Thinking without knowing what....

Να παρατηρείς σημαίνει να εκφράζεσαι δημιουργικά σκεπτόμενος. Όταν παρατηρείς δεν σκέφτεσαι και κάτι συγκεκριμένο, απλά, κοιτάζεις τους γύρω σου, αφήνεις το βλέμμα σου να πέσει σε πράγματα που θα του τραβήξουν την προσοχή και να περιπλανηθεί στη συνέχεια της αέναης κίνησης των πραγμάτων.

Όταν παρατηρείς δέχεσαι ένα σύνολο ερεθισμάτων που το νιώθεις με όλες σου τις αισθήσεις. Το βλέπεις, το ακούς, το αισθάνεσαι, το μυρίζεις. Οι εικόνες εναλλάσσονται, οι ήχοι γίνονται όλοι ένας ήχος, τα αρώματα μπερδεύονται, οι αισθήσεις διαδέχονται η μία την άλλη.
Κάποιες φορές η σιωπή έχει μια δική της, κρυφή γοητεία. Είναι η γοητεία που απορρέει απο τη μη ύπαρξη σκέψης, απο τη μη ύπαρξη ανάγκης για να διαταραχθεί αυτήν η ησυχία.
Παρατηρείς το δρόμο και βλέπεις τον κόσμο να προχωράει, κάποιοι τρέχουν άλλοι δεν βιάζονται. Εσύ αφήνεις το βλέμμα σου να ταξιδέψει μαζί τους και να το οδηγήσουν όπου πάνε συμπαρασύροντας και τη σκέψη....
Σηκώνεις το χέρι σου να τους αγγίξεις, αισθάνεσαι τον αέρα να διαπερνά τα δάχτυλά σου και νιώθεις ένα ρίγος. Επανέρχεσαι. Κοιτάζεις γύρω σου. Το ζευγάρι που ήταν πιο πρίν δίπλα σου, ακόμη είναι. Ακόμη δεν μιλάνε. Κενά βλέμματα. Χαμογελάς και φεύγεις. Αυτή η ζωή είναι για τους άλλους. Εσυ προχωράς.