Ο πλούτος της Ελληνικής Γλώσσας για τον Ζαχόπουλο

Για τον Ζωνιανό ο Ζαχόπουλος πήγε για φούντο,

για τον τρελό σάλταρε,

για τον σεξουλιάρη πήδηξε,

για τον τρομοκράτη έσκασε,

για τον δύτη βούτηξε,

για τον ελευθερά (αλεξιπτωτιστή) ουάου,

για τον οδοκαθαριστή όχι ρε γαμώτο Χριστουγεννιάτικα,

για τον trendy έγινε emo και για τον emo, έγινε μέλος.

πηγή: athens voice

Santa Claus Village, Arctic Circle, Rovaniemi, Finland

Here's a little something from Finland and Especially from Santa Claus' Home.

Just to know where yare going and how long will it take you till you get there.

Dear Santa, this year...

Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.

Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Eτοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Xριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας. Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γαμάω και τις πορτιέρησες Mις Tσιμπούκι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα. Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο. Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο.

Umbrella - Rihanna

Με το παραπάνω Βίντεο σας αποχαιρετώ για χριστούγεννα και πρωτοχρονιά. Δεν ξέρω αν θα μπορώ να ανανεώνω το ιστολόγιό μου απο τη Φιλανδία αλλά θα προσπαθήσω να κάνω οτι καλύτερο μπορώ. Καλές γιορτές και χρόνια πολλά σε όλους.

With the above video i'm leaving you for christmas. Tomorrow my vacation begins so i do not know if i will be able to update my blog. I'll try to do my best. Happy holidayz and back here from the 8th of January.

My point of View for Thessaloniki. | My city

Πλατεία Αριστοτέλους. Εδώ όλα ξεκινάνε.
Αγία Σοφία, Ναυαρίνου, Καμάρα, Βαρδάρης, ΟΣΕ, Πανεπιστήμια, Μαρτίου, Ποσειδώνιο, Λαδάδικα, Λουλουδάδικα, ΤΕΙ, Κέντρο, Άνω Πόλη, Τούμπα, Χαριλάου, Συκιές, Δυτικές Συνοικίες, Πανόραμα, Κρήνη, Εμπορικό στο Κέντρο, Cosmos, Magic Park, City Gate, Σφαγεία, ΦΙΞ, Αεροδρόμιο, Πλατεία Αντιγονιδών, Υπουργείο, Εγνατία, Αριστοτέλους, Τσιμισκή, Μητροπόλεως, Αγίου Δημητρίου, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος. Αυτά είναι απλά ένα δείγμα. Ένα δείγμα του τι έχεις να κάνεις, να πας, να δείς, να φτύσεις. Μια πόλη ζωντανή, μια πόλη που έχει παλμό, κέφι, όρεξη, διάθεση και πολύ κόσμο. Κόσμο ο οποίος την ανανεώνει, την αναζωογονεί, της δίνει ρυθμό και κέφι. Όλα αυτά την κάνουν ξεχωριστή, διαφορετική.

Η δική μου ματιά στην πόλη είναι πολύ ζωντανή. Φορές φορές με θλίβει, φορές φορές με κάνει να χαίρομαι πάρα πολύ και να χαμογελώ. Να λέω πως δεν θα ήθελα να μένω κάπου αλλού. Κάποιες άλλες με εκνευρίζει. Με κάνει να θέλω να εκραγώ. Να φωνάξω και να αρχίσω να καταστρέφω τα πάντα.
Η δική μου Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη ανοιχτή σε όλα. Σε προκλήσεις, σε προσκλήσεις, στη διαφορετικότητα, στην ανεκτικότητα. Είναι μια πόλη που συνδυάζει τη λησμονιά με το μέλλον, τη λίθη με το τώρα, το αύριο με το σήμερα, το νεοκλασικό με το μοντέρνο, το μεταμοντέρνο με το παραδοσιακό. Είναι μια πόλη που έχει δρόμους στενά, και δρόμους μεγάλους και ανοιχτούς. Κίνηση και ησυχία, σταθερότητα και ανησυχία, χαλαρότητα και απόλαυση. Καλό φαγητό και ζεστούς ανθρώπους. Πολύ υγρασία που το χειμώνα σε κάνει να καταριέσαι και το καλοκαίρι να ιδρώνεις συνεχώς και να μην ξέρεις τι να κάνεις.

