Αφιερωμένο...

Αυτό το κείμενο, είναι για εσένα. Για εσένα που ξέρω πως δεν μπορείς να το διαβάσεις απο εδώ μέσα. Για εσένα που με έκανες να περάσω τις πιο έντονες, τις πιο όμορφες και τις πιο ερωτεύσιμες μέρες του καλοκαιριού. Σ'ευχαριστώ. Ελπίζω να νιώθω κάθε μέρα όπως ένιωθα εκείνες τις μέρες.


Σου απλώνω το χέρι αλλά δεν νιώθω το άγγιγμά σου. Τρομάζω, λείπεις.

Έφυγες.

Μόνο το άρωμα σου έχει μείνει στο κρεβάτι. Το σεντόνι, είναι ακόμη τσαλακωμένο απο τότε που κάναμε τελευταία φορά έρωτα. Δεν το έχω πειράξει, με κάνει να αισθάνομαι πως είσαι ακόμη εδώ. Πλέον κοιμάμαι μόνος μου τα βράδια, έχω για συντροφιά μου την ανάσά σου στο λαιμό μου, όταν σε κρατούσα αγκαλιά.

Μου αρκεί.

Ξέρω πως δεν σε έχασα, απλά δεν μπορώ να σε έχω τώρα. Θα έρθεις μαζί με τις πρώτες βροχές. Θα σου χαμογελάσω όπως η Γη, στις πρώτες σταγόνες δροσιάς και θα ξεδιψάσω απο τα χείλη σου.

Μου είχες πει δυο λόγια αγάπης. Δυο κουβέντες στοργής. Σου απάντησα πίσω με ένα χαμόγελο και ένα φιλί. Ήταν όλα όσα ήθελα να σου πω. Είναι όσα δεν μπορώ ακόμη να σου πω, αλλά ξέρω οτι θα έρθει η ώρα. Δεν φοβάμαι, απλά δεν θέλω να σου πω κάτι που δεν ισχύει.

Θέλω να με σκέφτεσαι.
Θέλω να σε σκέφτομαι.

Θα μου λείψεις...