Δεν έχω πολλά να γράψω.
Πως θα μπορέσω να σου πω ότι μου λείπεις; Μόνο απο εδώ μπορώ. Δεν έχω πλέον την άνεση να στο επικοινωνήσω αλλιώς. Μακάρι να με διαβάζεις ακόμη και να το δείς. Σε σκέφτομαι συνέχεια τις τελευταίες μέρες. Μου λείπεις και νιώθω την ανάγκη να σε έχω δίπλα μου,κοντά μου.Σε ζητώ ακόμη και στα ονειρά μου.
Μου λείπεις.
Άλλη μια Φορά - Νατάσα Θεοδωρίδου | Στίχοι - Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Καθημερινά ζούμε, διάφορες και διαφορετικές εμπειρίες. Άλλες δυνατές και άλλες λιγότερο, όλες όμως μας επηρεάζουν και μας κάνουν να νιώθουμε πράγματα και συναισθήματα που δεν είχαμε βιώσει ή, που είχαμε βιώσει με διαφορετικό τρόπο όμως και ένταση. Οι καταστάσεις που έχουν τη δύναμη να μας μάθουν κάτι είναι, οι άσχημες, όπως χαρακτηρίζονται. Αυτές δηλαδή που όταν τις βιώνουμε πονάμε και "υποφέρουμε".
Αρκετοί πονάνε λόγω συναισθηματικών προβλημάτων, κάποιοι επειδή έχουν προβλήματα υγείας και αρκετοί για διάφορους άλλους λόγους που δεν είναι δυνατόν να τους γνωρίζει κανείς όλους. Καταλήγουν όμως όλοι στο ίδιο αποτέλεσμα, να πονάνε δηλαδή και να βιώνουν καταστάσεις.
Καθένας απο εμάς, αντιμετωπίζει διαφορετικά όλα αυτά τα προβλήματα και αντιδρά διαφορετικά στα διάφορα ερεθίσματα και στις προκλήσεις. Για κάποιους, το να βιώνουν δύσκολες καταστάσεις φαίνεται σαν πρόκληση, με αποτέλεσμα να προσπαθούν μέσα απο τη διαδικασία αντιμετώπισης να βγούν καλύτεροι και να έχουν επιτύχει το στόχο τους. Για κάποιους άλλους, οι δύσκολες καταστάσεις είναι καταστάσεις οι οποίες παραμένουν ως έχουν και καταλήγουν να γίνονται, μη αντιμετωπίσιμες. Συνήθως οι περισσότεροι απελπιζόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να προσπεράσουμε και να υπερπηδήσουμε το εμπόδιο που χαρακτηρίζουμε σαν πρόβλημα. Υπάρχουν όμως αρκετοί, οι οποίοι επιλέγουν σαν μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης την άρνηση.
Το να επιλέξεις σαν τρόπο αντίδρασης την άρνηση δεν σημαίνει πως έχεις επιλέξει και κάποιον τρόπο αντίδρασης. Αρνούμαι, σημαίνει οτι δεν βλέπω και δεν παραδέχομαι. Δεν παραδέχομαι, σημαίνει οτι δεν αναγνωρίζω. Δεν αναγνωρίζω, σημαίνει πως δεν πιστεύω οτι υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Το να αντιδράς όμως έτσι δεν είναι κάτι καλό και αυτό επειδή, μη αναγνωρίζοντας την ύπαρξη του προβλήματος και μή επιλέγοντας να το αντιμετωπίσω, δεν σημαίνει οτι το λύνω. Με το να εθελοτυφλώ τις περισσότερες φορές στην αρχή έχει αποτέλεσμα όμως, καταλήγει σε μεγαλύτερο πρόβλημα. Το πρόβλημα δημιουργείται επειδή, δεν λύνεται το υπάρχον αλλά παραβλέπεται, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται και στο τέλος να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες γιατί απλά έχουν γιγαντωθεί και είναι πιο δύσκολο.
Μην αντιδράς λοιπόν έτσι και μην προσπαθείς να προσπεράσεις το πρόβλημα που έχεις. Εμπειρικά μιλώντας, δεν λύνεται. Αν δεν έρθεις αντιμέτωπος μαζί του για να μπορέσεις να το "παλέψεις" τότε, δεν θα μπορέσεις και να πεις οτι απαλάχθηκα απο αυτό το βάρος. Εγώ δεν το έχω καταφέρει ακόμη, ίσως επειδή φοβάμαι, ίσως επειδή δεν θέλω. Ξέρω πάντως πως δεν είναι καλό.
Το να αρνούμαστε να δεχθούμε και να αντιμετωπίσουμε κάτι δεν είναι πάντα καλό.
