Δέηση στον "από μηχανής" Θεό...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απο το capital.gr και ανήκει πνευματικά πέραν του site στον Θανάσης Μαυρίδης ο οποίος είναι ο συγγραφέας.

Οι φίλιες δυνάμεις μάς λυπήθηκαν και έστειλαν για την υπεράσπισή μας την "αγία βροχόπτωση". Έτσι, για να τελειώσει το δράμα με τις φωτιές και με το "στρατηγό Άνεμο". Σε αυτό τον τόπο έχουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια μία μοναδική λατρεία στον "από μηχανής" Θεό. Όπως και στα θαύματα. Τελευταίως, έχουν αραιώσει οι θαυματουργές επεμβάσεις των "από μηχανής" Θεών. Κατά τα φαινόμενα μάς έχουν βαρεθεί και οι Θεοί και οι διάβολοι. Μας αφήνουν ολομόναχους να πάμε για εκλογές...

Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο "περίεργες" των τελευταίων δεκαετιών. Το ενδιαφέρον για το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι ανάλογο με εκείνο άλλων εκλογικών αναμετρήσεων. Δεν είναι μόνο οι φονικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και στην Εύβοια που έχουν "παγώσει" τον κόσμο. Είναι γενικότερα η όλη κατάσταση που επικρατεί σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 8 χρόνια. Λείπει το όραμα, λείπει η ελπίδα...

Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να κατανοήσουν ότι δεν είναι απλά και μόνο διαχειριστές της εξουσίας. Έχουν έναν ιστορικό ρόλο σε μία πραγματικά κρίσιμη περίοδο για τη χώρα.

Ποια Ελλάδα θέλουμε; Την πρωταγωνίστρια των εξελίξεων στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης; Αν αυτό θέλουμε, απαιτούνται να γίνουν συγκεκριμένα πράγματα. Δεν μπορεί να συνεχίσουν όλα να γίνονται στην τύχη. Χρειάζεται ένας σοβαρός και αποτελεσματικός κρατικός μηχανισμός που θα είναι σε θέση να στηρίξει την ανάπτυξη. Αυτό είχε υποσχεθεί στην πράξη ο κ. Καραμανλής στις προηγούμενες εκλογές. Στα τέσσερα χρόνια της νέας διακυβέρνησης ελάχιστα έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση. Να τον πιστέψουμε ότι θα τα καταφέρει στη νέα τετραετία;

Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένα μεγάλο οικονομικό σταυροδρόμι. Διαθέτουμε την ισχυρότερη Οικονομία στα Βαλκάνια. Γι΄ αυτό μας εμπιστεύονται οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές. Αυτά συμβαίνουν σήμερα. Αν στο μέλλον, όμως, αναδειχτεί μία άλλη χώρα, τότε μπορεί να χάσουμε το πλεονέκτημα που φαίνεται να διαθέτουμε σήμερα έναντι των γειτόνων μας.

Τι πρέπει να γίνει για να μην τερματίσουμε τελευταίοι σε μία κούρσα που ξεκινήσαμε να τρέχουμε μόνοι μας; Δυστυχώς, δεν έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα να γίνεται μία σοβαρή συζήτηση γι΄ αυτά τα θέματα. Όχι γιατί τα επισκίασε όλα η τραγωδία της Πελοποννήσου. Αλλά διότι κανείς δεν τολμά να μιλήσει καν για τις σοβαρές τομές που χρειάζονται να γίνουν σε αυτή τη κοινωνία...

Τι μας μένει; Μία δέηση στον "από μηχανής" Θεό. Να σκύψει στα προβλήματά μας και να βρει αυτός τη λύση...