Μια παράσταση του Robert Wilson, σε συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου - Teatro di Europa.
Δεν θα σχολιάσω κάτι επιπλέον όσον έχουν ειπωθεί όλες αυτές τις ημέρες για την παράσταση.
Αρκετοί έχουν πεί ότι είναι μια μεγάλη παράσταση, μια παράσταση στην οποία βαριέσαι, μια παράσταση που κουράζει. Γενικότερα έχουν πει αρκετά τέτοια σχόλια αλλά παρόλα αυτά, όλοι κατέληγαν στο ότι είναι μια πολύ ωραία παράσταση.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η παράσταση, δεν είναι βαρετή, δεν κουράζει με την έννοια του να είναι τόσο μεγάλη που να κουράζει (κουράζει το γεγονός ότι κάθεσαι αρκητή ώρα χωρίς να κάνεις κάτι άλλο), και είναι όσο πρέπει όσον αφορά τη διάρκεια για να μην θεωρήσει κάποιος ότι τα χρήματα που μπορεί να δώσει δεν θα αξίζουν.
Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους ρόλους τους πάρα πολύ καλά και, πολλά συγχαρητήρια τους αξίζουν γι'αυτό. Είναι ερμηνείες πολύ απολαυστικές και πολύ καλές, τόσο που, υπάρχουν και σημεία που εμένα με συγκίνησαν.
Υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι ελαφρώς πιο χαμηλή η μουσική αλλά το προσπερνάς αυτό. Επίσης, για όσους έχουν απορίες και δυσκολείες. Η παράσταση είναι το ίδιο απολαυστική ΚΑΙ απο την πλατεία, ΚΑΙ απο τον πρώτο εξώστη ΚΑΙ απο τον δεύτερο εξώστη. Μην δυσκολευτεί κανείς σε αυτό. Θα το απολαύσει το ίδιο. Πραγματικά.
Η κατάληξη είναι πως είναι μια παράσταση την οποία αξίζει να πάτε να δείτε.
Μπράβο στο Εθνικό για τις κινήσεις που κάνει.
Επισημαίνω πως ο σχολιασμός είναι καθαρά προσωπική άποψη και πως επίσης δεν έχω γνώσεις θεατρικές που να μου επιτρέπουν να εμβαθύνω σε αναλύσεις. Είμαι ένας απλός θεατής που απήλαυσα αυτό που είδα και εκφράζω την άποψή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου