Τα πρώτα μου σταφύλια τα έφαγα απο πολύ μικρός θυμάμαι (όσο μπορώ να θυμηθώ). Ο παππούς μου βλέπεις έχει αμπέλια και έτσι είχαμε πάντα στο σπίτι τα δικά μας σταφύλια. Πλούσια και ζουμερά. Θυμάμαι πάντα γύρω στη γιορτή της αγίας σωτήρος ερχόταν σπίτι και είχε ένα μικρό κουβά με σταφύλια. Ήταν τα πρώτα, ήταν ξινά, όμως τα τρώγαμε για την καλή χρονιά. Καθόμασταν όλοι στο τραπέζι ευδιάθετοι και χαρούμενοι και μετά το φαγητό γευόμασταν τη δροσιά τους. Εγώ ήμουν στα πόδια του παππού μου και έτρωγα εκεί. Ωραίες εποχές, όλη η οικογένεια αγαπημένη και μαζεμένη τριγύρω απο το τραπέζι να τρώμε. Ευτυχισμένες στιγμές.
Ο καιρός πέρασε, μεγαλώσαμε όλοι μας. Πολλά έχουν αλλάξει, οι συνήθειές μας, ο τρόπος ζωής μας, οι ώρες που λειτουργούμε, πολλά έχουν αλλάξει. Κάτι όμως έχει παραμείνει και αυτό είναι τα σταφύλια. Βγαίνουν πάντα και ακόμη και θα βγαίνουν γύρω απο την γιορτή της αγίας σωτήρους (όπως την λέμε στο χωριό μου). Πάντα βγαίνουν και ακόμη ο παππούς μο φέρνει τα πρώτα μας σταφύλια στο σπίτι αυτές τις ημερομηνίες. Ακόμη μαζευόμαστε και τα τρώμε όλοι μαζί. Είναι βέβαια λίγο ξινά αλλά είναι δικά μας και τα τρώμε. Ωραία σκούρα κρασοστάφυλα απο τα οποία αργότερα θα βγάλουμε κρασί. Πλούσιο σε μυρωδιά, με αυθεντική γεύση και κρυστάλλινο χρώμα. Είναι ωραία όταν πατάς τα σταφύλια, και πολύ όμορφα όταν βράζεις για να βγάλεις τσίπουρο. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω.
Πλέον παρόλο που μαζευόμαστε έχουν αλλάξει πολλά, δεν είμαστε όπως ήμασταν, κοιτάζω το τραπέζι και θα ήθελα να ήταν κι άλλα άτομα, να ήμασταν όπως τότε. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, να χαμογελάμε, να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας με το κρασί της προηγούμενης χρονιάς και να ευχόμαστε όλοι το ίδιο. Καλή χρονιά να έχουμε και καλή σοδειά. Να γελάμε και να το εννοούμε, να μην μας λείπει τίποτα. Θέλω να νιώθω γεμάτος, να νιώθω χαρά. Θέλω να νιώθω οτι γύρω μου έχω όλους αυτούς που θέλω.
Θέλω ο παππούς μου να συνεχίσει να μου φέρνει σταφύλια για πολλά χρόνια και να μαλώνει με τη γιαγιά μου όταν έρχεται σπίτι κάθε φορά επειδή λέρωσε πολύ τα ρούχα που φορούσε στο αμπέλι. Θέλω...αλλά...
Θα γίνει;
Αν διάβαζαν ποτέ αυτό το κείμενο ο παππούς μου και η γιαγιά μου θα ήθελα να τους πω οτι τους αγαπώ πολύ και πως χαίρομαι που είμαστε ακόμη μαζί και θα ήθελα να τους ζητήσω συγνώμη για πολλά. Δεν θα το διαβάσουν όμως κι έτσι εγώ θα δυσκολευτώ να τα κάνω αυτά που θέλω. Θα προσπαθήσω πάντως να νικήσω τον εγωισμό μου.
Τα σταφύλια πάντα με κάνανε να ονειροπολώ και να σκέφτομαι πολλά. Ίσως επειδή όταν τα έτρωγα τα τελευταία χρόνια ήμουν στη βεράντα και έβλεπα τη θέα απο μακρυα το βράδυ και γύρω μου ήταν όλα ήσυχα. Ίσως...
Καλή σοδειά να έχουν όλοι όσοι σε λίγο θα αρχίσουν να συλλέγουν τους καρπούς.
