
Ναι το παραδέχομαι, είμαι ονειροπόλος, μου αρέσει να περπατώ - να σκέφτομαι - να χαμογελώ και να συνεχίζω το δρόμο μου. Δεν με ενδιαφέρει αν ο δίπλα μου με κοιτάζει παράξενα, μάλλον δεν έχει νιώσει όπως εγώ και, αν το έχει κάνει, το πιό πιθανό είναι να μην τόλμησε να το δείξει. Ποια η αξία τότε;
Να αγαπάς και να μην εκφράζεσαι
Να στεναχωριέσαι και να μην το λες
Να εκνευρίζεσαι και να μην το δείχνεις
Να βαριέσαι και να λες θα περάσει
Αν δεν κάνεις όσα αισθάνεσαι τότε καλύτερα να πάψεις να αισθάνεσαι. Απλά βγες στο δρόμο, περπάτα γρήγορα για τη δουλειά σου επειδή αλλιώς θα σου την πούνε και, μην απολαμβάνεις τη διαδρομή επειδή ντρέπεσαι μην σε κοιτάξουν οι άλλοι που θα περνάνε δίπλα σου, παράξενα.
Κακομοίρη, είσαι άξιος της μοίρας σου και των επιλογών σου. Πιστεύεις οτι αξίζει κάποιος να ασχολείται μαζί σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου