Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Παλιά χρόνια VS Καινούργια χρόνια

Και οι άντρες σκέφτονται...

Απο μικρός μεγάλωσα με κάποια πιστεύω και κάποιες θεωρίες προερχόμενες απο τα παλιά τα χρόνια τις οποίες διαιώνιζαν οι γύρω μου και τις αλλάζαν καθώς του συνέφερε. Τη φράση "να μεγαλώσεις, να βρεις ενα καλό κορίτσι να παντρευτείς, αλλά να προσέχεις να μην είναι καμία σουρτούκα και σε τυλίξει" την έχω ακούσει δόξα τω Θεό πολλές φορές απο τη γιαγιά μου.
Όταν ήμουν παιδί ακόμη, το πρότυπο της γυναίκας, ήταν, στο σπίτι να προσέχει τα παιδιά και να φροντίζει τον άντρα, να διατηρεί το σπίτι καθαρό και όλα τα συναφή που γνωρίζουμε - άσχετα αν στη δική μου οικογένεια δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Τα κορίτσια τότε, ήταν μαζεμένα, συντηρητικά και προσέχανε τι θα φορέσουν, για να μην κακοχαρακτηριστούν, καθώς δεν ήθελες να σε πούνε και π***άνα, απο την άλλη υπήρχε και το ρητό, "καλύτερα να πούνε την κόρη μου π***άνα, παρά το γιό μου π***τη". Το θέμα όμως είναι πως, όσο κι αν στον έξω κόσμο φαινόταν τότε οτι ο άντρας είναι αυτός που "κουμαντάρει" το σπίτι, ακόμη και απο τότε η γυναίκα έκανε το ουσιαστικό "κουμάντο".
Πλέον τα πράγματα έχουνε αλλάξει κάπως έως πολύ, η γυναίκα είναι ανεξάρτητη, ο άντρας συνεχίζει να είναι οτι ήταν και τότε - εκτός απο κυνηγός όσον αφορά τις γυναίκες - και η οικογένεια, υπάρχει κατα ένα γενικό όρο. Όλη αυτην η κατάσταση δημιούργησε μια αλλαγή, γενικότερη μπορούμε να πούμε, θέτωντας τη γυναίκα απέναντι στον άντρα έτοιμους να παλέψουν για μια θέση καλύτερη και πιο αποδοτική όσον αφορά τις αποδοχές. Τα αποτελέσματα όλων αυτών είναι, οι γυναίκες, να λένε οτι πλέον δεν προλαβαίνουν να είναι και γυναίκες και επαγγελματίες και νοικοκυρές και τους άντρες να κάνουν παράπονα πως οι γυναίκες δεν είναι όλα τα παραπάνω. Ακόμη έχουμε τις γυναίκες που ενώ ζητάνε την ισότητα, τη δέχονται αλλά με περιορισμούς και όρους λέγοντας πως δεν είναι το ίδιο με τους άντρες. Μόνο το Cosmo παραμένει σταθερό στις αξίες του και σου λέει πως "είσαι γυναίκα; τόσο το καλύτερο"!!!
Ο χρόνος δείχνει πως τα καταφέρνουν εξίσου καλά σε πολλούς τομείς αν όχι σε όλους. Ας μην παραλείψουμε όμως να πούμε πως πάντα για να κάνεις κάτι καλά, πρέπει να παραμελήσεις κάτι άλλο. Πλέον μπαίνουμε στον τομέα επιλογές, επιλογές έχουμε απεριόριστες και δεν μπορούμε να τις έχουμε όλες και να τις κάνουμε. Έτσι επιλέγουν να αφοσιωθούν στην καριέρα, επιλέγουν να κάνουν οικογένεια μετά απο κάποια ηλικία καθώς μέχρι τότε κυνηγάν την καριέρα και επιλέγουν να παραμελούν το σπίτι η να "υπολειτουργούν" όσον αφορά αυτό. Πολλοί ρόλοι σε έναν να μου πεις - και δίκαιο θα έχεις μεταξύ μας - όμως όταν παλεύεις για κάποια πράγματα, - ποιός πάλεψε ρε μεγάλε μπορεί να ρωτήσεις τώρα εσύ - πρέπει πάντα να σκέφτεσαι και τις συνέπειες.
Μην με πείτε μισογύνη, είμαι πολύ μικρός ακόμη για να μπορέσω να πω κάτι τέτοιο με σιγουριά καθώς επίσης δεν έχω περάσει και τόσα πολλά όταν μιλάμε για σχέσεις, γυναίκες και τέτοια εξαιτίας της ηλικίας. Η οπτική μου ίσως είναι λίγο "κουλή" για κάποιους και κάποιες αλλά κάποια πράγματα είναι έτσι, ούτως η άλλως. Όπως λέει και μια φίλη μου, "όταν μιλάμε για εμένα, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ θα είμαι εγώ και το μέλλον μου, τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα".
Θυμηθείτε όμως πως μερικά χρόνια πιο μετά όλες, λένε, θέλω να κάνω οικογένεια και μελαγχωλούν. Όλα είναι θέμα επιλογών λοιπόν και αποφάσεων. Η ζωή θέλει θυσίες αλλά, όχι παράπονα και κλάματα για το οτι δεν τα καταφέρνουμε καλά. Ας συμβιβαστούμε και ας αρκεστούμε τουλάχιστον, στο να κάνουμε τα απαραίτητα σε όλους τους τομείς και να δίνουμε εκεί που πρέπει κάτι περισσότερο, για να είμαστε καλά στους υπόλοιπους.

Υ.Γ.1 Μεταξύ μας, ούτε εγώ συμφωνώ που ο άντρας σταμάτησε να είναι κυνηγός, αλλά επίσης διαφωνώ και με τη στάση των γυναικών όταν τους την πέφτουν να βρίζουν και να αντιδρούν άσχημα εκτός και αν τους την πέσει ο Σάκης Ρουβάς.
Υ.Γ.2 Προτίμησα να μην αναφερθώ στις αντιζηλίες και στο οτι οι άντρες νιώθουνε "λίγοι" όταν βρίσκονται δίπλα απο μια γυναίκα η οποία είναι πιο ισχυρή απο αυτούς, ακόμη περισσότερο δε, όταν η συγκεκριμένη γυναίκα είναι και η γυναίκα τους.

Αυτό το post το αφιερώνω στο post της demy που έγραψε κάτι σχετικό για τις γυναίκες.

11 σχόλια:

Strahd είπε...

Ωραίες οι απόψεις σου και συμφωνώ, αλλά πιστεύεις ότι ακόμα και σήμερα η γυναίκα δεν έχει το πάνω χερι στο σπίτι; :p Νομίζω πως όπως και τότε, έτσι και σήμερα η γυναίκα είναι "ο άντρας" του σπιτιού.

Grigsgr είπε...

φυσικά και η γυναίκα έχει ενα πολύ σημαντικό μέρος των αποφάσεων του σπιτιού. θεωρώ όμως πως πλέον οι αποφάσεις παίρνονται περισσότερο και με τη συγκατάθεση και των δύο. απλά η γυναίκα καταφέρνει να βγαίνει απο πάνω.

Strahd είπε...

Ααααααααααακριβως φίλε μου. Βγαίνει και από πάνω. ;)

Ανώνυμος είπε...

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μία γυναίκα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ όχι για να κάνει καριέρα αλλά πολύ απλά για να επιβιώσει στον καθαρά υλιστικό κόσμο μας; Για να συντηρήσει τον εαυτό της; Για να μπορέσει ν' αποκτήσει κάποια βασικά πράγματα στη ζωή της ώστε στο μέλλον να μη βρεθεί σε αδιέξοδο όταν o σύζυγος (που όπως πολύ σωστά είπες κι εσύ ο ίδιος έχει χάσει το ρόλο του) έχει επαναπαυτεί στο γεγονός και το εκμεταλλεύται ότι η γυναίκα δουλεύει και πρέπει να δουλεύει ώστε ο ίδιος να μην κουράζεται πολύ και αδίκως;

Συμπέρασμα; Ο λόγος αναβολής δημιουργίας οικογένειας από την πλευρά της γυναίκας δεν είναι απαραίτητα η καριέρα αλλά η ανάγκη επιβίωσης!

Φιλιά πολλά,
μία πολύ καλή σου φίλη
(you can guess who!)

Grigsgr είπε...

