζί μας, ο αντώνης. Άρτι αφιχθείς εξ αεροδρομίου Μακεδονία. Ο τέλης φοιτητής, πρώτο έτος στο μαθηματικό - αν θυμάμαι καλά, καλό μου ιστολόγιο -, ο αντώνης, 54άρης, κάτοικος βραζιλίας απο οτι μας είπε (να το πιστέψω;), με μία σακούλα απο το αεροδρόμιο της βιέννης, το καρτελάκι απο το αεροδρόμιο στη βαλίτσα και 45 ώρες στην πλάτη διαδρομής απο ρίο ντε τζανέιρο στο καράκας, απο εκεί στο μαιάμι, απο εκεί φρανκφούρτη, μετά βιέννη και μετά θεσσαλονίκη και μετά με τραίνο λάρισα. Τέλος πάντων περάσαμε παρα πολύ καλά και ούτε που καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα. Λίγο πρίν την κατερίνη και ενώ τα παιδιά της παρέας καπνίζαν (εγώ δεν καπνίζω, αγαπημένο μου ιστολόγιο. ναι το ξέρω οτι κάνω πολύ καλα) έρχεται ο ελεγκτής και περνάει απο μπροστά μας. Βλέπει τον αντώνη να καπνίζει και του ζητάει να το σβήσει. Εκείνος δεν το σβήνει (το ήξερες οτι κανονιά υπάρχει πρόστιμο αν σε πιάσουν να καπνίζεις στο τραίνο;) και γνωρίζοντας την ποινή κάνει τον ελεγκτή να περιμένει 5 λεπτά για να βρεί το πορτοφόλι του και να κάνει το εξής. Να βγάλει την πιστωτική του κάρτα (VISA SILVER) και να του πει "σε παρακαλώ κράτησέ τα απο εδώ". Πολύ γέλιο είχαμε. πάρα πολύ γέλιο. όπου ξέχασα να πω οτι ο συγκεκριμένος κύριος είχε μαζί του και ένα μπουκάλι Ballantines το οποίο και είχε κατεβάσει σχεδόν ολόκληρο μέχρι που φτάσαμε λάρισα.

Πάμε παρακάτω.


Καινούγιο μαγαζί που λές άνοιξε στη Λάρισα. Το PR. Ναι, ναι. Όπως το διαβάζεις καλό μου ιστολόγιο. Έτσι ακριβώς. Για το συγκεκριμένο μαγαζί άκουσα τρελά νούμερα όσον αφορά το κόστος κατασκευής. Τρελά νούμερα όμως. Πάνω κάτω πάντως κόστισε περίπου 2.000.000 ευρώ όλο το μαγαζί. Φαντάσου. Το μαγαζί άνοιξε που λές στην κεντρική πλατεία της Λάρισας. Πάρα πολύ καλό μαγαζί και δεν παίζει την μουσική που παίζουν όλα τα μαγαζιά της λάρισας. Επιτέλους. Και που λές, σε αυτό το μαγαζί, πέρασα και το είδα την πέμπτη το βράδυ που έφτασα λάρισα. Το επισκέφτηκα, την παρασκευή το πρωί, το βράδυ, το σάββατο το πρωί και το σάββατο το βράδυ. Αν έμενα κι άλλες μέρες θα έστηνα σκηνή εκεί μέσα. Πάρα πολύ ώραίο μαγαζί που λές.

Συνεχίζοντας λοιπόν, ήρθε η παρασκευή, βγαίνουμε κάνουμε, ράνουμε. Τίποτα το ιδιαίτερο για να σου πώ την αλήθεια, αλλά πέρασα πάρα πολύ καλά.
Το σάββατο, είπα να βγώ έξω και βγήκα με την αδερφή μου. Πήγαμε - που αλλού - στο pr. Καθήσαμε, ήρθε και η θεία μας μετά και πω πω. Χτυπάει τηλέφωνο. Ήταν ο χάρης. Πολύ καλός φίλος και πολύ γαμάτο τυπάκι. Κάνει εκπομπή σε ένα απο τα μεγαλύτερα τοπικά ραδιόφωνα των Ιωαννίνων (Top Fm Ioannina 97,2) όπου και σπουδάζει. Χτυπάει τηλέφωνο που λές. Ο χάρης λοιπόν, είχε πρόβλημα με τα γκομενικά του το σάββατο κι εγώ επειδή είμαι και καλό παιδί και για τους φίλους μου κάνω πολλά, τι να κάνω του είπα να έρθει λάρισα. Τώρα να μου πείς πως έγινε αυτό. Ας σου το περιγράψω να ξέρεις λοιπόν. ο χάρης είχε ξεκινήσει απο τα γιάννενα στα οποία και σπουδάζει να πάει στην ξάνθη λόγω έρωτα. Το λεωφορείο λοιπόν σταμάτησε Θεσσαλονίκη και απο εκεί θα έπαιρνε ένα άλλο λεωφορείο για ξάνθη. Πρίν μπεί όμως στο λεωφορείο για ξάνθη ομιλεί με το αμόρε και τελικά μαθαίνει οτι δεν είναι ευπρόσδεκτος στην ξάνθη. Τι να κάνει, τι να κάνει, ευτυχώς θυμήθηκε οτι μένω σαλόνικα και με πήρε τηλέφωνο. Λέω είμαι λάρισα και έλα εδώ. Τι εννοείς μου λέει. Και τέλος πάντων, ο χάρης βρέθηκε στη λάρισα αντί για την ξάνθη απο τα γιάννενα και περάσαμε Γ Α Μ Α Τ Α!!!!!!!
Το σάββατο το βράδυ λέμε να βγούμε, ήρθε μαζί μας και ο Θάνος και πήγαμε, στο pr (που αλλού) αρχικά, μετά στο Lightbar, μετά περάσαμε μια βόλτα απο το teatro, εγώ ήθελα και rooms, συνεχίσαμε στο thelo, και καταλήξαμε στις μουσικές διαδρομές. lightbar γινόταν panic, τα άλλα δύο δεν είχα κόσμο και στις μουσικές διαδρομές όπου και καταλήξαμε δεν περάσαμε και άσχημα. Όσοι διαβάζουν απο λάρισα μην ακούσω (διαβάσω δηλαδή) σχόλιο για τη σχετικότητα των μαγαζιών. Γυρίσαμε σπίτι πτώματα απο την κούραση αλλά περάσαμε πάρα πολύ ωραία. θενκς θάνο.