Οι επιλογές, τα ονόματα, οι άνθρωποι, τα σημεία, οι στιγμές. Η ΖΩΗ ΜΑΣ.

Όλα όσα στηρίζουν και δημιουργούν και εξελίσουν αυτή την πόλη, είμαστε εμείς. Εμείς την φτιάχνουμε, τη στηρίζουμε, την αναζωογονούμε, την αγαπάμε και τη μισούμε. Ας απολαύσουμε όλα όσα μας δίνει στο έπακρο και ας μην παραπονιόμαστε.
Ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις και μπορείς. Κάνε αυτό που σου αρέσει. Αγάπησε και μίσησε. Αλλά μην καταστρέφεις τον κόσμο γύρω σου. Μην το κάνεις, θα το μετανιώσεις.

Κράτα τις εικόνες μέσα σου, να τις μοιραστείς όταν και με αυτούς που πρέπει. Χαμογέλα και απόλαυσε μια στιγμή που θα σου έρθει όπως μόνο εσύ ξέρεις. Μοιράσου τη χαρά σου με τον δίπλα σου. Κι αυτός χαίρεται αλλά ντρέπεται να το δείξει. Ενθάρρυνέ τον...

Ζήσε στην πόλη.

Λετς κολ ιτ ε ντέι

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήμουν στο χωριό μου. Το σάββατο το απόγευμα μας επισκέφτηκε ένας παλιός φίλος των παππούδων μου και μας έφερε πεσκέσι τέσσερα ψάρια. Τα τρία απο αυτά ήταν ζωντανά μέχρι τη στιγμή που φτάσανε σπίτι μας και έτσι τα βάλαμε σε μια λεκάνη για να τα έχουμε φρέσκα - φρέσκα όταν θα τα τρώγαμε. Το παρακάτω βίντεο δείχνει τα ψάρια. Μπορώ να πω οτι με παραξένεψε το θέαμα. Όχι πως δεν είχα ξαναδεί ψάρια αλλά, άλλο να τα βλέπεις στη θάλασσα να απομακρύνονται απο εσένα για να μην τα πιάσεις και άλλο να βλέπεις ποταμίσια ψάρια ζωντανά. Μου άρεσαν μπορώ να πω και τα βρήκα πολύ γλυκά, καθώς επίσης στεναχωρήθηκα όταν τα αντίκρισα την επόμενη μέρα στο πιάτο έτοιμα προς βρώση. (Οι φωνές που ακούγονται στο βάθος είναι ο φίλος που όταν μιλάει φωνάζει)

Κατα τα άλλα. Σήμερα επιστροφή στην πόλη και επιτέλους είδα για κάτι που τόσες μέρες άκουγα. Μονοδρόμηση δρόμων στη Θεσσαλονίκη λόγω έργων μετρό. Είδα σήμερα λοιπόν οτι μονοδρομήσανε την 26ης οκτωβρίου απο την Ηρώων Πολυτεχνείου μέχρι την Εγνατία και την Δωδεκανήσου απο την Εγνατία μέχρι την τσιμισκή (λογικά). Τι παράξενα πράγματα συμβαίνουν. Άντε να δούμε τι άλλο θα μας αλλάξουν. Μην κλείσουν εντελώς την εγνατία. Τότε να δούμε τι θα κάνουμε.
Χιόνισε επιτέλους. Ακόμη και στη Λάρισα και στο χωριό μου. Χρόοοοοονια είχαμε να δούμε χιόνι. Μας άρεσε αλλά μωρέ. ΤΟ έλιωσε. :(
Είδα επιτέλους μετά απο πάρα πολύ καιρό την αδερφή μου και το ανηψάκι μου. Γίνεται πάρα πολύ όμορφο. Τι να πείς.
Έτσι είναι.
Αυτά προς το παρόν. Απόψε έχουμε χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν με τα παιδιά απο τη σχολή και πρέπει να πάω να μαγειρέψω. Σε αφήνω καλό μου ιστολόγιο λοιπόν. Θα μιλήσουμε πάλι.

Στο ενδιάμεσο έχουν γίνει κι άλλα πράγματα που να πάρει. ΔΕΝ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.

Party Animal..

I'm a party animal, PA PA PA PA
I'm a party animal, PA PA PA PA

Get ready.
SOON...
More to see
More to listen to
More things to read about

Get back here...

