Christmas Time for Grigsgr <|> Blog me toujours

From today and we'll see for how long, Grigsgr <|> Blog me toujours will be moving on Christmas mood.

Music
Images
And maybe posts that have to do with christmas.
Enjoy the music. Chosen specially for you from Grigsgr.




Απο σήμερα και θα δούμε για πόσο καιρό το ιστολόγιο Grigsgr <|> Blog me toujours θα κινείται σε χριστουγεννιάτικη διάθεση.

Μουσική
Εικόνες
και πιθανόν και θεματολογία για χριστούγεννα.
Απολαύστε τη μουσική. Επιλεγμένη ειδικά για εσάς απο τον Grigsgr.

Καψώνια στο στρατό. Για λίγους και εκλεκτούς. | Greek army

Δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο βίντεο το οποίο δείχνει ανώτερο αξιωματικό να κάνει καψόνι σε φαντάρο στη Σαμοθράκη.

Δεν θα σταθώ στο να σχολιάσω το βίντεο. Έλεος αν το κάνω. Το καψόνι είναι κάτι που απαγορεύεται, και πέρα απο αυτό, επίκειται στον καθένα προσωπικά και το πόσο σέβεται τον άλλο και την προσωπικότητά του και το χαρακτήρα του για το αν θα κάνει καψόνια και μέχρι ποιο βαθμό. Θέλω απλά να σχολιάσω το εξής.
Έβλεπα στις ειδήσεις όπου έμαθα και για το συγκεκριμένο βίντεο (ναι είδα επιτέλους τηλεόραση), έναν που είναι κάτι μέσα στο στρατό (δεν θυμάμαι τι) ο οποίος σχολίαζε. Σχολίαζε και έλεγε τώρα το εξής. "Είναι η πίεση που δέχεται ο στρατηγός (η οτιδήποτε είναι αυτός που έκανε το καψόνι, μέσα στο στράτευμα), οι συνθήκες, το οτι είναι μακρυά απο το σπίτι του, είναι πολλά", είπε.
Και έρχομαι τώρα εγώ και ερωτώ. Μόνο ο στρατηγός έχει αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα; Δηλαδή ο φαντάρος δεν έχει αυτά τα θέματα, δεν τον ενοχλεί που είναι φαντάρος αρχικά, δεν τον ενοχλεί που είναι μακρυά απο το σπίτι του, που ζεί και λειτουργεί κάτω απο ένας Θεός ξέρει τι συνθήκες (μπορεί να είναι και πολύ καλές), που μπορεί να μην ήθελε να πάει και να πιέζεται να προσαρμοστεί και να ανταπεξέλθει στις συνθήκες, που μπορεί να έχει χίλια μίρια προσωπικά προβλήματα τα οποία το καθιστούν ακόμη πιο δύσκολο να μείνει στο στρατό. Είναι πολλά περισσότερα αυτά που μπορεί να περνάει ένας φαντάρος.


Όλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις απο εμένα - ποιον άλλο - ο οποίος εγώ, δεν έχω πάει στο στρατό ακόμη και επίσης δεν γνωρίζω αν ο κύριος που έκανε το καψόνι πληρώνεται ή οχι. Αν ναι, τότε η φράση οτι το επέλεξε για να κάνει αυτό που κάνει, καταργεί όλα τα εμπόδια και προβλήματα που μπορεί να βγαίνουν στην πορεία. Το γνώριζε εξαρχής οτι θα γίνονται αυτά. Αν δεν πληρώνεται τότε, αλλάζει το παιχνίδι. Εκεί μάλλον ο συγκεκριμένος, πρέπει να μάθει τι σημαίνει σεβασμός πρώτα και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Worlds' most expensive cars of 2007

1962 Ferrari 330 TRI/LM

Πουλήθηκε για (Sold for): $9.3 εκατομμύρια/million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007

Πού (Where): Maranello, Italy

1953 Ferrari 340/375 MM

Πουλήθηκε (Sold for): $5.7 εκατομμύρια/million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007

Που (Where): Maranello, Italy

1966 Shelby Cobra

Πουλήθηκε (Sold for): $5.5 εκατομμύρια/million

Απο (By): Barrett-Jackson

Πότε (When): Ιανουάριος/Jan. 18, 2007

Που (Where): Scottsdale, Ariz.

1959 Ferrari 250 GT

Πουλήθηκε (Sold for): $4,950,000 εκ./million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007

Που (Where): Monterey, Calif.

1931 Bentley 4_-Liter

Πουλήθηκε (Sold for): $4,510,000 εκατομμύρια/million

Απο (By): Gooding & Co.

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007

Που (Where): Pebble Beach, Calif.