Έρχεται με το λοιπόν η Κυριακή και έφτανε η ώρα να διώξω τον χάρη για τα Ιωάννινα. Έτσι και έκανα. Τον πήγα στα ΚΤΕΛ και έφυγε για την πόλη του. Μετά εγώ βγήκα για καφέ και μετά τραίνο και σαλόνικα. Όπου. Έφυγα με τραίνο απο Λάρισα και πήγα μέχρι Λιτόχωρο και απο εκεί άλλαξα τραίνο και πήρα προαστιακό και ήρθα Σαλόνικα. Ναι, όπως το διάβασες. Το λιτόχωρο έγινε σταθμός μετεπιβίβασης ΟΣΕ - προαστιακού. Το θέμα μας εδώ είναι το εξής.
Μπαίνω μέσα, κάθομαι δίπλα στο παράθυρο. Άδειο το βαγόνι και μόνο δύο τετράδες πιασμένες με δύο οικογένειες. Η μία με ένα παιδί η άλλη με δύο. Τα δύο που λές είναι δίδυμα και όσο το τραίνο παραμένει σταθμευμένο αυτά απλά παίζουν. Όταν το τραίνο ξεκινάει όμως αρχίζουν να παίζουν και να τσιρίζουν, και να κάνουν τόσο πολύ φασαρία που αναρωτιόμουν αν τους είχε πει κανείς ποτέ την ιστορία του ηρώδη. Ειλικρινά. Εκεί ήταν που αποφάσισα πως τα μικρά πρέπει να απαγορεύονται στα τραίνα και στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Και ακόμη περισσότερο και οι γονείς τους οι οποίοι - ειλικρινά - κάνουν ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ απο τα μικρά τους. Χειρότερα όμως, μόνο και μόνο για να νιώθουν καλά τα μικρά. Τι να πείς.

Το καλό είναι πως επιτέλους έφτασα στη Θεσσαλονίκη ενώ αυτά σταμάτησαν τη φασαρία και ησυχάσαμε μετά απο αρκετή ώρα. Το καλό ήταν πως σταμάτησαν.

Απο αύριο πάλι στη σχολή λοιπόν. Όσο σκέφτομαι οτι τις τρίτες θα είμαι απο τις 08:30 το πρωί μέχρι τις 21:15 στη σίνδο, τότε με λυπάμαι. Άντε, αυτά προς το παρόν καλό μου και πολυλατρεμένο μου ιστολόγιο. Σε αφήνω και ελπίζω να βρίσκω το χρόνο να σε ανανεώνω όσο πιο πολύ μπορώ. Φιλιά προς το παρόν.

Επίσης να πω και το εξής για τη Λάρισα. Η Vodafone "έφαγε" καταγγελία για την κεραία που έχει στην πλατεία ταχυδρομείου πάνω απο το hotel metropol, και με αυτή την καταγγελία αναγκάστηκε να μειώσει την ισχύ εκπομπής της συγκεκριμένης κεραίας, και όλο το δυτικό κέντρο της πόλης δεν έχει σήμα. Έχει μόνο μια γραμμή η οποία μπορεί να είναι και πλασματική. Αυτό εντελώς ενημερωτικά. Η εταιρία κινητής δεν έχει βγάλει κάποια ανακοίνωση και δεν ξέρουν τι θα μπορέσουν να κάνουν και πόσο σύντομα για να λύσουν το πρόβλημα.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Οι σταγώνες της βροχής.

Άνοιξε τα μάτια του και μέσα στο σκοτάδι έψαξε με το χέρι του να βρει το διακόπτη για το φώς. Εκεί πάνω στο κομοδίνο υπήρχε ένα βιβλίο, παραξενεύτηκε, δεν το θυμόταν. Το πήρε, διάβασε τον τίτλο, μετά το γύρισε απο την άλλη και διάβασε την περίληψη. Άλλο ένα βιβλίο που μιλάει για έρωτες, αγάπη, πάθη και τα κλασσικά σκέφτηκε αλλά, ξεκίνησε να το διαβάζει. Μετά απο λίγη ώρα άναψε και το άλλο φως στην άλλη πλευρά του κρεβατιού για να βλέπει καλύτερα. Πλέον είχε αφοσιωθεί...

