Ok εντάξει, μην υπερβάλλουμε κι όλα. Όταν λέω ήμουν εκεί δεν εννοώ οτι πήγα Αθήνα μόνο και μόνο για να δω το χριστόδουλο. Απλά πέρασα μια βόλτα.
Δευτέρα, περίπου 01:00 το βράδυ. Γυρνάμε απο έξω και περνάμε απο τη μητροπόλεως, όπου και έχουν τον Μακαριστό (όπως τον αποκαλούσαν όλα τα κανάλια) Χριστόδουλο. Κοιτάμε προς τη μητρόπολη και δεν είχε κόσμο παρά μόνο αστυνομικούς. Περισσότερους αστυνομικούς απο οτι απλούς πολίτες είχε εκείνο το βράδυ. Μπαίνουμε μέσα. Δεν μπορώ να πω οτι εντυπωσιάστηκα κι όλα (κηδεία ήταν να μου πείς τώρα εσύ που το διαβάζεις, γιατί να εντυπωσιαστείς), αλλά εντάξει, πήγαμε κι εκεί. Εν τω μεταξύ, η όλη φάση με τον χριστόδουλο στην Αθήνα έγινε και πολύ της μοδός. Έπαιζε πολύ η φράση, "πήγες χριστόδουλο;" στο κολωνάκι και τις γύρω περιοχές. Τύπου έβγαινες για μια βόλτα στο Attica, στη Βουκουρεστίου, για ένα καφέ στη Χάρητος και περνούσες και μια βόλτα έτσι όπως ήσουν με τις τσάντες απο τα ψώνια για έναν καφέ της παρηγοριάς απο του χριστόδουλου. Τέλος πάντων, ήταν ένα ακόμη απο αυτά που γινόντουσαν και γίνονται συνεχώς στην Αθήνα.
Κατά τα άλλα, "τρέχει" μια υπαίθρια έκθεση σε όλη την πόλη όπου την έχουν γεμίσει με καρδιές και οι οποίες θα δημοπρατηθούν για κάποιο σκοπό προφανώς (δεν έμαθα για τι) το μάρτιο. Αυτές οι καρδιές όπως και οι αγελάδες κάποτε δεν άρεσαν υποθέτω σε πολύ κόσμο. Πάντως σε όλους αυτούς με τους οποίους εγώ έχω μιλήσει δεν άρεσαν. Άντε να δούμε τι ψάρια θα πιάσουν.
Το δε ΖΟΝΑΡΣ, πάρα πολύ ωραίο σαν καφέ αλλά λόγω κάποιου προβλήματος με το όνομα δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί αυτή την επωνυμία και έτσι, μετονομάστηκε ή έμεινε μόνο το "le cafe d' Athenes". Όλοι βέβαια το γνώρισαν σαν ζοναρς και επειδή είναι και όνομα που μένει και ιστορικό έτσι το λένε ούτως η άλλως.
Επίσης στο κολωνάκι γίνεται πανικός. Μπορείς να δείς οτι θέλεις και σε λίγο θα βγάλουμε και άρθρο για τις φυλλές που κυκλοφορούν στο κολωνάκι. Οικογενειάρχες με τη γυναίκα τους και το παιδί τους, βουλευτές που ήπιαν ένα ακόμη καφέ μετά το χριστόδουλο, ηθοποιοί (τους ξεχασμένους μόνο είδα αυτή τη φορά) που ήπαν να κάνουν μια δημόσια εμφάνιση, κομμωτές, πολλές gay φιγούρες, ελάχιστες str8, πολλά μαγαζιά το ένα χειρότερο απο το άλλο. Ευτυχώς κάπου εκεί μέσα στην κακογουστιά και στο πολύ δήθεν υπάρχει και το jk, όχι πως δεν έχει δήθεν κόσμο, μην τρελαθούμε. Έχει όμως όμορφο περιβάλλον, το μαγαζί δεν είναι τόσο δήθεν όσο τα άλλα, έχει πολύ καλό φαγητό και λογικές τιμές για το σημείο που είναι. Εκεί έτρωγα με τον Ιωαννίδη τον βουλευτή - πως δεν τον χωνεύω αυτόν τον άνθρωπο -, τον άγνωστο ηθοποιό που ανέφερα πιο πάνω και πολλά ακόμη άτομα. Απο άτομα 50+ που βγαίναν με μικρούλες οι οποίες ξέραν πολύ καλά τι κάνουν (άτιμη Golden Mastercard), μέχρι παρέες παιδιών τα οποία βγήκαν για καφέ απλά να περάσουν καλά. Είχα την τύχη να μην δώ Emo αν και διάβασα οτι πήγαν κι αυτά χριστόδουλο. Και απο το κολωνάκι στο Galaxy του Hilton.
Ένα πολύ ωραίο καφέ-μπάρ. Στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου, με θέα όλη την Αθήνα, τον παρθενώνα και τον Πειραιά. Με τις παρέες να έρχονται για να δούν το ηλιοβασίλεμα και την Αθήνα να μεταμορφώνεται απο μια πόλη την οποία λούζει ο ήλιος σε μια πόλη άλλη, διαφορετική, μια πόλη με φώς (ηλεκτρικό), με ουρές απο αυτοκίνητα στους δρόμους και τα κόκκινα φανάρια τους να τρεμοπαίζουν απο μακρυά. Με την αίσθηση να αλλάζει και με την κίνηση να παραμένει ίδια.
Συνέχεια το απόγευμα...
ήρθαν οι φίλοι μου και φεύγουμε...
και τελικά έφτασε το βράδυ αντί για το απόγευμα :$
Στην Αθήνα για να το κλείσω, αν αφαιρέσει κανείς το το συνάχι, τη μύτη μου που ακόμη τρέχει, το βήχα και το οτι κρύωνα συνέχεια πέρασα πολύ καλά και αρκετά όμορφα. Και να πώ οτι βρήκα συμπαθέστατη την κυριούλα την οποία βρήκα στο ίδιο κουπέ μαζί μου επιστρέφοντας με το τραίνο για Σαλόνικα. Εκείνη κατέβαινε στη Λιβαδειά. Όπως μου είπε και η ίδια φεύγοντας για να κατέβει. "Να κάνεις αυτό που σου είπα και να με θυμάσαι. Η χριστίνα απο τη Βουλγαρία είμαι"
Μια μέρα μετά και τη θυμάμαι ακόμη. Μου είχε δώσει δυο συμβουλές. Η μία ήταν να γεμίσω μια λεκάνη με νερό και να ρίξω μέσα χοντρό αλάτι, να βάλω τα πόδια μου και να τα τρίψω. Θα βγάλω τα πόδια μου αφού έχουν κοκκινίσει και μετά θα ξαπλώσω να κοιμηθώ. Το πρωί που θα ξυπνήσω θα είμαι καλά και θα μου έχει φύγει το συνάχι.
Η άλλη συμβουλή ήταν να πάρω ένα μικρό κάρβουνο, (όσο ένα κουτάλι της σούπας) και να ρίξω απο πάνω με τα δάχτυλά μου ζάχαρη. Να εισπνεύσω τον καπνό που θα βγεί. Μου είπε πως θα με πονέσει λίγο στη μύτη μου αλλά όταν θα περάσει ο πόνος θα είμαι πολύ καλά.
Αισθάνομαι κάπως άσχημα όταν τη σκέφτομαι και αυτό επειδή τη φοβήθηκα και της είπα άλλο όνομα. Διαφορετικό απο αυτό που έχω. Συγνώμη κυρία χριστίνα.