1959 Ferrari 250 GT

Πουλήθηκε (Sold for): $4,455,000 εκ./million

Απο (By): Gooding & Co.

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007

Που (Where): Pebble Beach, Ca

1935 Duesenberg SJ

Πουλήθηκε (Sold for): $4,400,000 εκατομμύρια/million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007

Που (Where): Monterey, Calif.

1933 Delage D8S

Πουλήθηκε (Sold for): $3,740,000 εκατομμύρια/million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 17, 2007

Που (Where): Monterey, Calif.

1970 Ferrari 512S

Πουλήθηκε (Sold for): $3,564,000 εκ./million

Απο (By): RM Auctions

Πότε (When): Μάιος/May 20, 2007

Που (Where): Maranello, Italy

1884 DeDion, Bouton et Trepardoux

Πουλήθηκε (Sold for): $3,520,000 εκ./million

Απο (By): Gooding & Co.

Πότε (When): Αύγουστος/Aug. 18, 2007

Που (Where): Pebble Beach, Calif.

credits: businessweek.com

Blank

Δεν θέλω να μου υποσχεθείς οτι θα με αγαπήσεις.

Θέλω να με αγαπήσεις.

Δεν θέλω να σε δώ να χαμογελάς.

Θέλω να νιώσω τη χαρά σου.

Δεν θέλω να περάσεις στη λήθη.

Θέλω να είσαι εδώ μαζί μου.

Δεν θέλω να σε σκέφτομαι απο τις φωτογραφίες.

Θέλω να σε αγγίζω.

Θέλω να κοιμάμαι μαζί σου, να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου, να νιώθω το άγγιγμά σου. Δεν θέλω να ΜΗΝ σε γνωρίσω.

Ας κάνουμε μια αρχή.

I do not want you, to promise me that you will love me.

I want you to love me.

I do not want to see you smile.

I wanna feel your happinness.

I do not want you to sink into oblivion.

I want you to be here with me.

I do not want to think of you only by the photos.

I want to touch you.
I wanna sleep with you, hear your heart beat, feel your touch.
I wanna meet you.

Let's make it happen.

Can i call it Technology?

Sonny Ericsson W960i


Sony Ericsson K850i

Γιατί λέγεται Bluetooth™; Why do we call it Bluetooth™?

Did you know this?

Ο βασιλιάς των Βίκινγκς Harald Bluetooth ένωσε τη Νορβηγία με τη Δανία. Ήταν πασίγνωστος για το χάρισμά του να επικοινωνεί και να φέρνει τους ανθρώπους κοντά με το διάλογο – που να φανταζόταν ότι, αιώνες αργότερα, μια πανίσχυρη τεχνολογία θα έπαιρνε το όνομά του!

Harald Bluetooth, king of Vikings was famous for his gift to make people forgive each other and bring them together. He made the same thing with the countries of Norway and Denmark. That's the reason of why the so called Bluetooth technology, is called like that.

Somethings' goin on in Thessaloniki these dayz....

Αρχικά θέλει κάποιος να μου πει τι θα κάνουν στην αρχαία αγορά και χτίζουν αυτά τα κτίρια δίπλα απο το αρχαίο θέατρο; Έχει μάθει κανείς; Αν ναι ας μας το πει καθώς τα κοιτάζω κάθε φορά που πηγαίνω σπίτι μου και δεν μπορώ να καταλάβω το σκοπό για τον οποίο τα χτίζουν. Πέρα απο αυτό...

Απόψε στη διαδρομή για το σπίτι - πρίν απο λίγο δηλαδή - παρατηρώντας όσο μπορούσα την κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη, θα έλεγε κανείς πως είχε γίνει όλη η πόλη άνω κάτω. Στη διαδρομή λοιπόν, έβλεπα (και άκουγα) περιπολικά να τρέχουν σαν μανιακά μέσα στους πηγμένους απο κίνηση δρόμους της Θεσσαλονίκης, με τις σειρήνες τους ανοιχτές να τσιρίζουν και να σου παίρνουν τα αυτιά. Καταστάσεις που σε αγχώνουν και σε φοβίζουν. Προχωρώντας είδα και κάποια ασθενοφόρα στο δρόμο να περνούν ενώ πέτυχα κατα τύχη και μια μεταφορά ενός ασθενή απο το σπίτι του στο ασθενοφόρο για νοσοκομείο. Έχουμε τρελαθεί εντελώς πλέον σε αυτή τη χώρα. Θέλουμε να μοιάσουμε στις Η.Π.Α. Είμαστε πάντως σε καλό δρόμο.
Σιγά σιγά φτάνουμε στο επίπεδο αυτό.

