2 στα 2 στη Θεσσαλονίκη

Αυτήν η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια πάρα πολύ ωραία εβδομάδα. Πολύ ωραία όμως. Πήγα θέατρο. Μόνο αυτό θα πω.
Είδα που λέτε, δύο παραστάσεις αυτή την εβδομάδα. Και τη μία την είδα μόνος μου.
Ας τα πάρουμε απο την αρχή όμως.
"Μου λεν... ρουζ"
Μια παράσταση μιούζικαλ, η οποία παίζεται σε ένα καφενείο πίσω απο το δημαρχείο. Τέσσερις ηθοποιοί, 3 γυναίκες, 1 άντρας. Πολλά τραγούδια, ωραία ατμόσφαιρα και πάρα πολύ απολαυστικό αυτό που σου μένει στο τέλος. Μια παράσταση-μιούζικαλ που θα σου αρέσει πάρα πολύ. Πάρα πολύ όμως΄. Οι παραστάσεις είναι κάθε τετάρτη. Παίζει για τις επόμενες τρείς τετάρτες ακόμη. Είναι κάτι που αξίζει να δείς. Απο παιδιά που κάνουν αυτό που τους αρέσει. Το κάνουν και το κάνουν καλά. Ωραίες φωνές, απολαυστικές φατσούλες, και πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Είναι αυτό που το ξεχωρίζει και το κάνει καλό. Απο αυτή την τετάρτη θα συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα και κάποια χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Η άλλη παράσταση που πήγα και είδα, είναι το Χάνσελ και Γκρέτελ. Μια παιδική παράσταση η οποία παίζεται στο θέατρο του δήμου Σταυρούπολης, επάνω στη Λαγκαδά. Είναι το γνωστό παραμύθι με τη μάγισσα που τρώει τα παιδάκια και τελικά ο χάνσελ και η γκρέτελ την ρίχνουν στο φούρνο και την καίνε. Αρχικά να σας πω οτι τρόμαξα όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα απο τα πόσο πολλάααααααα παιδάκια είχε μέσα. Τόσο που ανησυχούσα για το αν και κατα πόσο θα μπορέσουμε να δούμε το θεατρικό, ήρεμα και με την ησυχίας μας, χωρίς περιττά λόγια, φωνές, κλάματα και όλα αυτά που συνοδεύουν μικρά παιδάκια. Αντιθέτως, περάσαμε πάρα πολύ καλά, απολαυστικά, το θεατρικό ήταν πάάάάάάρα πολύ καλό και τα παιδάκια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ήσυχα. Παραξενεύτηκα πάντως για να πω την αλήθεια. Ήταν ένα πολύ όμορφο έργο. Απόλαυσα επίσης που πήγα μόνος μου και το είδα. Πάρα πολύ το απόλαυσα. Μια παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε λοιπόν. Αυτά για όσους δεν θέλουν απλά να βγαίνουν για καφέ και ποτό αλλά να κάνουν και κάτι το διαφορετικό, το απολαυστικό εξίσου.


Εκτός απο αυτό, χτές είχαμε πάρτυ. Γενέθλια και γιορτή μαζί σε ένα. Με κάποια καθυστέρηση βέβαια (οχι τα δικά μου) και περάσαμε πάρα πολύ ωραία εξίσου. Είδαμε παλιούς φίλους που είχαμε καιρό να δούμε και απολαύσαμε τη βραδιά. Σήμερα γύρισα όλη τη Θεσσαλονίκη. Πήγα σταυρούπολη το πρωί για το θεατρικό και μετά κατέβηκα κέντρο για να πάρω λεωφορείο για πανόραμα και απο εκεί κατέβηκα στο ποσειδώνιο για καφέ και τώρα πλέον σπίτι για ξεκούραση.Ουφ... επιτέλους απο κάποια άποψη.

Και επίσης θέλω να σχολιάσω το εξής. Διάβασα στο ΒΗΜagazino της της 2ης Δεκεμβρίου το εξής στη σελίδα που έχουν τα Μ'αρέσει Δεν μ'αρέσει.
Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης έγραψε το εξής. "+Η ναζιάρικη γυναικεία φωνή που ανακοινώνει τις στάσεις λεωφορείου στη διαδρομή αεροδρόμιο-κέντρο Θεσσαλονίκης."

Αρχικά κύριε ζουμπουλάκη. Να σας ενημερώσουμε πως αυτό δεν γίνεται μόνο απο το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο. Φτάνει μέχρι το τέλος της διαδρομής και το λέει ακόμη. Δεν σταματά στην αριστοτέλους. Και επίσης αυτό έχει εφαρμοστεί σε όλες τις γραμμές στην πόλη. Πέρα απο αυτό. Ναζιάρικη φωνή;;;;;;;;;; Δυο μπορεί να είναι πιθανά. Η δεν έχετε ξανακούσει ναζιάρικη φωνή να μιλά ή δεν ακούτε καλά. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αν αυτή είναι ναζιάρικη φωνή τότε η μάγκυ χαραλαμπίδου, τι είναι;


Κατά τα άλλα, δευτέρα ξεκίνησα δουλειά. Άντε με το καλό. Καλή μας αρχή λοιπόν.
More to come soon...
I am getting ready for Finland