Βανδαλισμοί στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (11/12/2007)

Η ώρα ήταν 12:30 όταν αντίκρισα το συγκεκριμένο θέαμα. ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, κεντρικός διάδρομος, έξω απο τις 100αρες αίθουσες, στο σημείο όπου τα παιδιά της ΚΝΕ έχουν το δικό τους χώρο και μαζεύονται.

Δεν πρόλαβα να είμαι μπροστά για να δώ ιδίοις όμασι τι συναίβει αλλά, πρόλαβα τα αποτελέσματα. Απο οτι έμαθα ρωτώντας, αυτό έγινε όλο απο τους αναρχικούς οι οποίοι επιτέθηκαν στους ΚΝίτες υποστηρίζοντας πως οι συγκεκριμένοι (ΚΝΕ) είπαν κάτι όσον αφορά το θάνατο ενός παιδιού το οποίο ανήκε στους αναρχικούς. Οπότε, με αυτή τη δικαιολογία μπήκαν μέσα και κατέστρεψαν όλο το "γραφείο" της ΚΝΕ, γκρέμισαν τα πάντα και επίσης απο οτι έμαθα βάλανε και φωτιά αλλά μου είπαν οτι την έβαλαν στον προαύλιο χώρο του ΤΕΙ και όχι μέσα στο διάδρομο. Το θέμα βέβαια δεν είναι η φωτιά αλλά το οτι κάποιοι έξυπνοι έκαναν αυτό το πράγμα απλά και μόνο επειδή υποστηρίζουν κάποιες ιδεολογίες. Αυτά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν. Ας μην αναπτύξω όμως την δική μου σκέψη για το συγκεκριμένο θέμα. Απλά παραθέτω τα στοιχεία που γνωρίζω και τα δεδομένα που έχω.

Η κατάσταση αυτήν, έμεινε έτσι μέχρι τις 7 το απόγευμα που ήμουν ακόμη στο ΤΕΙ.

Ε, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΚΡΙΝΙΑ

φωτό: απο το Μέγαρο μουσικής

Γιατί ο κόσμος να μην ξέρει ότι η Θεσσαλονίκη είναι και όμορφη, και γλυκιά, και ανατολίτικη, και ονειροπαρμένη, και φευγαλέα, και ερωτική, γιατί στο ζώδιο είναι σκορπιός, καλοφαγού - και αυτό δεν είναι κακό, τόσο καλό και φθηνό φαγητό στην Αθήνα δεν υπήρξε ποτέ!
Με ιαματικά λουτρά στον Λαγκαδά, το δέλτα στο Καλοχώρι, την Άνω Πόλη και ένα σωρό άλλες υπέροχες τοποθεσίες, και όλα αυτά στα 5 λεπτά.
φωτό: απο τη στάση ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στο ΤΕΙ

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα απο ένα κείμενο που έστειλε η Κατερίνα Κ. (έτσι υπογράφει) στην Athens Voice σαν απάντηση προς τον Στέφανο Τσιτσόπουλο για τα κείμενα που γράφει απο την Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα και το λόγο γενικά, για τον οποίο γράφτηκε αυτό το κείμενο διαβάστε τα στο τέυχος 193, 6 - 12 δεκεμβρίου 2007 της A.V.

Η μελαγχολία του Παρισιού

Η
σπουδή
του
ωραίου
είναι
μια
μονομαχία
όπου
ο καλλιτέχνης
κραυγάζει
με δέος
πριν ηττηθεί.

Σαρλ Μπωντλαίρ - Η μελαγχολία του παρισιού (2001)

Happy Holidays

Η βροχή | Οι ομπρέλες | Τα υπόστεγα ==> Η Θεσσαλονίκη

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου.
Σήμερα απο το πρωί μέχρι το μεσημέρι στην πόλη της Θεσσαλονίκης έβρεχε. Και ως γνωστόν, όταν βρέχει εδώ πέρα έχουμε πάάάάάάρα πολλά προβλήματα. Ξεκινώντας απο το πιο βασικό που είναι το κυκλοφοριακό. Τρελό πρόβλημα. Δεν πρόκειται να λυθεί και σύντομα βέβαια. Χρόνοι αναμονής απλα ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ. Νεύρα τσατάλια και όλα αυτά είναι κάποια απο τα προβλήματα που βλέπεις άμεσα. Δεν μιλάμε για δρόμους που το πατινάζ γίνεται πιο άνετα και απο πάγο. Δεν μιλάμε για φρεάτια και απολήξεις νερών τα οποία είναι είτε φραγμένα με φύλλα και σκουπίδια, είτε απλά υπάρχει η τρύπα στο έδαφος και ένα βάθος αλλά απο εκεί και πέρα πάπαλα. Οπότε και σαν συνέχεια αυτού του προβλήματος έχουμε και τους δρόμους που εκτός απο παγοδρόμια γίνονται και λίμνες.