Κατα τα άλλα, το φεστιβάλ κινηματογράφου συνεχίζει στην πόλη με το κοινό να το στηρίζει και να το προτιμά, και μάλιστα οι αριθμοί του κοινού είναι πάρα πολύ ικανοποιητικοί. Μπράβο στην πόλη που δείχνει για μια ακόμη φορά τον κινηματογραφόφιλο χαρακτήρα της. Δεν έχω ξαναδεί το πρόβατο που είχα δει στην οδό Κλαυδιανού το καλοκαίρι, το οποίο βοσκούσε στα χορτάρια απο τα παρτέρια που υπάρχουν στη μια πλευρά του δρόμου στο παρκάκι. Έχω σκεφτεί τόσα πολλά πράγματα που ήθελα και θέλω να σχολιάσω, τα οποία βλέπω και καθημερινά κάποια (και τα ξεχνάω κάθε φορά) αλλά δεν μπορώ να τα θυμηθώ.
Τέλος πάντων. Απο δευτέρα ξεκινώ στην καινούργια μου δουλειά. Ελπίζω να μου αρέσει τελικά. Θα φανεί.


Εκτός απο τα της πόλης μας, τα γεγονότα τρέχουν.
Ο χριστόδουλος δεν είναι καλά, απεργίες στη Γαλλία, σχολεία χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό ή παράνομα κτίρια σχολικά, το Ιράν αθωώθηκε για το πυρηνικό του πρόγραμμα απο τη διεθνή υπηρεσία ατομικής ενέργειας η οποία και το αθώωσε, απαλλάσοντάς το απο όσες κατηγορίες καταλογίζουν στη χώρα οι Η.Π.Α. Το Euro 2008 συνεχίζεται και δεν ξέρω αν η Ελλάδα πάει καλά, και πολλά ακόμη άσχημα και καλά νέα. Το θετικό είναι πως η ευρυζωνικότητα προχωρά στη χώρα όμως, οι ταχύτητες τις οποίες "πιάνουν" οι χρήστες απο τα δίκτυα των εναλλακτικών παρόχων έχουν απώλεια 30%. Τουλάχιστον κατεβάζουμε με καλές ταχύτητες. Ας συνεχίσουμε έτσι και όλα θα είναι μια χαρά.


Και το καλύτερο νέο και αυτό που σκέφτομαι και συζητώ συνεχώς είναι πως επιτέλους θα κάνω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Χριστούγεννα πρωτοχρονιά θα είμαι Φινλανδία.

48th Thessaloniki International Film Festival

Back and forward.
Here and There
Now and Then
48 Years of continuous success and interesting movies. What's next?
International Film Festival of Thessaloniki.

Let's get it on!!!

Αρχικά, γειά σας. Επέστρεψα μετά απο μέρες αποχής και αρχίζω πάλι. Ανανεωμένος κάπως, αλλά πάνω απο όλα με όρεξη πάλι και κέφι. Ας αρχίσουμε λοιπόν.