Ώρες αργότερα έκλεινε το βιβλίο, είχε μόλις τελειώσει την ανάγνωση και της τελευταίας σελίδας. Απο την έκφραση στο πρόσωπό του φαινόταν πως έκλαιγε, μπορούσε κάποιος να πει πως το βιβλίο τον είχε "αγγίξει" πραγματικά. Άφησε το βιβλίο στο κομοδίνο και σκεπάστηκε με την κουβέρτα επειδή ένιωθε ένα ρίγος να τον διαπερνά και το σώμα του να τρέμει. Έτσι σκεπασμένος καθώς ήταν έσβησε το φως και έμεινε πάλι στο σκοτάδι. Έμεινε ακίνητος για ένα λεπτό στο σκοτάδι κι έκλαψε.

. . . . . . . . . .

Πλέον είχε σηκωθεί απο το κρεβάτι και πήγαινε προς το παράθυρο, το άνοιξε και βγήκε στη βεράντα. Κοιτάζοντας μακρυά μπορούσε να καταλάβει πως σύννεφα είχαν πεικυκλ΄σει την περιοχή. Το καταλάβαινε απο τα φώτα τα οποία φαινόντουσαν θαμπά μέσα απο τα σύννεφα λες και πλησίαζε καμία κατάρα. Στάθηκε στην άκρη και κοιτούσε προς το βουνό, - η θάλασσα δεν του έκανε αίσθηση αυτο το βράδυ και δεν μπορούσε και να τη δει με τα σύννεφα παντού γύρω - προς τα φώτα του χωριού που βρισκόταν στην κορυφή τα οποία αχνοφαινόντουσαν ενώ το σύννεφο γύρω τους είχε πάρει ένα φωτεινό χρώμα που το έκανε να λάμπει. Καθώς στεκόταν και παρατηρούσε όλα αυτά ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται ενώ ένας κόμπος είχε ανέβει στο λαιμό του και τα μάτια του είχαν αρχίσει πάλι να δακρύζουν. Εκείνη τη στιγμή μια λάμψη φάνηκε στον ουρανό, το σχήμα ενός κεραυνού και δευτερόλεπτα μετά ο θόρυβος που κάνει. Τότε ξεκίνησε να βρέχει, το άκουγε παντού γύρω του καθώς η βροχή έπεφτε πάνω στα φύλλα των δέντρων. Ήταν 3 το πρωί κι εκείνος στεκόταν στην άκρη της βεράντας ενώ ένιωθε τις σταγόνες της βροχής να τον χτυπάνε στο πρόσωπο. Παγωμένες και συνεχόμενες, σαν κάποιος να τον είχε βάλει στόχο και να του τις έριχνε.

Κι έμεινε εκεί, στην άκρη της βεράντας, με το φώς απο την κολόνα στο δρόμο που φώτιζε και τη βροχή να τον χτυπάει. Έμεινε εκεί και έκλαιγε με ένα πνιχτό κλάμα και μόνο η βροχή μπορούσε να τον δεί και να τον ακούσει κι αυτός της έκανε παρέα, μέχρι που σταμάτησε κι έμεινε μόνος πλεόν. Εκεί, στην άκρη της βεράντας...

Μόνος.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Let's talk about yesterday...

Χτές λοιπόν που λέτε, είχε μια απο τις πιο άσχημες μέρες του τελευταίου μήνα κι αυτό επειδή είχε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ αέρα που έλεγες πως δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Τέντες, καναπέδες, μηχανάκια, κάδοι σκουπιδιών, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ όρθιο. Τα πάνταDSC00112 παρασύρθηκαν. Εγώ είδα ένα μηχανάκι να την κάνει σιγά σιγά απο εκεί που στεκόταν εξαιτίας του άερα και έμαθα για λίγο πιο πάνω οτι κυνηγούσαν κάτι καναπέδες που τους είχε πάρει ο αέρας. Δεν το συζητώ για το τι σκόνη έβλεπα να περνάει γρήγορα γρήγορα απο το δρόμο. Δεν το συζητώ. Πανικός.

Γυρνώντας τελικά σπίτι κάποια στιγμή και αφού είχα τελειώσει και απο τη δουλειά σκεφτόμουν πως είχα δεί στις ειδήσεις οτι είχαν πέσει δέντρα και είχε γίνει πανικός στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτηκα πως είμαι τυχερός που εμείς επάνω στη γειτονιά μου και στην περιοχή μου γενικότερα δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Τι το ήθελα. Επιστρέφοντας σπίτι είδα πως ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ δρόμος είχε γεμίDSC00111σει κλαδιά και φύλλα. Είχαν σπάσει τα πάντα. Απο κάθε δέντρο είχε σπάσει και κάτι. Ήταν τρομερό αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσε να φυσάει τόσο πολύ έλεγες. Τρομακτική η δύναμη του αέρα. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες βράδυ και δεν είναι και οι καλύτερες.

