Η αγάπη μπορεί (?)

"Ότι κι αν γίνει ένα να λές, πως μ' αγαπάς χίλιες φορές κι εγώ εσένα. Κι αν μείνει τ' όνειρό μισό κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό, ένα να λες σα να' ναι χτες, πως μ' αγαπάς χίλιες φορές." (Αρβανιτάκη - Ζουδιάρης)

Πώς είναι να αισθάνεται κανείς "άδειος" απο συναισθήματα; Είναι άσχημο αυτό;
Οι σχέσεις ξεκινάνε πάνω σε κάτι που ένιωσες όταν είδες κάποιον για πρώτη φορά. Χτίζονται όμως και συνεχίζουν πάνω σε κάποια πράγματα κοινά, κάποιες εμπειρίες, απόψεις και επιθυμίες. Δημιουργείς επειδή έχεις έμπνευση, εργάζεσαι επειδή έχεις σκοπό, αγαπάς όμως και ερωτεύεσαι χωρίς να το θέλεις και να μπορείς να το προγραμματίσεις. Το δέχεσαι επειδή, είναι συναίσθημα πάρα πολύ όμορφο και, το μόνο που σκέφτεσαι δεν είναι τίποτα άλλο απο εκείνον/η . Κάθε φορά, που η σκέψη σου πετάει σε εκείνον/η, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό σου και η καρδιά σου φτερουγίζει, πετάει απο χαρά και αγάπη. Αρχίζεις σιγά σιγά να ονειρεύεσαι και να επιθυμείς, να σκέφτεσαι και να λειτουργείς σύμφωνα με κάποιους άλλους κανόνες, άγραφους, νοητούς, κανόνες που δημιουργούνται μόνο τώρα και δεν υπάρχουν κάπου γραμμένοι.
Πλέον είσαι ερωτευμένος, νιώθεις όμορφα, πετάς, χαίρεσαι και μετράς στιγμές μέχρι να βρεθείτε. Λιώνεις το έδαφος απο το περπάτημα αν αργήσει, και ανησυχείς αν δεν απαντήσει στο τηλεφώνημά σου. Δεν ξέρεις το λόγο και δεν το έχεις αναλύσει και πολύ, απλά το απολαμβάνεις. Αν το αναλύσεις που ξέρεις μπορεί και να χαθεί το συναίσθημα, δεν μπορείς όμως να το ρισκάρεις.

Πλέον έχεις αρχίσει να συμβιβάζεσαι, να κάνεις υποχωρήσεις, να βλέπεις λιγότερο τους φίλους σου για να είσαι με εκείνη/ον. Το μυαλό σου πάντα τον σκέφτεται και σε κάποια στιγμή όλα καταρρέουν, όλα γκρεμίζονται και ο χρόνος σταματά. Πως νιώθεις άραγε, πως μπορεί να είναι αυτό το συναίσθημα του φόβου οτι κάτι συμβαίνει;
Το νιώθεις κάθε φορά που τον κοιτάς, το νιώθεις στο φιλί του, τα μάτια του σου το λένε κι εσυ φοβάσαι. Ο εγωισμός έχει αρχίσει να μπαίνει σιγά σιγά ανάμεσα σας και πλέον αναρωτιέσαι, γιατί να κάνεις κάτι πρώτα, ας το κάνει εκείνος. Και το κινητό σου, μετά απο λίγο χτυπά και είναι εκείνος. Είναι εκείνος που σε σκέφτεται, που σε αγαπά που σε θέλει και που σε παίρνει τώρα τηλέφωνο. Εσύ αναρωτιέσαι...


Έχεις καθήσει όμως να αναρωτηθείς γιατί ξαφνικά μπήκε ο εγωισμός ανάμεσά σας, γιατί λειτουργείτε έτσι; Έχεις σκεφτεί να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση; Γιατί δεν την κάνεις; Τι σε κρατά; Εσύ δεν νιώθεις όμορφα όταν το βλέπεις οτι σε καλεί και σε σκέφτεται; Γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου να χαρεί και να κάνει πράγματα που θα σας κάνουν να είστε καλύτερα; Μην το καταστρέφεις. Δεν μπορείς να ξέρεις αν αξίζει. Μην αφήνεις κάτι που σε γεμίζει να πάει χαμένο. Αν είσαι ευτυχισμένος γιατί να μην το δείξεις, γιατί να μην το πεις, γιατί να μην αφεθείς. Όταν αγαπάς δεν κάνεις κάτι που θα στεναχωρήσει και τους δυο σας. Δεν είσαι μόνο εσύ, είστε δύο πλέον.

Μην διώξεις την αγάπη, μπορείς να καταφέρεις πολλά πιστεύοντας σε αυτή, μην κλείνεις τα μάτια σου για να προχωρήσεις παριστάνοντας οτι δεν βλέπεις τίποτα, θα σκοντάψεις και δεν θα έχεις κανένα δίπλα σου να σε κρατήσει για να μην πέσεις.
Είναι πολύ άσχημο αυτό, θα νιώσεις πολύ μόνος και θα σκέφτεσαι οτι δεν αξίζει, όμως... όλα αξίζουν, όλα όσα σκέφτεσαι, αρκεί για εσένα να έχουνε νόημα. Όλα είσαι εσύ, εσύ που σκέφτεσαι, δημιουργείς, χαίρεσαι, γελάς και πάνω απο όλα ερωτεύεσαι κάτι που σου δίνει νόημα. Η ελευθερία να ονειρεύεσαι είναι κάτι το μοναδικό, όμως, μην διώξεις την έμπνευσή σου.