Την πέμπτη αφού παρέδωσα την εργασία - επιτέλους - ετοίμασα τα πράγματά μου, έχασα το τραίνο με το οποίο ήθελα να πάω και τελικά πήγα Λάρισα. Οι εκπλήξεις όμως και οι ωραίες στιγμές ξεκίνησαν απο το τραίνο. Παρένθεση| έχω τόσα πολλά να γράψω που δεν ξέρω αν θα τα θυμηθώ και τι απο όλα αυτά θα θυμηθώ |κλείνει η παρένθεση.
Ξεκινόντας λοπόν για το τραίνο και ανεβαίνοντας επάνω γινόταν ΠΑΝΙΚΟΣ. Βρήκα θέση ευτυχώς στα μπροστά τα βαγόνια ΟΡΘΙΟΣ. Καθόμουν εκεί που λές καλό μου ιστολόγιο μόνος μου και περίμενα να ξεκινήσει. Περνούσε κόσμος και επέστρεφε πίσω, δεν στεκόντουσαν εκεί με εμένα. Περνώντας η ώρα, ανεβαίνει ένα αγόρι - ΣΣΑΣίτης απο οτι μάθαμε εκ των υστέρων - και κάθεται μαζί μου όρθιο. Πιάνουμε λίγο την κουβέντα. Μετά απο λίγο, τσούπ, ένα ακόμη παιδί, ο Τέλης, ανέβηκε και περιμέναμε να έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε. Ο τέλης πήγαινε λάρισα, ο άλλος καρδίτσα κι εγώ λάρισα. Λίγο πριν ξεκινήσει το τραίνο ανεβαίνει επάνω και κάθεται μαζί μας, ο αντώνης. Άρτι αφιχθείς εξ αεροδρομίου Μακεδονία. Ο τέλης φοιτητής, πρώτο έτος στο μαθηματικό - αν θυμάμαι καλά, καλό μου ιστολόγιο -, ο αντώνης, 54άρης, κάτοικος βραζιλίας απο οτι μας είπε (να το πιστέψω;), με μία σακούλα απο το αεροδρόμιο της βιέννης, το καρτελάκι απο το αεροδρόμιο στη βαλίτσα και 45 ώρες στην πλάτη διαδρομής απο ρίο ντε τζανέιρο στο καράκας, απο εκεί στο μαιάμι, απο εκεί φρανκφούρτη, μετά βιέννη και μετά θεσσαλονίκη και μετά με τραίνο λάρισα. Τέλος πάντων περάσαμε παρα πολύ καλά και ούτε που καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα. Λίγο πρίν την κατερίνη και ενώ τα παιδιά της παρέας καπνίζαν (εγώ δεν καπνίζω, αγαπημένο μου ιστολόγιο. ναι το ξέρω οτι κάνω πολύ καλα) έρχεται ο ελεγκτής και περνάει απο μπροστά μας. Βλέπει τον αντώνη να καπνίζει και του ζητάει να το σβήσει. Εκείνος δεν το σβήνει (το ήξερες οτι κανονιά υπάρχει πρόστιμο αν σε πιάσουν να καπνίζεις στο τραίνο;) και γνωρίζοντας την ποινή κάνει τον ελεγκτή να περιμένει 5 λεπτά για να βρεί το πορτοφόλι του και να κάνει το εξής. Να βγάλει την πιστωτική του κάρτα (VISA SILVER) και να του πει "σε παρακαλώ κράτησέ τα απο εδώ". Πολύ γέλιο είχαμε. πάρα πολύ γέλιο. όπου ξέχασα να πω οτι ο συγκεκριμένος κύριος είχε μαζί του και ένα μπουκάλι Ballantines το οποίο και είχε κατεβάσει σχεδόν ολόκληρο μέχρι που φτάσαμε λάρισα.

Πάμε παρακάτω.

Καινούγιο μαγαζί που λές άνοιξε στη Λάρισα. Το PR. Ναι, ναι. Όπως το διαβάζεις καλό μου ιστολόγιο. Έτσι ακριβώς. Για το συγκεκριμένο μαγαζί άκουσα τρελά νούμερα όσον αφορά το κόστος κατασκευής. Τρελά νούμερα όμως. Πάνω κάτω πάντως κόστισε περίπου 2.000.000 ευρώ όλο το μαγαζί. Φαντάσου. Το μαγαζί άνοιξε που λές στην κεντρική πλατεία της Λάρισας. Πάρα πολύ καλό μαγαζί και δεν παίζει την μουσική που παίζουν όλα τα μαγαζιά της λάρισας. Επιτέλους. Και που λές, σε αυτό το μαγαζί, πέρασα και το είδα την πέμπτη το βράδυ που έφτασα λάρισα. Το επισκέφτηκα, την παρασκευή το πρωί, το βράδυ, το σάββατο το πρωί και το σάββατο το βράδυ. Αν έμενα κι άλλες μέρες θα έστηνα σκηνή εκεί μέσα. Πάρα πολύ ώραίο μαγαζί που λές.

