Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Summer pending...

Και κάπου εκεί, μέσα στο καλοκαίρι χάθηκες. Δρόσισε αυτές τις μέρες, ωραίος καιρός. Βόλτες ανέμελες, χωρίς να ιδρώνεις.
Σε είδα. Ξανά μετά απο πολύ καιρό. Είχα πεθυμήσει το χαμόγελό σου. Έχεις κάτι γλυκό επάνω σου που με τραβάει. Ήθελα να σε δώ πάλι, σκεφτόμουν τι να κάνεις.
Πήρα ποδήλατο (το εικονιζόμενο σε μαύρο). Έχει περίπου τρεις εβδομάδες. Ανακαλύπτω την πόλη απο τη μεριά του οδηγού και μαθαίνω τις αντιδράσεις των οδηγών απο την πλευρά του οδηγού επίσης. Είναι τρομακτικό. Γιατί έχουμε όλοι τόσα νεύρα όταν βγαίνουμε στο δρόμο; Τι μας φταίει;
Χαλκιδική!!! Είναι όνειρο για όλους ή πολύ κοντινή απόδραση απο τα καθιερωμένα; Και πως μπορεί κάποιος να αποδράσει όταν οι περισσότεροι πηγαίνουν στο πρώτο πόδι και στριμόχνωντε λές και είναι στη Θεσσαλονίκη; Γιατί πρέπει να πάω κι εγώ εκεί; Όταν λέω πως δεν πηγαίνω γιατί όλοι με κοιτάνε και απορούνε; Η χαλκιδική δεν είναι και το πιο εύκολα προσβάσιμο μέρος της χώρας. Χαλαρώστε επιτέλους.

ΟΧΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Μανία. Μας έχει πιάσει όλους έχω την αίσθηση. Αυτό το καλοκαίρι κάτι μας κάνει. Κάτι φταίει. Δεν το έχουμε ανακαλύψει και δεν νομίζω πως θα γίνει κάτι τέτοιο. Πάντως όλοι έχουμε κάτι με το οποίο ασχολιόμαστε φέτος το καλοκαίρι. Ετοιμάζουμε, κυνηγάμε, τρέχουμε να προλάβουμε, κανονίζουμε. Κάτι κάνουμε όμως και δεν είναι διακοπές.

ΟΧΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Καλοκαίρι. Διακοπές. Δροσερά ποτά στην παραλία. Φλέρτ με άγνωστο. Σεξ με άγνωστο. Βόλτες στη παραλία. Έρωτας καλοκαιρινός. Ημερομηνία λήξης. Όλα θα τελειώσουν. Απο Σεπτέμβρη θα τα λέμε και θα γελάμε. Όμορφα χαμόγελα, μαυρισμένες φατσούλες. Εσύ, εγώ, όλοι μας. Σώματα καμένα απο τον ήλιο, άλλα απλά σωστά μαυρισμένα. Σώματα γερασμένα απο την ηλιοθεραπεία στον ήλιο. Σε κάποιες και κάποιους φαίνεται πάρα πολύ έντονα, γιατι δεν το καταλαβαίνουν;
Εξετάσεις και αποτελέσματα. Να δίνεις και να περιμένεις να δεις ποια είναι τα αποτελέσματα. Αποτελέσματα τα οποία μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή. Απο τον τρόπο που ζείς μέχρι τον τρόπο που ερωτεύεσαι. Η αναμονή είναι ότι χειρότερο. Δεν είσαι για τίποτα σίγουρος. Εσύ ξέρεις πως δεν... Μπορεί όμως και να... Περιμένεις. Αγωνιάς. Μαζί σου περιμένουν κι άλλα άτομα. Υπομονή. Θα περάσουν οι μέρες θα μάθεις. Ελπίζεις για το καλύτερο. Για αυτό που δεν θα σε αναγκάσει να αλλάξεις τίποτα. Για αυτό το αποτέλεσμα που θα σε αφήσει να συνεχίσεις να ερωτεύεσαι όπως και πρίν, να μην φοβάσαι, να μην ντρέπεσαι. Υπομονή. Να ελπίζεις. Όλα καλά θα πάνε.
Σε εσένα που μέχρι στιγμής με υποστηρίζεις και είσαι μαζί μου, θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ επειδή το κάνεις. Ελπίζω να συνεχίσεις να είσαι μαζί μου. Μετράω μέρες...

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Αφιερωμένο...

Αυτό το κείμενο, είναι για εσένα. Για εσένα που ξέρω πως δεν μπορείς να το διαβάσεις απο εδώ μέσα. Για εσένα που με έκανες να περάσω τις πιο έντονες, τις πιο όμορφες και τις πιο ερωτεύσιμες μέρες του καλοκαιριού. Σ'ευχαριστώ. Ελπίζω να νιώθω κάθε μέρα όπως ένιωθα εκείνες τις μέρες.


Σου απλώνω το χέρι αλλά δεν νιώθω το άγγιγμά σου. Τρομάζω, λείπεις.

Έφυγες.

Μόνο το άρωμα σου έχει μείνει στο κρεβάτι. Το σεντόνι, είναι ακόμη τσαλακωμένο απο τότε που κάναμε τελευταία φορά έρωτα. Δεν το έχω πειράξει, με κάνει να αισθάνομαι πως είσαι ακόμη εδώ. Πλέον κοιμάμαι μόνος μου τα βράδια, έχω για συντροφιά μου την ανάσά σου στο λαιμό μου, όταν σε κρατούσα αγκαλιά.

Μου αρκεί.

Ξέρω πως δεν σε έχασα, απλά δεν μπορώ να σε έχω τώρα. Θα έρθεις μαζί με τις πρώτες βροχές. Θα σου χαμογελάσω όπως η Γη, στις πρώτες σταγόνες δροσιάς και θα ξεδιψάσω απο τα χείλη σου.

Μου είχες πει δυο λόγια αγάπης. Δυο κουβέντες στοργής. Σου απάντησα πίσω με ένα χαμόγελο και ένα φιλί. Ήταν όλα όσα ήθελα να σου πω. Είναι όσα δεν μπορώ ακόμη να σου πω, αλλά ξέρω οτι θα έρθει η ώρα. Δεν φοβάμαι, απλά δεν θέλω να σου πω κάτι που δεν ισχύει.

Θέλω να με σκέφτεσαι.
Θέλω να σε σκέφτομαι.

Θα μου λείψεις...