Τέλος πάντων πέρα απο αυτό. Χτές ήταν η τελευταία μου μέρα στη δουλειά. Και μέτα πέρασα απο ένα φίλο μου σε ένα μαγαζί που δουλεύει και κάθησα λίγο. Επιστρέφοντας σπίτι βαριόμουν τόσο πολύ που είπα να δω αν θα κάνουμε κάτι με την παρέα. Τελικά με κάποια παιδιά απο την παρέα βγήκαμε. Βγήκαμε και πήγαμε σε μια ταβέρνα στη Διοικητηρίου. Περάσαμε Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Αble, τίποτα άλλο δεν λέω. Θα πώ μόνο οτι τα σπίτια μας απο εκεί είναι 5 λεπτά. Του καθενώς. Φύγαμε λοιπόν που λέτε απο το μαγαζί στις 03:45 και φτάσαμε σπίτι στις 05:00!!!!!!

Παράξενο μου ακούγεται αλλά κοιτώντας τις φωτό και τα βίντεο που τραβήξαμε και όσα κάναμε στο δρόμο καταλαβαίνω γιατί. Τέλος πάντων να στείλω τα χαιρετίσματά μου σε όλα τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια) που γνωρίσαμε χτές σε αυτή την ώρα. Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσο τύφλα μπορεί να φαινόμασταν και δεν είχαμε πιει και κάτι. Τι να πείς. Τέλος πάντων. Κρατώ τις όμορφες στιγμές απο εχτές (όλη μέρα δηλαδή) και προχορώ. Προς το παρόν σας αφήνω καθώς την πέμπτη παραδίδω μια εργασια που είναι κάτι σαν μια μινι πτυχιακή και δεν έχω κάνει τίποτα. Έχω και ωραίο θέμα. "Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας". Τι έχεις να πείς γι'αυτό.

Τέσπα.

I'll be back...

this post got online today 11/11/07.

P.S. φωτογραφίες απο εχτές δεν βάζω πάντως για ευνόητους λόγους. Μου απαγορεύουν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες.

Δημοσιεύω όμως την ακτίνα και περιοχή δράσης μας χτές το βράδυ. Στην πλατεία είναι που καθόμασταν. Το μαγαζί που ήμασταν δηλαδή. 50 μέτρα απο την πλατεία πηγαίνοντας προς το υπουργείο. Και η άλλη φωτό είναι το υπουργείο στο οποίο κάναμε όλες μας τις μαλακίες. Πλατεία Αντιγονιδών και Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης Υ.μα.θ.

Πώς δεν μας μάζεψε κανένα μπατσικό δεν κατάλαβα. Να μείνει μεταξύ μας όμως έτσι; Μην το πείτε πουθενά.

Εικόνα χάρτη
Εικόνα χάρτη

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

Μεσογειακοί Αγώνες 2013 | Mediterranean Games 2013

Listen to the Hymn of the Mediterranean Games 2013


Η πορεία της διεκδίκησης
09.01.2007
Ανακοινώνονται οι τρεις υποψήφιες πόλεις και αρχίζει η μάχη της ανάληψης, Βόλος/Λάρισα, Ριέκα, Μερσίνα

10.01.07
Πρώτη επίσκεψη στο Βόλο των μελών της ΔΕΜΑ

18.01.2007
Επίσκεψη του κ. Κούβελου στον κ. Κάρολο Παπούλια

09.05.2007
Ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος των επισκέψεων στις χώρες-μέλη της ΔΕΜΑ με τα ταξίδια της Επιτροπής Διεκδίκησης σε Αίγυπτο, Λίβανο, Συρία, Ιταλία Σαν Μαρίνο και Λιβύη.

18.06.2007
Ο φάκελος υποψηφιότητας παρουσιάζεται για πρώτη φορά επίσημα στα μέλη της ΕΕ της ΔΕΜΑ.

07.09.2007
Απομένουν 50 μέρες απο την τελική απόφαση. Συνέντευξη της Επιτροπής Διεκδίκησης στο Βόλο.

27.10.2007
Η Ελλάδα πανηγυρίζει την ανάληψη μιας μεγάλης διοργάνωσης.

Τα ατού της Ελληνικής υποψηφιότητας

1. Η τεχνογνωσία απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 αποτέλεσε την εγγύηση για την οργανωτική επιτροπή των μεσογειακών του 2013.

2. Η κληρονομιά σε εγκαταστάσεις των ΟΑ 2004. Βόλος και Λάρισα είχαν το 70% των εγκαταστάσεων τελειοποιημένες και δοκιμασμένες.

3. Τα στελέχη της ΟΕΟΑ 2004. Η επιτροπή διεκδίκησης των ΜΑ 2013 στηρίχθηκε σε πρόσωπα που θήτευσαν στο σχολείο του 2004.

4. Η προσφορά ποσοστού απο τα οικονομικά οφέλη της διοργάνωσης στη ΔΕΜΑ μέτρησε και σε ψυχολογικό επίπεδο.