Συνεχίζοντας λοιπόν, ήρθε η παρασκευή, βγαίνουμε κάνουμε, ράνουμε. Τίποτα το ιδιαίτερο για να σου πώ την αλήθεια, αλλά πέρασα πάρα πολύ καλά.
Το σάββατο, είπα να βγώ έξω και βγήκα με την αδερφή μου. Πήγαμε - που αλλού - στο pr. Καθήσαμε, ήρθε και η θεία μας μετά και πω πω. Χτυπάει τηλέφωνο. Ήταν ο χάρης. Πολύ καλός φίλος και πολύ γαμάτο τυπάκι. Κάνει εκπομπή σε ένα απο τα μεγαλύτερα τοπικά ραδιόφωνα των Ιωαννίνων (Top Fm Ioannina 97,2) όπου και σπουδάζει. Χτυπάει τηλέφωνο που λές. Ο χάρης λοιπόν, είχε πρόβλημα με τα γκομενικά του το σάββατο κι εγώ επειδή είμαι και καλό παιδί και για τους φίλους μου κάνω πολλά, τι να κάνω του είπα να έρθει λάρισα. Τώρα να μου πείς πως έγινε αυτό. Ας σου το περιγράψω να ξέρεις λοιπόν. ο χάρης είχε ξεκινήσει απο τα γιάννενα στα οποία και σπουδάζει να πάει στην ξάνθη λόγω έρωτα. Το λεωφορείο λοιπόν σταμάτησε Θεσσαλονίκη και απο εκεί θα έπαιρνε ένα άλλο λεωφορείο για ξάνθη. Πρίν μπεί όμως στο λεωφορείο για ξάνθη ομιλεί με το αμόρε και τελικά μαθαίνει οτι δεν είναι ευπρόσδεκτος στην ξάνθη. Τι να κάνει, τι να κάνει, ευτυχώς θυμήθηκε οτι μένω σαλόνικα και με πήρε τηλέφωνο. Λέω είμαι λάρισα και έλα εδώ. Τι εννοείς μου λέει. Και τέλος πάντων, ο χάρης βρέθηκε στη λάρισα αντί για την ξάνθη απο τα γιάννενα και περάσαμε Γ Α Μ Α Τ Α!!!!!!!
Το σάββατο το βράδυ λέμε να βγούμε, ήρθε μαζί μας και ο Θάνος και πήγαμε, στο pr (που αλλού) αρχικά, μετά στο Lightbar, μετά περάσαμε μια βόλτα απο το teatro, εγώ ήθελα και rooms, συνεχίσαμε στο thelo, και καταλήξαμε στις μουσικές διαδρομές. lightbar γινόταν panic, τα άλλα δύο δεν είχα κόσμο και στις μουσικές διαδρομές όπου και καταλήξαμε δεν περάσαμε και άσχημα. Όσοι διαβάζουν απο λάρισα μην ακούσω (διαβάσω δηλαδή) σχόλιο για τη σχετικότητα των μαγαζιών. Γυρίσαμε σπίτι πτώματα απο την κούραση αλλά περάσαμε πάρα πολύ ωραία. θενκς θάνο.

Έρχεται με το λοιπόν η Κυριακή και έφτανε η ώρα να διώξω τον χάρη για τα Ιωάννινα. Έτσι και έκανα. Τον πήγα στα ΚΤΕΛ και έφυγε για την πόλη του. Μετά εγώ βγήκα για καφέ και μετά τραίνο και σαλόνικα. Όπου. Έφυγα με τραίνο απο Λάρισα και πήγα μέχρι Λιτόχωρο και απο εκεί άλλαξα τραίνο και πήρα προαστιακό και ήρθα Σαλόνικα. Ναι, όπως το διάβασες. Το λιτόχωρο έγινε σταθμός μετεπιβίβασης ΟΣΕ - προαστιακού. Το θέμα μας εδώ είναι το εξής.
Μπαίνω μέσα, κάθομαι δίπλα στο παράθυρο. Άδειο το βαγόνι και μόνο δύο τετράδες πιασμένες με δύο οικογένειες. Η μία με ένα παιδί η άλλη με δύο. Τα δύο που λές είναι δίδυμα και όσο το τραίνο παραμένει σταθμευμένο αυτά απλά παίζουν. Όταν το τραίνο ξεκινάει όμως αρχίζουν να παίζουν και να τσιρίζουν, και να κάνουν τόσο πολύ φασαρία που αναρωτιόμουν αν τους είχε πει κανείς ποτέ την ιστορία του ηρώδη. Ειλικρινά. Εκεί ήταν που αποφάσισα πως τα μικρά πρέπει να απαγορεύονται στα τραίνα και στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Και ακόμη περισσότερο και οι γονείς τους οι οποίοι - ειλικρινά - κάνουν ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ απο τα μικρά τους. Χειρότερα όμως, μόνο και μόνο για να νιώθουν καλά τα μικρά. Τι να πείς.

Το καλό είναι πως επιτέλους έφτασα στη Θεσσαλονίκη ενώ αυτά σταμάτησαν τη φασαρία και ησυχάσαμε μετά απο αρκετή ώρα. Το καλό ήταν πως σταμάτησαν.

Απο αύριο πάλι στη σχολή λοιπόν. Όσο σκέφτομαι οτι τις τρίτες θα είμαι απο τις 08:30 το πρωί μέχρι τις 21:15 στη σίνδο, τότε με λυπάμαι. Άντε, αυτά προς το παρόν καλό μου και πολυλατρεμένο μου ιστολόγιο. Σε αφήνω και ελπίζω να βρίσκω το χρόνο να σε ανανεώνω όσο πιο πολύ μπορώ. Φιλιά προς το παρόν.

Επίσης να πω και το εξής για τη Λάρισα. Η Vodafone "έφαγε" καταγγελία για την κεραία που έχει στην πλατεία ταχυδρομείου πάνω απο το hotel metropol, και με αυτή την καταγγελία αναγκάστηκε να μειώσει την ισχύ εκπομπής της συγκεκριμένης κεραίας, και όλο το δυτικό κέντρο της πόλης δεν έχει σήμα. Έχει μόνο μια γραμμή η οποία μπορεί να είναι και πλασματική. Αυτό εντελώς ενημερωτικά. Η εταιρία κινητής δεν έχει βγάλει κάποια ανακοίνωση και δεν ξέρουν τι θα μπορέσουν να κάνουν και πόσο σύντομα για να λύσουν το πρόβλημα.

