Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

Ελληνική Κοινωνία. Πόσο θλίβομαι.

Τρίτη μεσημέρι κι εγώ γυρίζω σπίτι μετά απο μία μέρα όπου έγραφα - να ήμουν και σίγουρος οτι έγραψα όμως. Στο δρόμο περνώντας απο την πλατεία της παλιάς λαχαναγοράς με κατεύθυνση προς το σπίτι μου είδα κάτι παιδιά να είναι μπροστά απο ένα μέρος του τοιχείου της οχύρωσης της πόλης (τα αρχαία που λέμε). Απο αυτα τα αρχαία που είναι γεμάτη όλη η άνω πόλη και ένα μέρος του κέντρου. Απο μακρυά φαινόταν οσαν να έπαιζαν, πλησιάζοντας όμως είδα πως το ένα είχε βάλει το ένα του πόδι μέσα σε μια τρύπα και κλοτσούσε τις πέτρες για να πέσουν. Το έκανε με τόση μανία λες και θα έπαιρνε μετάλλειο. Βέβαια να ήταν μόνο αυτό καλά θα ήταν. Πλησιάζοντας κι άλλο και αφού είχα φτάσει δίπλα πλέον απο τα παιδιά και με τα ακουστικά στα αυτιά μου να ακούω μουσική, άκουσα τα μικρά να φωνάζουν και να βρίζουν ασταμάτητα λες και ήταν δεν ξέρω κι εγώ που, στο γήπεδο ας πούμε οι οπαδοί λιγότερο βρίζουν όταν είναι εκνευρισμένοι. Και να φωνάζουν τις βρισιές με τέτοιο πάθος λες και είχε κάνει κάποιος κατιτίς τρομερό και δεν άντεχαν αν δεν το έβγαζαν απο μέσα τους.
Σε κάποια φάση τρόμαξα. Νόμιζα οτι θα άρχιζαν να πλακώνονται κι όλα, έτσι, για το Θεαθήναι. Προσπέρασα και έφυγα. Δεν ήθελα ούτε να σκεφτώ, ούτε να δω, ούτε να κρίνω παρά μόνο να σχολιάσω και να το μοιραστώ.

Θλίβομαι όταν σκέφτομαι την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Μια κοινωνία αδιάφορη πλέον για το τι συμβαίνει γύρω της. Δεν ενδιαφέρει κανένα πλέον το αν ο δίπλα μας πεθαίνει, αν είναι καλά ή αν χρειάζεται τη βοήθειά μας. Να είμαστε καλά εμείς και απο εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα είναι καλά. Όσο δεν συμβαίνει σε εμάς δεν τρέχει μία. Το είδαμε παλιότερα, το είδαμε και τώρα με τις φωτιές. Όλοι μας τρέξαμε να "δώσουμε", να βοηθήσουμε. Τώρα όμως; Ένα μήνα μετά; ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; Ξεχάσαμε. Πέρασε. Δεν το πάθαμε κι εμείς δα, γιατί να καθήσουμε να σκάσουμε;

Θλίβομαι όταν ακούω και βλέπω μικρά παιδιά να συμπεριφέρονται έτσι και να φωνάζουν και να βρίζουν. Ενοχλούμαι όταν ακούω ανθρώπους μεγαλύτερους να χρησιμοποιούν λέξεις και εκφράσεις χωρίς να γνωρίζουν ή να σκέφτονται τι σημαίνουν και αν και κατά πόσο είναι βαριές σε νόημα αυτές οι λέξεις. Και το πιο σημαντικό όταν απο αυτούς τους ανθρώπους παραδειγματίζονται μικρά παιδιά και μεγαλώνουν με λάθος τρόπο. Δεν μπορώ να κάνω κάτι όμως πέραν του να το σχολιάσω. Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι δική μου υπόθεση. Κάποιος όμως πρέπει να τους εμφυσήσει την όρεξη για μόρφωση, γνώση, αυτοσεβασμό, αυτοκυριαρχία και όρεξη για προσφορά. Ποιός όμως;
Εδώ είναι το πρόβλημα. ΠΟΙΟΣ;

11 σχόλια:

MTdoggie είπε...

νομιζω οτι αν η ιδια η οικογενεια δε βαζει καποια ορια στα παιδια δε θα μπορεσει κανεις αλλος να το κανει..νομιζουν οι περισσοτεροι γονεις οτι κανοντας τα χατηρια στα παιδια τους και δινοντας τους απεριοριστη ελευθερια κανουν οτι καλυτερο γι'αυτα,αλλα πιστευω οτι η πειθαρχια ειναι το κλειδι για να γινουν σωστοι ανθρωποι!

Grigsgr είπε...

η οικογένεια είναι η μοναδική που μπορεί να κάνει κάτι. όμως το θέμα είναι πως κάνουν αυτό που λές συν του ότι δεν προσέχουν τη συμπεριφορά τους όταν είναι μπροστά και τα παιδιά με αποτέλεσμα να μην τους δίνουν σωστά παραδείγματα. μετά και τα παιδιά υιοθετούν αυτά τα πρότυπα.

kat. είπε...