5. Η εγγύηση για €5 εκατ., σε ό,τι αφορά στην αναφερόμενη προσφορά πέραν του €1 εκατ., το οποίο καταβάλλει κάθε πόλη που αναλαμβάνει τη διοργάνωση.

6. Η ανάληψη του κόστους της μετακίνησης των μεσογειακών αποστολών από και προς τη Θεσσαλία. Οι χώρες-μέλη την εκτίμησαν ιδιαίτερα.

7. Η προσωπική δέσμευση του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή για αμέριστη κυβερνητική στήριξη στη διοργάνωση.

8. Η γεωγραφική θέση του Βόλου και της Λάρισας. Είναι σταυροδρόμι Ασίας και Ευρώπης. Εχουν 2 αεροδρόμια και συνδέονται δια στεριάς και θαλάσσης με Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

9. Η δωρεάν παροχή τηλεοπτικού διεθνούς σήματος - με προδιαγραφές κάλυψης ΟΑ 2004 - σε όλες τις χώρες μέλη της ΔΕΜΑ.

Αριθμοί

76 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός των Μεσογειακών Αγώνων του 2013

47 εκατ. ευρώ: Είναι η πρόβλεψη για τα έσοδα παπο τις χορηγίες , που αντιστοιχεί στο 61,8% του όλου ποσού

26,6% των εξόδων: Θα επενδυθεί στις υπηρεσίες και λειτουργίες των αγώνων, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων μεταφοράς, διατροφής και τις λειτουργίες του χωριού

5 εκατ. ευρώ: το ποσό που θα αποτελεί απόθεμα για τυχόν έκτακτες ανάγκες

10.000 εθελοντές: Θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων

20-30 Ιουνίου είναι το διάστημα που έχει προτείνει η Επιτροπή Διεκδίκηση Βόλος/Λάρισα για τη διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

It's begining to look a lot like christmas... | Children voices...

November in Thessaloniki.
A beautiful city, warm people, joyful, pretty. The city in the dawn of this month has found herself geting ready for christmas.
A warm and pleasant feeling is spreading all over town slowly.
Everywhere you go you see these little ligths spreading their "thoughts" also.
Beautiful nights, Beautiful people,
Hand in hand, walking by on the road, reading newspaper, kissing each other
and others laughing with their heart.
Hear my wish oh santa, don't let me be the one who is not going to laugh this year. Make me laugh like children do. Let me be as happy as they are. Nothing to bother me, no thoughts, no problems, just me and myself. Taking walks, finding out new places, talking to people, having sex, enjoying my life.
Give me your best this year, oh santa.
Do you hear me Santa Claus?

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Στη σκιά της ομπρέλας

Τη βλέπεις ή περνάς και στρέφεις το βλέμμα σου αλλού; Κάθε μέρα είναι εκεί, μπροστά σου συνεχώς. Τη βλέπεις εκεί και κάθεται, μόνη της, στο παγκάκι, μαζί της έχει όλο της το βιός.
Μια ομπρέλα και μια βαλίτσα.
Τίποτα άλλο. Στη βαλίτσα έχει οτι της είναι χρήσιμο για να ζήσει. Δυο κουβέρτες, δυο ρούχα, ένα γκαζάκι για το φαγητό, μαχαιροπίρουνα και μια κατσαρόλα.
Η βαλίτσα και η ομπρέλα.
Η ομπρέλα την προστατεύει. Ίδια με το πέρασμα του χρόνου. Το χειμώνα την "κρατάει" στεγνή, το καλοκαίρι στερεώνεται στο παγκάκι και εκεί απο κάτω ξαπλώνει και κρύβεται απο τον ήλιο. Έναν ήλιο ανελέητο, που τη ζεσταίνει με όλη του τη δύναμη σα να τη σιχαίνεται. Τη λούζει όμως με όλο του το φως.
Η ζωή της και το παγκάκι.
Αυτό το παγκάκι χρησιμεύει για να κάθεται, να ξαπλώνει, να κοιμάται, να ονειρεύεται. Να ονειρεύεται πιθανόν ένα διαφορετικό αύριο. Ένα αύριο όπου δεν θα χρειάζεται να κοιμάται σε παγκάκι. Σε εκείνο το αύριο, στο παγκάκι απλά θα κάθεται για να ξεκουράζεται και να παρατηρεί τους γύρω της. Για κανένα άλλο λόγο.
Το παγκάκι και η ζωή της.
Μια ζωή άδικη μαζί της, που όμως της χαμογελά ακόμη που και που. Μια ζωή γεμάτη μοναξιά, απελπισία, θλίψη και απομόνωση. Ένα χαμόγελο πιθανόν να της έχει λείψει, ίσως εκείνη ακόμη να ελπίζει. Ίσως αυτό να περιμένει εκεί στο παγκάκι, το χαμόγελο. Πρόσωπο σκαμένο απο τις κακουχίες, τα χέρια της ταλαιπωρημένα. Η εμφάνισή της προσεγμένη παρόλα αυτά. Μαλλιά μαζεμένα, ένα κολιέ με χάντρες περασμένο στο λαιμό της και τα χείλη της βαμένα. Είναι οτι την κάνουν να νιώθει πιο όμορφα. Είναι οτι της έχει απομείνει απο τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία.

Αναμνήσεις...