At last!!!!!! - Επιτέλους!!!!! | Je suis finir (ζε σουί φινί)

THE END

ΤΕΛΟΣ
LA FIN


ΠΑΡΕΔΩΣΑ...

Οι σταγώνες της βροχής.

Άνοιξε τα μάτια του και μέσα στο σκοτάδι έψαξε με το χέρι του να βρει το διακόπτη για το φώς. Εκεί πάνω στο κομοδίνο υπήρχε ένα βιβλίο, παραξενεύτηκε, δεν το θυμόταν. Το πήρε, διάβασε τον τίτλο, μετά το γύρισε απο την άλλη και διάβασε την περίληψη. Άλλο ένα βιβλίο που μιλάει για έρωτες, αγάπη, πάθη και τα κλασσικά σκέφτηκε αλλά, ξεκίνησε να το διαβάζει. Μετά απο λίγη ώρα άναψε και το άλλο φως στην άλλη πλευρά του κρεβατιού για να βλέπει καλύτερα. Πλέον είχε αφοσιωθεί...

Ώρες αργότερα έκλεινε το βιβλίο, είχε μόλις τελειώσει την ανάγνωση και της τελευταίας σελίδας. Απο την έκφραση στο πρόσωπό του φαινόταν πως έκλαιγε, μπορούσε κάποιος να πει πως το βιβλίο τον είχε "αγγίξει" πραγματικά. Άφησε το βιβλίο στο κομοδίνο και σκεπάστηκε με την κουβέρτα επειδή ένιωθε ένα ρίγος να τον διαπερνά και το σώμα του να τρέμει. Έτσι σκεπασμένος καθώς ήταν έσβησε το φως και έμεινε πάλι στο σκοτάδι. Έμεινε ακίνητος για ένα λεπτό στο σκοτάδι κι έκλαψε.

. . . . . . . . . .

Πλέον είχε σηκωθεί απο το κρεβάτι και πήγαινε προς το παράθυρο, το άνοιξε και βγήκε στη βεράντα. Κοιτάζοντας μακρυά μπορούσε να καταλάβει πως σύννεφα είχαν πεικυκλ΄σει την περιοχή. Το καταλάβαινε απο τα φώτα τα οποία φαινόντουσαν θαμπά μέσα απο τα σύννεφα λες και πλησίαζε καμία κατάρα. Στάθηκε στην άκρη και κοιτούσε προς το βουνό, - η θάλασσα δεν του έκανε αίσθηση αυτο το βράδυ και δεν μπορούσε και να τη δει με τα σύννεφα παντού γύρω - προς τα φώτα του χωριού που βρισκόταν στην κορυφή τα οποία αχνοφαινόντουσαν ενώ το σύννεφο γύρω τους είχε πάρει ένα φωτεινό χρώμα που το έκανε να λάμπει. Καθώς στεκόταν και παρατηρούσε όλα αυτά ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται ενώ ένας κόμπος είχε ανέβει στο λαιμό του και τα μάτια του είχαν αρχίσει πάλι να δακρύζουν. Εκείνη τη στιγμή μια λάμψη φάνηκε στον ουρανό, το σχήμα ενός κεραυνού και δευτερόλεπτα μετά ο θόρυβος που κάνει. Τότε ξεκίνησε να βρέχει, το άκουγε παντού γύρω του καθώς η βροχή έπεφτε πάνω στα φύλλα των δέντρων. Ήταν 3 το πρωί κι εκείνος στεκόταν στην άκρη της βεράντας ενώ ένιωθε τις σταγόνες της βροχής να τον χτυπάνε στο πρόσωπο. Παγωμένες και συνεχόμενες, σαν κάποιος να τον είχε βάλει στόχο και να του τις έριχνε.

Κι έμεινε εκεί, στην άκρη της βεράντας, με το φώς απο την κολόνα στο δρόμο που φώτιζε και τη βροχή να τον χτυπάει. Έμεινε εκεί και έκλαιγε με ένα πνιχτό κλάμα και μόνο η βροχή μπορούσε να τον δεί και να τον ακούσει κι αυτός της έκανε παρέα, μέχρι που σταμάτησε κι έμεινε μόνος πλεόν. Εκεί, στην άκρη της βεράντας...

Μόνος.

Let's talk about yesterday...