Τέλος πάντων. Ας προχωρήσουμε. Όταν βρέχει γενικότερα και όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, προσπαθούμε όλοι να γλιτώσουμε απο το νερό και να κρυφτούμε κάπου όπου δεν θα βρεχόμαστε ή, αν πρέπει να μετακινούμαστε προσπαθούμε να μετακινηθούμε με γνώμονα το δρόμο ο οποίος θα έχει τα περισσότερα υπόστεγα ή σκέπαστρα για να περνάμε απο κάτω και να βρεχόμαστε όσο λιγότερο γίνεται. Έρχομαι τώρα εγώ και ρωτώ. Που πηγαίνει ο παππούς - ο δεν μπορώ να περπατήσω, έχω τη μέση μου, τα γόνατά μου, τα χέρια μου και γενικά είμαι όλος μια αρρώστια - μέσα στη βροχή;
Το κακό βέβαια στην όλη υπόθεση δεν είναι οι παππούδες και οι κάθε λογής νέοι και παππούδες αλλά, αυτοι που κυκλοφορούν με τις ομπρέλες τους ανοιχτές παντού. Κάτω απο υπόστεγα. στο διάδρομο που είναι στα κτίρια της αριστοτέλους μέσα απο τις κολώνες, οπουδήποτε μπορεί να πάει πεζός πάνε και αυτοί με την ομπρέλα τους. Παιδιά. Τα υπόστεγα και όλα αυτά που προφυλάσσουν όλους όσους δεν έχουν ομπρέλα απο τη βροχή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. Κλείστε τις επιτέλους τις γαμημέ*ες τις ομπρέλες. Κλείστε τις γαμώτο. Που δεν μπορούμε να περάσουμε γιατί δεν ξέρουμε ποιος θα μας βγάλει πρώτος το μάτι. Αν είναι δυνατόν. Κι εγώ κυκλοφορώ κάποιες φορές έτσι αλλά αρκετές φορές την ομπρέλα την έχω κλειστεί. Έλεος. Ας δημιουργήσουμε ένα κίνημα κατα της ανοιχτής ομπρέλας κάτω απο υπόστεγα και σκέπαστρα.
Λίγο μυαλό επιτέλους. Θα το αγοράσεις το μπλουζάκι θεία, μην ανησυχείς. Δεν θα σε σταματήσει κανείς, ούτε η ομπρέλα αλλά, κλείσε την, τη ρημάδα όταν κοιτάζεις τις βιτρίνες.

Αυτό είναι απο τα πιο σπαστικά στοιχεία της βροχής. Οι ανοιχτές ομπρέλες εκεί που δεν πρέπει.

Πλάκα με κάνεις.

Πόσο έξυπνη σου φαίνεται αυτήν η διαφήμιση;
Ε, πόσο;

