Εικόνες της πόλης...

Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2007

Ας ξεκινήσουμε απο το πρωί τα δρώμενα της πόλης:
Συνέλευση στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, όπου είμαστε όλοι στριμωγμένοι σε μια αίθουσα και ασφυκτιούμε καθώς απο τον καπνό και τα άτομα που βρίσκονται στο χώρο έχει γεμίσει η αίθουσα ασφυκτικά.
Ντοκουμέντα: στις φωτό βλέπουμε τα άτομα που ήταν μέσα στην άιθουσα τη στιγμή που τραβήχτηκε η φωτό, έξω απο την αίθουσα είχαμε επίσης αρκετό κόσμο.



Θεσσαλονίκη: 20:00+ στον πύργο του ΟΤΕ που σήμερα έμαθα πως είναι ανοιχτός κάθε μέρα απο τις 11 το πρωί μέχρι το βράδυ γύρω στις 00:00. Πως κάθε φορά που περνούσα απο έξω δεν το έβλεπα δεν μπορώ να καταλάβω. Μήπως είχαν σβηστά τα φώτα για να κάνουν ατμόσφαιρα, ή μήπως κάνουν οικονομία στο ρεύμα...;

















Θεσσαλονίκη: 21:15+ ανεβαίνοντας την πλατεία δικαστηρίων για να πάω προς το σπίτι μου. Στα παρτέρια της πλατείας πάνω πάνω, εκεί που βγάζουν όλοι τα σκυλιά τους βόλτα είδα έναν τύπο ο οποίος ήταν ξαπλωμένος στο χορτάρι και μισό μέτρο πιο δίπλα του ένα σκυλί έπαιζε. Βέβαια δεν έμαθα αν είχε πάθει κάτι και είχε πέσει ή απλά κοιμόταν, αλλά ξέρω οτι πιο δίπλα ήταν η αστυνομία επειδή είχε γίνει κάτι.
Δεν έμαθα γιατί....

Θεσσαλονίκη (λίγα λεπτά αργότερα): συνεχίζοντας το δρόμο για το σπίτι μου, περνώντας απο την αγίου δημητρίου ακούω μια σειρήνα να "σκούζει", γυρίζω και βλέπω ενα πυροσβεστικό όχημα να τρέχει σαν το "παλαβό" στο δρόμο για να προλάβει, δεν δίνω σημασία και συνεχίζω για το σπίτι μου.

Θεσσαλονίκη (δύο τετράγωνα πιο πάνω): φτάνοντας στο σπίτι μου, περνώντας απο ενα δρομάκι βλέπω πως ο δρόμος είχε κλείσει, μερικά αυτοκίνητα να περιμένουν και ένα ασθενοφόρο. Φαντάστηκα πως καμια γιαγιά θα έπαθε τίποτα, σκέφτομαι απο μέσα μου εντάξει και συνεχίζω. Περπατώντας όμως ακούω κάποιον να λέει ¨ρε συ, τι είναι αυτά τα αίματα εδώ πέρα;¨

Σπίτι μου (ένα λεπτό μετά): και ενώ η ώρα έχει πάει ήδη 22:00 κάθομαι μπροστά απο το laptop για να ανανεώσω το blog μου και να γράψω αυτή την υπέροχη μέρα που είχα και σκέφτομαι "τι συμβαίνει πλεόν, μα γιατί τόση αδιαφορία;".
Μήπως τελικά ο κόσμος έχει χαλάσει εντελώς και μας ενδιαφέρει μόνο το τι θα κάνουμε για εμάς;