Χτές λοιπόν που λέτε, είχε μια απο τις πιο άσχημες μέρες του τελευταίου μήνα κι αυτό επειδή είχε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ αέρα που έλεγες πως δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Τέντες, καναπέδες, μηχανάκια, κάδοι σκουπιδιών, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ όρθιο. Τα πάντα παρασύρθηκαν. Εγώ είδα ένα μηχανάκι να την κάνει σιγά σιγά απο εκεί που στεκόταν εξαιτίας του άερα και έμαθα για λίγο πιο πάνω οτι κυνηγούσαν κάτι καναπέδες που τους είχε πάρει ο αέρας. Δεν το συζητώ για το τι σκόνη έβλεπα να περνάει γρήγορα γρήγορα απο το δρόμο. Δεν το συζητώ. Πανικός.

Γυρνώντας τελικά σπίτι κάποια στιγμή και αφού είχα τελειώσει και απο τη δουλειά σκεφτόμουν πως είχα δεί στις ειδήσεις οτι είχαν πέσει δέντρα και είχε γίνει πανικός στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτηκα πως είμαι τυχερός που εμείς επάνω στη γειτονιά μου και στην περιοχή μου γενικότερα δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Τι το ήθελα. Επιστρέφοντας σπίτι είδα πως ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ δρόμος είχε γεμίσει κλαδιά και φύλλα. Είχαν σπάσει τα πάντα. Απο κάθε δέντρο είχε σπάσει και κάτι. Ήταν τρομερό αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσε να φυσάει τόσο πολύ έλεγες. Τρομακτική η δύναμη του αέρα. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες βράδυ και δεν είναι και οι καλύτερες.

Τέλος πάντων πέρα απο αυτό. Χτές ήταν η τελευταία μου μέρα στη δουλειά. Και μέτα πέρασα απο ένα φίλο μου σε ένα μαγαζί που δουλεύει και κάθησα λίγο. Επιστρέφοντας σπίτι βαριόμουν τόσο πολύ που είπα να δω αν θα κάνουμε κάτι με την παρέα. Τελικά με κάποια παιδιά απο την παρέα βγήκαμε. Βγήκαμε και πήγαμε σε μια ταβέρνα στη Διοικητηρίου. Περάσαμε Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Αble, τίποτα άλλο δεν λέω. Θα πώ μόνο οτι τα σπίτια μας απο εκεί είναι 5 λεπτά. Του καθενώς. Φύγαμε λοιπόν που λέτε απο το μαγαζί στις 03:45 και φτάσαμε σπίτι στις 05:00!!!!!!

Παράξενο μου ακούγεται αλλά κοιτώντας τις φωτό και τα βίντεο που τραβήξαμε και όσα κάναμε στο δρόμο καταλαβαίνω γιατί. Τέλος πάντων να στείλω τα χαιρετίσματά μου σε όλα τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια) που γνωρίσαμε χτές σε αυτή την ώρα. Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσο τύφλα μπορεί να φαινόμασταν και δεν είχαμε πιει και κάτι. Τι να πείς. Τέλος πάντων. Κρατώ τις όμορφες στιγμές απο εχτές (όλη μέρα δηλαδή) και προχορώ. Προς το παρόν σας αφήνω καθώς την πέμπτη παραδίδω μια εργασια που είναι κάτι σαν μια μινι πτυχιακή και δεν έχω κάνει τίποτα. Έχω και ωραίο θέμα. "Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας". Τι έχεις να πείς γι'αυτό.

Τέσπα.

I'll be back...

this post got online today 11/11/07.

P.S. φωτογραφίες απο εχτές δεν βάζω πάντως για ευνόητους λόγους. Μου απαγορεύουν οι υπόλοιποι συμμετέχοντες.

Δημοσιεύω όμως την ακτίνα και περιοχή δράσης μας χτές το βράδυ. Στην πλατεία είναι που καθόμασταν. Το μαγαζί που ήμασταν δηλαδή. 50 μέτρα απο την πλατεία πηγαίνοντας προς το υπουργείο. Και η άλλη φωτό είναι το υπουργείο στο οποίο κάναμε όλες μας τις μαλακίες. Πλατεία Αντιγονιδών και Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης Υ.μα.θ.

Πώς δεν μας μάζεψε κανένα μπατσικό δεν κατάλαβα. Να μείνει μεταξύ μας όμως έτσι; Μην το πείτε πουθενά.

Love me Tender...

Shall i make any comments about this photo? Oh. no. I do not think so.

