Αυτό το μήνα (Νοέμβριος '12)

Μην ξεχνάμε ότι αυτό το μήνα απολαμβάνουμε συγκεκριμένα "πράγματα" στην εποχή τους.

Οπωροκηπευτικά (Λαχανικά) Εποχής

Καρότα, Κολοκύθες, Λαχανάκια Βρυξελλών, Λάχανα, Πράσα, Ραπανάκια, Σαλάτες (Μαρούλια Σγουρά), Σέλινο, Σπανάκι, Κουνουπίδι, Μπρόκολα, Παντζάρια, Χόρτα Βουνού.


Κρεατικά "Εποχής"

Έχουν ξεκινήσει τα χοιροσφάγια σε κάποιες περιοχές, οπότε και έχουμε φρέσκα: Χοιρινά, Λουκάνικα, Πηχτή και Παστό Κρέας.  Ξεκίνησαν και τα σαλιγκάρια με τις πρώτες βροχές.

Φρούτα Εποχής

Κατάλληλη εποχή για: Κάστανα, Ρόδια, Κυδώνια, Καρύδια, Αμύγδαλα.
Τώρα αρχίζουν: Αβοκάντο, Ακτινίδια, Γκρέιπφρουτ, Λωτός, Μανταρίνια, Πορτοκάλια, Φρούτα του Δάσους, Ελιές (επιτραπέζιες)

Γαλακτοκομικά "Εποχής"
Επίσης έχει ξεκινήσει και η γαλακτομική περίοδος οπότε τα φρέσκα τυριά είναι ΤΩΡΑ. Ανθότυρο, Μαλάκα, Κοπανιστή, Τυροβολιά, Ξινομυζήθρα, Ξίγαλο, Μυζήθρα, Μελίπαστο.




πηγή: Γαστρονόμος Νοεμβρίου '12 (σελ.8).
σημ: Για τα τυροκομικά ήξερα ότι είναι η εποχή τους λόγω ενός φίλου, δεν γνώριζα τα τυριά όμως.

Τέχνη και ξερό ψωμί!

 

  Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012.

Ξυπνάς στις 06:00 γιατί είπες σε ένα φίλο σου ότι θα τον βοηθήσεις να κάνει κάτι που θέλει. Έρχεται, σε βρίσκει στο σημείο συνάντησης και ξεκινάτε για τον σκοπό του. 

Προορισμός; Η Τεχνόπολις στο Γκάζι. 

Σκοπός; Η έκθεση έργων τέχνης που διοργάνωνε το artAΖ.gr για την Κλίμακα.

Στόχος; Η απόκτηση συγκεκριμένων έργων τέχνης.

Επετεύχθη; ΝΑΙ!

Βρίσκεστε λοιπόν στο σημείο συνάντησης και κατευθύνεστε προς Γκάζι. Την ώρα που τα μαγαζιά κλείνουν και ο κόσμος επιστρέφει σπίτι του εσείς είστε στην είσοδο του χώρου. Στις 07:00 ήμασταν μόνο εμείς οι δύο και οι δύο φύλακες (ο ένας τελείωνε απο τη βάρδιά του). Περιμένοντας 5 λεπτά πιο μετά έρχονται άλλες δύο κυρίες. Για να μην τα πολυλέω, όσο περνούσε, τόσο περισσότερα άτομα έρχονταν για το συγκεκριμένο λόγο. Καταλήξαμε λοιπόν να περιμένουμ (αρκετά άτομα) έξω απο την είσοδο της Τεχνόπολις μιας και δεν μας άφηναν οι φύλακες να εισέλθουμε στο χώρο. Κάνε λοιπόν τώρα σκηνικό στο μυαλό σου, να περιμένουμε σαν άσχετοι έξω απο την Τεχνόπολη, μέσα στο κρύο, με αέρα να φυσάει για να αγοράσουμε έργα τέχνης.

Πέρασε λοιπόν η ώρα και μας άφησαν να μπούμε στο χώρο γύρω στις 09:00. Πήγαμε και στηθήκαμε έξω ή δίπλα απο την αίθουσα που θα γινόταν η πώληση. Περιμένα να μέχρις τις 11:00 πίνοντας καφέ, λέγοντας βλακείες και αναρωτιόμενοι για τους υπόλοιπους.

Έφτασε λοιπόν η ώρα. 11:00 έδειξε το ρολόι και ξεκίνησαν να μοιράζουν τα χαρτιά προτεραιότητας σύμφωνα με το πως είχαμε προσέλθει το πρωί. Ο φίλος μου κι εγώ είχαμε φτάσει εκεί στις 7 και ήμασταν σε σειρά 7ος και 8ος. Πήραμε τα χαρτάκια και περιμέναμε λοιπόν να πάει 12 για να ξεκινήσει η πώληση.