2 στα 2 στη Θεσσαλονίκη

Αυτήν η εβδομάδα που πέρασε ήταν μια πάρα πολύ ωραία εβδομάδα. Πολύ ωραία όμως. Πήγα θέατρο. Μόνο αυτό θα πω.
Είδα που λέτε, δύο παραστάσεις αυτή την εβδομάδα. Και τη μία την είδα μόνος μου.
Ας τα πάρουμε απο την αρχή όμως.
"Μου λεν... ρουζ"
Μια παράσταση μιούζικαλ, η οποία παίζεται σε ένα καφενείο πίσω απο το δημαρχείο. Τέσσερις ηθοποιοί, 3 γυναίκες, 1 άντρας. Πολλά τραγούδια, ωραία ατμόσφαιρα και πάρα πολύ απολαυστικό αυτό που σου μένει στο τέλος. Μια παράσταση-μιούζικαλ που θα σου αρέσει πάρα πολύ. Πάρα πολύ όμως΄. Οι παραστάσεις είναι κάθε τετάρτη. Παίζει για τις επόμενες τρείς τετάρτες ακόμη. Είναι κάτι που αξίζει να δείς. Απο παιδιά που κάνουν αυτό που τους αρέσει. Το κάνουν και το κάνουν καλά. Ωραίες φωνές, απολαυστικές φατσούλες, και πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Είναι αυτό που το ξεχωρίζει και το κάνει καλό. Απο αυτή την τετάρτη θα συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα και κάποια χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Η άλλη παράσταση που πήγα και είδα, είναι το Χάνσελ και Γκρέτελ. Μια παιδική παράσταση η οποία παίζεται στο θέατρο του δήμου Σταυρούπολης, επάνω στη Λαγκαδά. Είναι το γνωστό παραμύθι με τη μάγισσα που τρώει τα παιδάκια και τελικά ο χάνσελ και η γκρέτελ την ρίχνουν στο φούρνο και την καίνε. Αρχικά να σας πω οτι τρόμαξα όταν μπήκα μέσα στην αίθουσα απο τα πόσο πολλάααααααα παιδάκια είχε μέσα. Τόσο που ανησυχούσα για το αν και κατα πόσο θα μπορέσουμε να δούμε το θεατρικό, ήρεμα και με την ησυχίας μας, χωρίς περιττά λόγια, φωνές, κλάματα και όλα αυτά που συνοδεύουν μικρά παιδάκια. Αντιθέτως, περάσαμε πάρα πολύ καλά, απολαυστικά, το θεατρικό ήταν πάάάάάάρα πολύ καλό και τα παιδάκια ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ήσυχα. Παραξενεύτηκα πάντως για να πω την αλήθεια. Ήταν ένα πολύ όμορφο έργο. Απόλαυσα επίσης που πήγα μόνος μου και το είδα. Πάρα πολύ το απόλαυσα. Μια παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε λοιπόν. Αυτά για όσους δεν θέλουν απλά να βγαίνουν για καφέ και ποτό αλλά να κάνουν και κάτι το διαφορετικό, το απολαυστικό εξίσου.


Εκτός απο αυτό, χτές είχαμε πάρτυ. Γενέθλια και γιορτή μαζί σε ένα. Με κάποια καθυστέρηση βέβαια (οχι τα δικά μου) και περάσαμε πάρα πολύ ωραία εξίσου. Είδαμε παλιούς φίλους που είχαμε καιρό να δούμε και απολαύσαμε τη βραδιά. Σήμερα γύρισα όλη τη Θεσσαλονίκη. Πήγα σταυρούπολη το πρωί για το θεατρικό και μετά κατέβηκα κέντρο για να πάρω λεωφορείο για πανόραμα και απο εκεί κατέβηκα στο ποσειδώνιο για καφέ και τώρα πλέον σπίτι για ξεκούραση.Ουφ... επιτέλους απο κάποια άποψη.

Και επίσης θέλω να σχολιάσω το εξής. Διάβασα στο ΒΗΜagazino της της 2ης Δεκεμβρίου το εξής στη σελίδα που έχουν τα Μ'αρέσει Δεν μ'αρέσει.
Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης έγραψε το εξής. "+Η ναζιάρικη γυναικεία φωνή που ανακοινώνει τις στάσεις λεωφορείου στη διαδρομή αεροδρόμιο-κέντρο Θεσσαλονίκης."

Αρχικά κύριε ζουμπουλάκη. Να σας ενημερώσουμε πως αυτό δεν γίνεται μόνο απο το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο. Φτάνει μέχρι το τέλος της διαδρομής και το λέει ακόμη. Δεν σταματά στην αριστοτέλους. Και επίσης αυτό έχει εφαρμοστεί σε όλες τις γραμμές στην πόλη. Πέρα απο αυτό. Ναζιάρικη φωνή;;;;;;;;;; Δυο μπορεί να είναι πιθανά. Η δεν έχετε ξανακούσει ναζιάρικη φωνή να μιλά ή δεν ακούτε καλά. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Αν αυτή είναι ναζιάρικη φωνή τότε η μάγκυ χαραλαμπίδου, τι είναι;


Κατά τα άλλα, δευτέρα ξεκίνησα δουλειά. Άντε με το καλό. Καλή μας αρχή λοιπόν.
More to come soon...
I am getting ready for Finland

So why should i choose ADSL?

Δείτε αυτό. Είναι απο τις πιο έξυπνες διαφημίσεις που έχω δει τον τελευταίο καιρό. Δεν θα την αναλύσω όμως. Απλά απολαύστε την. Και θα περιμένω και σχόλια.