"κοινωνία, ώρα μηδέν"..
είναι ο σωστός τίτλος!!
συμφωνώ! σε όλα..



*μπορώ να σταθώ στα "teletabies";
μου αρέσουν! κυρίως το ροζ..
μην μου δίνεις σημασία - απλώς μου αρέσει να βγαίνω εκτός θέματος!!

Grigsgr είπε...

Εντάξει, αν είναι να μην σε πέρνς στα σοβαρά τότε κι εγώ θα πώ το εξής.
Αχ, καημένε χαράλαμπε
:P
Στάσου όπου θέλεις κατ. μου, δεξιά αριστερά, όπου αισθάνεσαι εσύ πιο άνετα.

Ζαχαροπλάστης είπε...

Πόσοι όμως πριν αποφασίσουν να γίνουν γονείς έχουν αισθανθεί το μέγεθος της ευθύνης που καλούνται να επωμιστούν;

Grigsgr είπε...

Σε αυτό μάξιμε δεν μπορώ να σου απαντήσω, όμως σκέψου πως υπάρχει και ο περίγυρος ο οποίος σε κάνει να συμπεριφέρεσαι πιο υπεύθυνα. Τώρα να μου πεις πίσω απο τις πόρτες δεν ξέρεις τι γίνεται.
Όλα δεκτά. Δεν μπορώ να γνωρίζω.

Ανώνυμος είπε...

Η κοινωνία μας όντως πάει από το κακό στο χειρότερο, κι όσο η τηλεόραση προσπαθεί να μας αμερικανοποιήσει, και να μας φέρει στο ίδιο επίπεδο αποβλάκωσης των Αμερικάνων, ενώ εμείς δεν καταβάλλουμε ουδεμία προσπάθεια να αντισταθούμε, τόσο θα καταστρέφεται η κοινωνία μας..

Και δυστυχώς, με το πρόσχημα της αδύναμης οικονομίας, προσπαθούμε να ρίξουμε αλλού το φταίξιμο... Δυστυχώς, το φταίξιμο είναι όλο δικό μας (και δικό μου, και δικό σου, κι ας μην έχουμε κι εμείς αυτήν την συμπεριφορά-αρκεί που δεν αντιδράμε) και κανενός άλλου

Grigsgr είπε...

"Δυστυχώς, το φταίξιμο είναι όλο δικό μας (και δικό μου, και δικό σου, κι ας μην έχουμε κι εμείς αυτήν την συμπεριφορά-αρκεί που δεν αντιδράμε) και κανενός άλλου"

deninho μου, έχεις ένα δίκιο εδω πέρα όμως σκέψου και το εξής. Δεν έχεις και μεγάλη δυνατότητα αντιδράσεις, καθώς, αν πεις κάτι στο παιδί εκείνη την ώρα θα σε ρωτήσει και με αυθάδεια κι όλα "κι εσένα, τι σε νοιάζει;" και θα έχει και δίκαιο. Οι γονείς του έχοντας οι ίδιοι αυτή τη συμπεριφορά του έχουν μάθει οτι αυτό είναι σωστό έτσι.
Όσο για εμάς τους ίδιους, μη έχοντας αυτή τη συμπεριφορά κάνουμε κάτι καθώς με τα άτομα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή αν επηρεάζονται είναι προς το θετικό.

Ανώνυμος είπε...

θα σε ρωτήσει και με αυθάδεια κι όλα "κι εσένα, τι σε νοιάζει;".. Η απάντηση είναι "προσβάλλεις την αισθητική μου, (πιτσιρίκο)"... Άσε που στην περίπτωση που χαλάγανε τα αρχαία σε νοιάζει και σε παρανοιάζει... Αν δεν κάνω λάθος αυτά είναι όλων μας, και δεν έχει δικαίωμα ένα κακομαθημένο να τα καταστρέφει επειδή σκέφτηκε ότι έτσι θα του φύγουν οι σηκωμάρες...

Τουλάχιστον εγώ που ακολούθησα τέτοια τακτική στο χωριό, τα παιδιά ήταν σαφώς πιο συγκρατημένα.. Δεν ξέρω βέβαια αν παίζει ρόλο ότι με ξέραν και τα ήξερα

Κώστας είπε...

-Έλα μωρέ τώρα σιγά το πράμα...
-Ωχ βρε αδερφέ πως κάμεις έτσι...
-Άραξε ρε δικέ μου τώρα...
-Πιάσε τον φραππέ και τράβα μια τζούρα...

Όλα σου φταίνε εσένα!

Grigsgr είπε...

φίλτατε κώστα ελπίζω να μην το λες με κακία αυτό το πράγμα και να ακολουθεί τις φράσεις του κλασσικού ωχαδερφισμού.
Γιατί αν το εννοείς το "Όλα σου φταίνε εσένα!" τότε πρέπει να σου πω πως δεν μου φταίνε όλα παρα μόνο αυτά που με κάνουν να αισθάνομαι άσχημα και κυρίως οτι έχει να κάνει με συμπεριφορά ανθρώπων.