Η βαλίτσα της ζωής της, η ομπρέλα και το παγκάκι. Όλη της η ζωή εκεί μέσα, στην κόκκινη αυτή βαλίτσα, που την έχει δίπλα της καθώς είναι σκεπασμένη στο παγκάκι. Φορές - φορές μένει ακίνητη, τόσο που νομίζεις πως είναι σημάδι θανάτου. Κι όμως, ζεί. Ζεί γύρω σου. Κι όμως, εσύ την προσπερνάς, αποστρέφοντας το βλέμμα σου. Μήπως νιώθεις ανώτερος; Πιστεύεις οτι θα μπορούσες να περάσεις όσα περνάει εκείνη; Μην την προσπερνάς έτσι απλά και μην την κοιτάς παράξενα, κάνει οτι κάνεις κι εσύ. Απλά με λιγότερα πράγματα.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

Έρημη πόλη

Ένα τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα στην πόλη της Θεσσαλονίκης σήμερα είναι το "Άδεια η πόλη, τι γίναν όλοι..."
Σήμερα η Θεσσαλονίκη είναι τόσο άδεια και τόσο μποτιλιαρισμένη όσο ποτέ. Στο δρόμο (πεζοδρόμιο δηλαδή) δεν κυκλοφορεί Κ Α Ν Ε Ι Σ!!!!! Στο δρόμο όμως τα αυτοκίνητα κάνουν ουρές χιλιομέτρων. Ειλικρινά όμως, χιλιομέτρων. Είναι απίστευτο τι μπορεί να γίνει σε μια πόλη σαν αυτή. Το μεσημεράκι κατά τις 3 το μεσημέρι, άρχισε να βρέχει που λές καλό μου ιστολόγιο εδώ πέρα. Απο οτι έμαθα μετά που βγήκα στην αγορά έριξε με το τουλούμι, όχι απλά έβρεξε. Ο περιφερειακός - μου είπαν - είχε γίνει απλά ένα ποτάμι, το νερό είχε αρχίσει να τρέχει απο παντού και είχε γεμίσει με λάσπες. Ο δρόμος που κατεβαίνει απο το πανόραμα είχε γίνει απλά ένα ποτάμι και το δρόμο δεν τον έβλεπες. Δεν μιλάμε για τους δρόμους μέσα στην πόλη, αυτοί απλά για μια ακόμη φορά απροσπέλαστοι.

Τέλος πάντων. Ας δούμε κάποια κακώς κείμενα και δρώμενα και νέα απο την πόλη.
1.

Δεν μας έφτανε ο διάδρομος θέλαμε κι άλλον. Και εντάξει τον θέλαμε, έχει γίνει καμία μελέτη που να την έχουν λάβει στα σοβαρά υπόψιν τους και όχι απλά για να λένε οτι υπάρχει, και η οποία να αποδεικνύει πως η επέκταση του διαδρόμου στη θάλασσα δεν θα επηρεάσει την κίνηση των ρευμάτων του κόλπου και κατα συνέπεια και όλα όσα χρειάζονται αυτή την κίνηση;μ Μικροοργανισμούς, πλαγκτόν και όλα αυτά.

2.
Δεν ξέρω αν μπορείτε να δείτε τι διαφέρει σε αυτή την εικόνα το ένα πλακάκι απο το άλλο. Θα σας πω εγώ λοιπόν. Το ένα πλακάκι έχει ξεκολήσει και όταν πατήσεις επάνω του κουνιέται. Δεν είναι αυτό το κακό και το πρόβλημα. Ας κουνιέται. Το πρόβλημα είναι πως στη βροχή, αυτό το πλακάκι και τα ομοειδή του μαζεύουν νερό απο κάτω και όταν πατάς επάνω, κουνιέται, κάνει πλίτς και σε γεμίζει με νερό και σε κάνει λούτσα. Μπορώ να υποθέσω πως ο δήμαρχος δεν έχει ιδέα για όλα αυτά. Κυκλοφορεί να μου πείς ο δήμαρχος αν δεν είναι εκλογές στη ναυαρίνου, στην ερμού, στην αριστοτέλους και σε πολλά ακόμη σημεία της πόλης τα οποία έχουν αυτές τις κακοτεχνίες; Όχι. Άρα γιατί να τα φτιάξει; Πάμε παρακάτω.

3.
Σημείο: Αριστοτέλους με εγνατία. Απο την πλευρά που είναι το άγαλμα, κάτω απο το φανάρι ακριβώς όπως είσαι στο άγαλμα και κοιτάζεισ προς θάλασσα, στο φανάρι που είναι απο το δεξί σου χέρι. Χτές. Στο σημείο που είναι το πολύ νερό υπο συνθήκες όπου όλα είναι στεγνά, εκεί πέρα υπάρχει μια τρύπα απο αυτές που υπο κανονικές συνθήκες το νερό μπαίνει μέσα και λογικά φεύγει στον υπόνομο. Φυσικά απο οτι φαίνεται απο τη φωτό η συγκεκριμένη τρύπα κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά. Πιστεύετε οτι υπάρχει κάτι για να σχολιάσω; Τα ντοκουμέντα μιλούν απο μόνα τους. Προχωράμε λοιπόν...