Μεσογειακοί Αγώνες 2013 | Mediterranean Games 2013

Listen to the Hymn of the Mediterranean Games 2013

Η πορεία της διεκδίκησης
09.01.2007
Ανακοινώνονται οι τρεις υποψήφιες πόλεις και αρχίζει η μάχη της ανάληψης, Βόλος/Λάρισα, Ριέκα, Μερσίνα

10.01.07
Πρώτη επίσκεψη στο Βόλο των μελών της ΔΕΜΑ

18.01.2007
Επίσκεψη του κ. Κούβελου στον κ. Κάρολο Παπούλια

09.05.2007
Ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος των επισκέψεων στις χώρες-μέλη της ΔΕΜΑ με τα ταξίδια της Επιτροπής Διεκδίκησης σε Αίγυπτο, Λίβανο, Συρία, Ιταλία Σαν Μαρίνο και Λιβύη.

18.06.2007
Ο φάκελος υποψηφιότητας παρουσιάζεται για πρώτη φορά επίσημα στα μέλη της ΕΕ της ΔΕΜΑ.

07.09.2007
Απομένουν 50 μέρες απο την τελική απόφαση. Συνέντευξη της Επιτροπής Διεκδίκησης στο Βόλο.

27.10.2007
Η Ελλάδα πανηγυρίζει την ανάληψη μιας μεγάλης διοργάνωσης.

Τα ατού της Ελληνικής υποψηφιότητας

1. Η τεχνογνωσία απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 αποτέλεσε την εγγύηση για την οργανωτική επιτροπή των μεσογειακών του 2013.

2. Η κληρονομιά σε εγκαταστάσεις των ΟΑ 2004. Βόλος και Λάρισα είχαν το 70% των εγκαταστάσεων τελειοποιημένες και δοκιμασμένες.

3. Τα στελέχη της ΟΕΟΑ 2004. Η επιτροπή διεκδίκησης των ΜΑ 2013 στηρίχθηκε σε πρόσωπα που θήτευσαν στο σχολείο του 2004.

4. Η προσφορά ποσοστού απο τα οικονομικά οφέλη της διοργάνωσης στη ΔΕΜΑ μέτρησε και σε ψυχολογικό επίπεδο.

5. Η εγγύηση για €5 εκατ., σε ό,τι αφορά στην αναφερόμενη προσφορά πέραν του €1 εκατ., το οποίο καταβάλλει κάθε πόλη που αναλαμβάνει τη διοργάνωση.

6. Η ανάληψη του κόστους της μετακίνησης των μεσογειακών αποστολών από και προς τη Θεσσαλία. Οι χώρες-μέλη την εκτίμησαν ιδιαίτερα.

7. Η προσωπική δέσμευση του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή για αμέριστη κυβερνητική στήριξη στη διοργάνωση.

8. Η γεωγραφική θέση του Βόλου και της Λάρισας. Είναι σταυροδρόμι Ασίας και Ευρώπης. Εχουν 2 αεροδρόμια και συνδέονται δια στεριάς και θαλάσσης με Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

9. Η δωρεάν παροχή τηλεοπτικού διεθνούς σήματος - με προδιαγραφές κάλυψης ΟΑ 2004 - σε όλες τις χώρες μέλη της ΔΕΜΑ.

Αριθμοί

76 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός των Μεσογειακών Αγώνων του 2013

47 εκατ. ευρώ: Είναι η πρόβλεψη για τα έσοδα παπο τις χορηγίες , που αντιστοιχεί στο 61,8% του όλου ποσού

26,6% των εξόδων: Θα επενδυθεί στις υπηρεσίες και λειτουργίες των αγώνων, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων μεταφοράς, διατροφής και τις λειτουργίες του χωριού

5 εκατ. ευρώ: το ποσό που θα αποτελεί απόθεμα για τυχόν έκτακτες ανάγκες

10.000 εθελοντές: Θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους πριν και κατά τη διάρκεια των αγώνων

20-30 Ιουνίου είναι το διάστημα που έχει προτείνει η Επιτροπή Διεκδίκηση Βόλος/Λάρισα για τη διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων

It's begining to look a lot like christmas... | Children voices...

November in Thessaloniki.

A beautiful city, warm people, joyful, pretty. The city in the dawn of this month has found herself geting ready for christmas.

A warm and pleasant feeling is spreading all over town slowly.
Everywhere you go you see these little ligths spreading their "thoughts" also.
Beautiful nights, Beautiful people,
Hand in hand, walking by on the road, reading newspaper, kissing each other
and others laughing with their heart.
Hear my wish oh santa, don't let me be the one who is not going to laugh this year. Make me laugh like children do. Let me be as happy as they are. Nothing to bother me, no thoughts, no problems, just me and myself. Taking walks, finding out new places, talking to people, having sex, enjoying my life.
Give me your best this year, oh santa.
Do you hear me Santa Claus?