Και πήγε 12:00. Φώναξαν να μπούμε οι πρώτοι 10 σε σειρά για να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο χώρο. Επέτρεπαν 2  άτομα τη φορά να μπαίνουν μέσα και να πέρνουν τα έργα τους. Το να κάθεσαι έξω απο τον χώρο, σε σειρά 7-8 είναι λίγο οδεινηρό οφείλω να ομολογήσω μιας και υπάρχει το εξής θέμα με την συγκεκριμένη έκθεση.

Η εν λόγω έκθεση γίνεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, τα έργα είναι περισσότερα απο 300 και κοστίζουν €50 έκαστο. Μπορεί ο καθένας να αγοράσει 3 έργα. Μόνο που τα έργα είναι μοναδικά. Αυτό σημαίνει πως αν το έργο που θέλεις, το έχει προλάβει κάποιος πρίν απο εσένα, τότε, έχασες. Οπότε και γι'αυτό πήγαμε νωρίς, για να έχουμε μικρό νούμερο στη σειρά και να προλάβουμε να πάρουμε αυτά που θέλαμε.

Καταλαβαίνεις λοιπόν το λόγο για τον οποίο δεν ήταν και ότι πιο ωραίο το να κάθεσαι και να βλέπεις τους άλλους να μπαίνουν πρίν απο εσένα. Δεν ήξερες τι έργα είχαν πάρει, δεν τα μάθαινες εκτός κι αν τα έδειχναν. Δεν ήξερες τίποτα. Απλά περίμενες και μόλις ερχόταν η σειρά σου, αν αυτά που ήθελες υπήρχαν ακόμη, τα έπαιρνες. Η αγωνία είχε φτάσει στα ύψη, ακόμη και σε εμένα που πήγα για να βοηθήσω και δεν με ενδιέφερε για τα έργα. Παρόλ αυτά είχα αγωνία αν θα τα βρούμε - δεν χρειάζεται να σας πως για τον φίλο μου. Έτρεμε.

 

Όλα ευτυχώς πήγαν καλά. Τα έργα τα πήραμε. Τα περισσότερα ήταν ωραία και νομίζω πως στο τέλος, άξιζε πολύ όλο αυτό. Θα το ξαναέκανα σίγουρα μαζί του, αρκεί βέβαια να μην δούλευα το απόγευμα της ίδιας μέρας, να μην δούλευα την προηγούμενη και γενικότερα να ήμουν ξεκούραστος. Αλλά ήταν πολύ ωραία. Το γέλιο που ρίξαμε, η αγωνία, τα έργα, η ικανοποίηση, τα πάντα όλα. Πολύ ωραία

Μπράβο στην artAZ.gr που το διοργάνωσε. Για τον σκοπό και για το πόσο καλά κύλησε όλο αυτό.

Οδύσσεια

Μια παράσταση του Robert Wilson, σε συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου - Teatro di Europa.

Δεν θα σχολιάσω κάτι επιπλέον όσον έχουν ειπωθεί όλες αυτές τις ημέρες για την παράσταση.

Αρκετοί έχουν πεί ότι είναι μια μεγάλη παράσταση, μια παράσταση στην οποία βαριέσαι, μια παράσταση που κουράζει. Γενικότερα έχουν πει αρκετά τέτοια σχόλια αλλά παρόλα αυτά, όλοι κατέληγαν στο ότι είναι μια πολύ ωραία παράσταση.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι η παράσταση, δεν είναι βαρετή, δεν κουράζει με την έννοια του να είναι τόσο μεγάλη που να κουράζει (κουράζει το γεγονός ότι κάθεσαι αρκητή ώρα χωρίς να κάνεις κάτι άλλο), και είναι όσο πρέπει όσον αφορά τη διάρκεια για να μην θεωρήσει κάποιος ότι τα χρήματα που μπορεί να δώσει δεν θα αξίζουν. 

Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους ρόλους τους πάρα πολύ καλά και, πολλά συγχαρητήρια τους αξίζουν γι'αυτό. Είναι ερμηνείες πολύ απολαυστικές και πολύ καλές, τόσο που, υπάρχουν και σημεία που εμένα με συγκίνησαν. 

Υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι ελαφρώς πιο χαμηλή η μουσική αλλά το προσπερνάς αυτό. Επίσης, για όσους έχουν απορίες και δυσκολείες. Η παράσταση είναι το ίδιο απολαυστική ΚΑΙ απο την πλατεία, ΚΑΙ απο τον πρώτο εξώστη ΚΑΙ απο τον δεύτερο εξώστη. Μην δυσκολευτεί κανείς σε αυτό. Θα το απολαύσει το ίδιο. Πραγματικά.

Η κατάληξη είναι πως είναι μια παράσταση την οποία αξίζει να πάτε να δείτε.

Μπράβο στο Εθνικό για τις κινήσεις που κάνει.

Επισημαίνω πως ο σχολιασμός είναι καθαρά προσωπική άποψη και πως επίσης δεν έχω γνώσεις θεατρικές που να μου επιτρέπουν να εμβαθύνω σε αναλύσεις. Είμαι ένας απλός θεατής που απήλαυσα αυτό που είδα και εκφράζω την άποψή μου.