4.
Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να εξηγήσω τι ακριβώς έχει γίνει και είναι έτσι αυτοί οι κώνοι στην εικόνα.
Πότε: Σάββατο βράδυ αν θυμάμαι καλά. 2 η ώρα τα ξημερώματα βάφουν τις λωρίδες. Αν έχουν το Θεό τους. Τώρα να μου πείς, ε και πότε να τις βάψουν. Δεν λέω η ώρα είναι πολύ λογική. Λιγότερη κίνηση υπο κανονικές συνθήκες. μια κανονική μέρα. Μα Σάββατο; Σάββατο; Είχε δημιουργήσει τέτοιο κυκλοφοριακό χάος αυτήν η κίνηση που έλεγες οτι δεν γίνεται να είναι βράδυ. Τι να λέμε τώρα. Αν αυτοί που κάνουν τα σχεδιασμό δεν σκέφτονται, τότε.... - no comments

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Give her and orgasm

Have you ever wondered what is goin' on and the only one cumming is you? (this question goes to a man)
If yes then this video will help you understand some things and try and get better and better.
Women accepted to leave their opinion. let us know ladies what you are thinking of.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Sweet like chocolate.


- 325.563 euro τημ ημέρα ξόδεψαν οι Έλληνες για σοκολάτες, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥ για το 2006

- 1,5% είναι ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης στην κατανάλωση σοκολάτας στην Ελλάδα, απο το 1999 έως σήμερα

- 40% των γυναικών και 15% των ανδρών αυτοαποκαλούνται "chocoholics". Δηλώνουν δηλαδή εξαρτημένοι απο τη σοκολάτα

- 544 θερμίδες δίνουν τα 100 γραμμάρια μαύρης σοκολάτας έναντι 588 θερμίδων που δίνει ίση ποσότητα λευκής.

- 380 γνωστές μέχρι σήμερα χημικές ουσίες που επιδρούν στο νευρικό μας σύστημα πέριέχει η σοκολάτα

- 60% - 70% των συνολικών θερμίδων της σοκολάτας αποδίδουν τα λιπίδιά τους

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Τουρικική Δημοκρατία της Β. Κύπρου. Πως σου ακούγεται αυτό;

Έγγραφο στρατηγικής συμμαχίας που υπεγράφει στο Λονδίνο απο τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας και της Τουρκίας αναφέρεται στο βόρειο τμήμα της Κύπρου με την παραπάνω ονομασία ( Δημοκρατία της Β. Κύπρου).

Το έγγραφο - μνημόνιο αυτό προβλέπει:
- μέτρα για την άρση της "απομόνωσης" των τουρκοκυπρίων
- μελλοντικές προσπάθειες σε διμερές επίπεδο, αλλά, και στο πλαίσιο του ΟΗΕ και της ΕΕ, για προώθηση άμεσων εμπορικών, οικονομικών και πολιτικών επαφών μεταξύ Λονδίνου και κατεχομένων
- δέσμευση της Βρετανίας, ως προς την αντιπροσώπευση των τουρκοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και, διατήρηση επαφών υψηλού επιπέδου με τα κατεχόμενα


Δεν θα αναρωτηθώ αν η Ελληνική πλευρά το γνωρίζει καθώς είμαι σίγουρος γι'αυτό. Θα αναρωτηθώ απλά ως προς το τί κάνουν ή θα κάνουν γι'αυτό.
Βέβαια μπορώ να υποθέσω πως θα κάνουν οτι και όλες τις άλλες φορές. ΤΙΠΟΤΑ.
Ανάθεμα κι αν έχει καταφέρει κάτι αυτήν η χώρα όλα αυτά τα χρόνια σε διεθνές επίπεδο όσον αφορά τα οποιαδήποτε προβλήματα έχουμε με γειτονικές χώρες, βλ. FYROM, Τουρκία.
Δεν ήμουν ποτέ υπερ του να ασχολούμαστε πάντα με τα θέματα και τα προβλήματα της Κύπρου, καθώς εντάξει ναι, μιλάμε την ίδια γλώσσα αλλά μέχρι ένα σημείο φτάνει και η βοήθειά μας αλλά, αυτό είναι εξοργιστικό. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ μπορεί να αποτύχει η Ελληνική Διπλωματία σε θέματα πάρα πολύ σημαντικά (απορώ κατα πόσο λειτουργεί αυτήν η Ελληνική Διπλωματία). Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο και δεν το βλέπω να τραβάει και πολλά χρόνια Η λύση θα βρεθεί σύντομα, η οποία θα είναι να ονομαστεί το κομμάτι των κατεχομένων όπως αναφέρθηκε πιο πάνω ή αν δεν γίνει έτσι θα γίνει όπως με τη Γιουγκοσλαβία. Θα το τραβάμε απο τα μαλλιά για να σώσουμε καμία τρίχα την τελευταία στιγμή.
Μπράβο στην Ελλάδα, μπράβο στους Έλληνες διπλωμάτες και σε όλους αυτούς που ασχολούνται με αυτά τα θέματα.
Βρε, αφήστε τους Κύπριους να λύσουν το θέμα μόνοι τους. Είναι σίγουρο πως θα βρούν τη λύση (πράγμα που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε). Σκέφτονται πιο λογικά και ορθά απο οτι εμείς.

