Pastry Family

Το Σάββατο 5 Ιανουαρίου επισκέφτηκα το ζαχαροπλαστείο Pastry Family στο Παγκράτι. Δεν είχα ποτέ επισκεφτεί το εν λόγω και έτσι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να το κάνω. Απο την είσοδο όπως και μέσα, το κατάστημα σου δίνει την αίσθηση ότι μπαίνεις σε ένα παλιό, "Ελληνικής ταινίας απο τη δεκαετία του '60" (όπως αναφέρει και ένα απο τα τιπς στο Foursquare. Να μην το παρατραβάω. Μπήκα λοιπόν στο κατάστημα, απήλαυσα την αίσθηση που μου έδωσε και, έριξα έπειτα το ενδιαφέρον μου σε αυτό για το οποίο και πήγα εξαρχής στο κατάστημα - στα γλυκά.

Κοιτάζω λοιπόν τη βιτρίνα, παθαίνω το πρώτο ΣΟΚ (όπως παθαίνεις σε κάθε ζαχαροπλαστείο όταν την κοιτάς) και συνεχίζω ζητώντας να με βοηθήσει με τα γλυκά και τα υλικά τους (το περιεχόμενο, όχι πόσο βούτυρο και τα σχετικά). Μου τα εξηγεί και ζητάω να μου βάλουν σε ένα κουτί, ένα απο το καθένα και έτσι λοιπόν πήρα όσα γλυκά εμφανίζονται στη φωτογραφία (το ένα το έβαλε 2 φορές).

Ας πούμε για τα γλυκά λοιπόν τώρα - τα οποία και περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία να δοκιμάσω, μιας και όλοι έλεγαν τα καλύτερα. Όπως τα βλέπετε, απο την πάνω αριστερή πλευρά, τα χρωματιστά, είναι παστάκια με διαφορετικές γεύσεις (καραμέλα, φράουλα, κρέμα νομίζω, σοκολάτα) και απο πάνω τα είχαν καλυμένα με γλάσσο. Εμένα μου φάνηκαν πολύ νόστιμα, αλλά σε ένα φίλο μου, δεν άρεσαν ιδιαίτερα γιατί δεν του άρεσε το γλάσσο (να τονίσω ότι είναι πιο πολύ της σοκολάτας). Αυτό που είναι στην πάνω δεξιά γωνία (αυτό που είναι 2 φορές) έχει βάση κάτι που μοιάζει με κέικ (εμένα μου έκανε και σαν βάση απο βρώμη) και απο πάνω έχει σοκολάτα. Εμένα το γλυκό μου φάνηκε ψιλοαδιάφορο μιας και η βάση του δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα και η κρέμα σοκολάτας που είχε απο πάνω (ή σοκολάτα) δεν ήταν κάτι το τρομερό. Στον φίλο μου, άρεσε η σοκολάτα, όχι η βάση. Τα δύο που είναι κάτω αριστερά, που φαίνονται σαν βουναλάκια. Το ένα (το πιο ανοιχτό) είχε μέσα στην κορυφή φουντούκι και η γέμισή του απο ότι κατάλαβα ήταν σαν της μερέντα με βάση κάτι απο άσπρο (δεν κατάλαβα τι ήταν). Αν η μερέντα σας έκανε κάτι, ξεχάσετέ το. Καλύτερα να πάρεις κουτάλι και να βουτήξεις στο κουτί της. Το άλλο ήταν απλά με σοκολάτα και όχι με μερέντα. Αυτό που μοιάζει με τρουφάκι, είναι τρουφάκι. Είναι όμως τρουφάκι σοκολάτας (μέσα είναι πλημμυρισμένο απο σοκολάτα και αρκετά να το πώ ρευστό, αν και είναι λάθος ο όρος). Εγώ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ, το βρήκα πολύ ωραίο. Και ο φίλος μου επίσης. Και υπάρχουν και τα ταρτάκια. Τρία χρώματα, τρείς γεύσεις. Όπως τα βλέπετε, είναι ακριβώς έτσι. Είναι ταρτάκια. Καμία διαφορά από όλα τα υπόλοιπα ταρτάκια που μπορεί να έχετε δοκιμάσει και τίποτα το ιδιαίτερο.

Στο τέλος λοιπόν, αποφασίσαμε να πληρώσουμε. Στο ταμείο μας περίμεναν δύο εκπλήξεις. Η μία ήταν στην τιμή. €14 (13 και ψιλά ήταν αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς). Την τιμή αυτή, προσωπικά, την θεωρώ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΗ. Κι αυτό, όχι επειδή δεν έχω λεφτά να πληρώσω και σφίχτηκα, απλά, γιατί ένα ζαχαροπλαστείο, το οποίο δεν κάνει γλυκά που να τα πας σε διαγωνισμό και να κερδίσουν βραβείο, το να σου ζητάει τόσα χρήματα είναι πολύ κακό μιας και δεν αξίζουν τόσα. Στην τελικη, απλές τάρτες είναι, απλά γλυκά είναι και όλα τα υπόλοιπα και δεν κάνουν και τίποτα το τρομερό. Η δεύτερη έκπληξη, ήταν ο κύριος που μας περίμενε στο ταμείο. Απο την πρώτη στιγμή που μπήκα στο κατάστημα, εντόπισα έναν αντιπαθητικό. Και είναι αυτός ο εν λόγω κύριος, ήταν καθισμένος σε μια καρέκλα στο ταμείο, βασικά δεν ήταν καθισμένος, ήταν ξαπλωμένος προς το χυμένος, σαν να ήταν σπίτι του, λες και δεν υπήρχε κανενας στο μαγαζί που να εξυπηρετούνταν εκείνη τη στιγμή. Ήταν λες και βαριόταν τη ζωή του και σαν να μην γούσταρε που ήμασταν εκεί. Δεν μίλησε καθόλου, πήρε τα χρήματα, μας έδωσε τα ρέστα, ούτε ευχαριστώ, ούτε γειά σας, ούτε τίποτα. Όταν είσαι ζαχαροπλαστείο που θέλεις να το παίζεις καλό και ποιός ξέρει τί, νομίζω πως οι πελάτες απαιτούν να είσαι ευγενικός και να εξυπηρετούνται καλά και σωστά. Και αυτό δεν ήταν συμπεριφορά που ήταν μόνο προς την παρέα μου και εμένα αγενής, και σε προηγούμενου πελάτες, ήταν ο ίδιος βλάκας-αγενής-άχαρος. Η κοπέλα που μας εξυπηρέτησε ήταν ευγενική και αρκετά εξυπηρετική, ο συγκεκριμένος όμως, ακύρωνε την όλη εξυπηρέτηση στο μαγαζί με την αγένεια που άφηνε να φαίνεται απο το πρόσωπό του και το βλέμμα του και μόνο. Προσωπικά, αν πήγαινα ξανά στο Pastry Family, θα το έκανα μόνο για τα παστάκια και το τρουφάκι μιας και μου άρεσαν αρκετά. Αλλά δεν θα ξαναπάω λόγω των δύο εκπλήξεων στο ταμείο (τιμή και ο αγενής κυριούλης). Τα γλυκά αυτά που πήραμε, έχουν όλα τα την ίδια τιμή οπότε μην φοβηθείτε να κάνετε μίξη όσοι πάτε. Αν το κάνετε, γράψετέ μας εδώ τα σχόλειά σας, να δούμε εάν έτυχε σε εμάς να είναι έτσι.