Αγαπητή μου ανώνυμη φίλη - που μπορώ να μαντέψω ποια είσαι...! (σαν την κορίνα απο το "Κανείς δεν λέει σ'αγαπώ" νιώθω :Ρ
Όχι δεν το είχα βάλει στο μυαλό μου αυτό που λες, όμως τώρα που μου το είπες και το έβαλα και το σκέφτηκα μπορώ να σου απαντήσω, πως, αν και για τον άντρα οι εταιρίες μπορούσαν να δημιουργήσουν τόσες ανάγκες θα το είχαν κάνει και θα είχαμε κι εμείς όλες αυτές τις ανάγκες και θα πρέπει να δουλεύουμε κι εμείς για όλα αυτά τα υλικά αγαθά. Οπότε όπως καταλαβαίνεις σε αυτόν τον καθαρά υλιστικό κόσμο, οι ανάγκες μας είναι εικονικές και οι επιθυμίες μας πολλαπλασιάζονται καθημερινά με αποτέλεσμα να ειπωθούν και να λέγονται συνεχώς δικαιολογίες τέτοιου τύπου - όχι πως δεν είναι αληθινές, αλλά στηρίζονται πάνω σε μη επιτακτικές ανάγκες. Όσο για τον άντρα δεν πιστεύω οτι κουράζεται λιγότερο, απλά δεν έχει τόσο πολύ την ανάγκη όπως μια γυναίκα, να επιδεικνύεται στους γύρω της μέσα απο τη θέση της ίσως και μέσα απο την κοινωνική της καταξίωση (χωρίς να είμαι και απόλυτα σίγουρος γι'αυτό).

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, φίλε μου καλέ κι αγαπημένε, και πολύ καλά κάνεις που δεν είσαι απόλυτα σίγουρος γιατί ένας άντρας δυστυχώς (ή μάλλον μπορώ να πω κι ευτυχώς) δεν έχει τις ευαισθησίες που έχει μία γυναίκα γι' αυτό κι εσύ δεν μπορείς να μπεις στον τρόπο σκέψης μιας εργαζόμενης γυναίκας (ας είναι και ξανθιά!) Άντε για να μην πω περισσότερα και το ξημερώσουμε γιατί αν αρχίσουμε εμείς οι δύο δεν τελειώνουμε ποτέ! Κάτι σαν duracell ένα πράμα! Φιλούρες!

Grigsgr είπε...

Πρέπει να απαντήσω στο τελευταίο σχόλιο. Δεν θα πω τίποτα για τις ευαισθησίες και όλα αυτά, απλά το μόνο που θα πω, είναι πως υπάρχουν και άντρες οι οποίοι σκοτώνονται στη δουλειά κυριολεκτικά, μόνο και μόνο για να μπορούνε να θρέψουν και να στολίζουν, το μαργαριτάρι που έχουν σπίτι τους και που είναι η γυναίκα τους, η οποία αποφάσισε ότι δεν θέλει να δουλεύει, αλλά, να κάθεται σπίτι και να κάνει τη "νοικοκυρά" και να τρώει απο τα έτοιμα. Κοινώς, να αρμέγει τον άντρα της. Με αυτό φυσικά, δεν παίρνει η μπάλα όλες τις γυναίκες, όπως δεν μπορούμε να πούμε οτι οι άντρες (όλοι) δουλεύουνε λιγότερο απο τις γυναίκες. Με αγάπη, μικρή μου ολλανδέζα...τρελοκοτσιδού!!!
Ας πάω να κάνω λίγο yoga τώρα για να αποβάλω το στρές και το άγχος της ημέρας... το επόμενο post πλησιάζει, και μάλλον θα έχει και τρελό γέλιο. Οι εμπειρίες στην πόλη τελικά δεν τελειώνουν ποτέ!!!

Ploutwnios είπε...

Πολύς προβληματισμός έχει πέσει βρε παιδιά...

Grigsgr είπε...

είναι να μην πέσει βρε ploutwnie, αφού είναι θέματα που απο καιρό σε καιρό μας απασχολούν όλους, απλά κάποιους λιγότερο και κάποιους περισσότερο.
έτσι δεν πάει αυτό;

Ploutwnios είπε...

Κάπως έτσι...

Grigsgr είπε...

η φίλη μου demy δεν ξέρω αν έχει να πει κάτι επάνω στο κείμενο. αλλά θα το μάθω.