Βοήθεια μας πάντως.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Love Hurts


Την ώρα που σου κόβουν τις ελπίδες. Τη στιγμή που το χέρι σου το κρατάει ένα άλλο χερι. Όταν δυο λόγια είναι αρκετά να σε βάλουν σε σκέψεις. Δεν είσαι μόνο εσύ, το ξέρεις, το έχεις δει να αποδεικνύεται. Κι όμως, παραμένεις, αφήνεις οτι αισθάνεσαι στην άκρη. Χαμογελάς και γυρίζεις απο την άλλη, κρύβεις οτι αισθάνεσαι. Καταπατάς τον εγωισμό σου και συνεχίζεις. Λες δεν πειράζει, ας είναι κι έτσι. Μέχρι που θα αντέξεις όμως; Το ξέρεις; Κι αν... αν... αν... δεν ξέρεις. Αν στο τέλος δεν το δεχτείς, θα τα πετάξεις όλα; Θα είναι πολλά μαζεμένα.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ. Όλα μέσα σε ένα βράδυ. Σου χαμογέλασε κι ανταπέδωσες. Αισθάνθηκες όμορφα. Αργότερα σε έκανε να τρέμεις απο ηδονή με το σώμα του. Σε άγγιζε και παρακαλούσες να μην τελειώσει. Ένιωθες οτι πετούσες, πως μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Δεν κράτησε πολύ όμως, η πραγματικότητα σε επανέφερε και σε έβγαλε απο τα όνειρά σου.

Επικίνδυνες αγάπες. Πονάνε και γιατρεύουν. Ξέρεις οτι θα καταστραφείς και όμως το κάνεις. Η διαδρομή μέχρι την καταστροφή είναι πολύ όμορφη, ο γκρεμός όμως καλά κρυμμένος και εσύ ενώ ξέρεις οτι θα πέσεις δεν τον έχεις δει να πλησιάζει.

Και...

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

ΤΕΙ Θεσσαλονίκης 2007-2008

'Αντε και καλή μας αρχή.
Οι βροχές έκαναν την εμφάνισή τους. Και δεν μιλάμε απλά για βροχές, μιλάμε για κατακλυσμό. Έχει απο εχτές το βράδυ που βρέχει και ρίχνει και καλή βροχή. Δρόμοι γεμίσανε νερά, η κίνηση έγινε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ανυπόφορη και όλα αυτά τα κλασσικά. Αλλά μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο αυτά. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα που ξεκινήσαμε μαθήματα στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Αυτήν είναι η εικόνα που επικρατούσε σήμερα σε μια απο τις αίθουσες που κάναμε μάθημα. Και φυσικά αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Το ΤΕΙ μπάζει απο παντού. Ευτυχώς δεν πλημμύρισε ολόκληρο πάλι. Με άλλες βροχές παλιότερα είχανε καταστραφεί εξοπλισμοί, εργασίες και πολλά ακόμη. Τυχεροί είμαστε αυτή τη φορά. Τι να κάνουμε όμως. Θα λυθεί και αυτό κάποια στιγμή (λογικά).
Για όσους είναι Ζ εξάμηνο η εξής φωτογραφία είναι το Πρόγραμμα Χειμερινού Εξαμήνου 2007-2008. Εξάμηνο σπουδών Ζ. Τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης.

Sugar Angel --> Thessaloniki

Αυτό το άρθρο θα είναι μόνο με φωτογραφίες. Δεν πιστεύω οτι μπορεί κάποιος να περιγράψει καλύτερα τον Τάκη Ζαχαράτο απο τις ίδιες τις φωτογραφίες και απο τις ίδιες του τις παραστάσεις.
Κυριακή βράδυ, ώρα 21:30 ξεκινούσε η παράσταση. Το μόνο που θα πω είναι πως 3 1/2 ώρες "χτυπιόμουν" στην πίστα απο το γέλιο. Ειλικρινά. Τίποτα άλλο. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο ΦΙΞ Σκηνή. Καλή απόλαυση.


















Αυτήν είναι η τελευταία φωτογραφία της παράστασης. Η πιο πάνω έχει τραβηχτεί με μεγάλη διαφορά ώρα καθώς πλέον δεν μπορούσα να τραβάω άλλες φωτογραφίες απο το γέλιο και απο την απόλαυση. Με χαρά σας τις παρουσιάζω.


Θέλω να ζητήσω συγνώμη απο τους υπόλοιπους καλλιτέχνες που πλαισιόνουν τον Τάκη Ζαχαράτο στην παράσταση αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματά τους. Κυρίως ζητάω συγνώμη απο τις τρείς κοπελιές που είναι στη φωτογραφία στην αρχή και με τις ζαρτιέρες. Και απο τον κύριο που βλέπετε στις φωτό.

Να σημειώσω πως μαζί του είναι και η Όλγα Βενετσιάνου (αν θυμάμαι καλά). Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ είναι η συγκεκριμένη γυναίκα. Κατεβάστε την. Αυτά.
Σας ευχαριστώ.