Did you know this?

- Το περισσότερο παγωτό, το τρώνε τα παιδιά ηλικίας 2 έως 12 ετών, αλλά και οι ενήλικες άνω των 45!
- Ο μέσος αριθμός "γλειψιμάτων" που χρειάζεται για να αποτελειώσουμε ένα χωνάκι με μια μπάλα παγωτού είναι 50.
- Καμιά φορά, το παγωτό μπορεί να μας φέρει... πονοκέφαλο. Αυτό γίνεται επειδή η
θερμοκρασία στο στόμα μας πέφτει απότομα και τα αγγεία στον εγκέφαλο αντιδρούν και πρήζονται, κάτι που είναι γνωστό ως "πάγωμα του εγκεφάλου"! Ευτυχώς διαρκεί μόνο 30 - 60 δευτερόλεπτα. Και μετά συνεχίζουμε ακάθεκτοι!
- Το μεγαλύτερο παγωτό σάντεϊ (βανίλια με σιρόπι) όλων των εποχών φτιάχτηκε στην Καλιφόρνια το 1985. Είχε ύψος 3,96 μέτρα και περιείχε 21.000 λίτρα παγωτό και 3.500 κιλά σιρόπι, κερασάκια, μπισκότα και γαρνιτούρες.
- Η πιο αγαπημένη γεύση παγωτού στον κόσμο είναι η βανίλια.
- Η πιο αγαπημένη γαρνιτούρα παγωτού στον κόσμο είναι το σιρόπι σοκολάτας.
- Οι χώρες που καταναλώνουν το περισσότερο παγωτό στον κόσμο είναι κατά σειρά κατανάλωσης: ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Δανία, Αυστραλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο.
- Ένας στους πέντε καταναλωτές παγωτού, σηκώνεται για να το φάει στη μέση της νύχτας. Συνήθως είναι από 18 - 24 ετών. Οι άντρες το κάνουν συχνότερα από τις γυναίκες.
- Μόνο στη Βρετανία υπάρχουν πάνω από 1.000 εταιρείες που φτιάχνουν παγωτό.

On Vacation

Hello 2 everybody...
I wanna say to you that i am on vacation and for that reason i will try to refresh the blog as soon as possible...
:)
i am giving you the following image and i want you to tell me your opinion. I've put up my thoughts and made this image and the one on your right for this blog. Do you mind telling me which on do you like?
If you have any ideas just let me know.
Thank you
Grigsgr



BTW
let me show you a pic from where i am now for my summer...
It's the view from my house. :)

George Michael - Amazing (25Live)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απο τον Ε.Σ. και ανήκει στο e-go.gr

Αυτό το άρθρο επιτρέψτε μου να το κάνω προσωπική υπόθεση... γιατί απλά, απλούστατα, η μεταίσθηση είναι καταπληκτική.

Με λίγες λέξεις, να τονίσω το εξής...
Πριν 20 μέρες ήμουν στο Live Earth του Λονδίνου. Και ήταν με μία λέξη φανταστικά!
Χθες ήμουν στο ΟΑΚΑ. Και με πλήρη συνείδηση της κουβέντας που θα γράψω, νομίζω ότι ήταν ακόμη καλύτερα... (χωρίς να εξετάζω την παρέα, και σίγουρα όχι τη διοργάνωση!)

Εχω πάει σε δεκάδες συναυλίες στη ζωή μου. Μικρές, μεγάλες, φεστιβάλ, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό, τριήμερες, μονοήμερες, ολιγόωρες, πολύωρες...
Καμία, καμία, δεν είχε τέτοιο feel good factor, τόσο ασταμάτητο χωρό, τέτοιο mood, τέτοιο κοπάνημα και τόσο fun. Καμία δεν είχε τόση συγκίνηση και σε καμία δεν έμενε ΑΚΙΝΗΤΟΣ ο κόσμος στην αρένα να χειροκροτάει και να φωνάζει "Free-dom", "Free-dom", παρόλο που οι φωτεινές επιγραφές είχαν ανάψει δείχνοντας τα δρομολόγια της επιστροφής...

Ούτε στις συναυλίες των Duran Duran δεν πέρασα ποτέ τόσο καλα, κι αυτοί που με ξέρουν, καταλαβαίνουν τι σημαίνει να το γράφω αυτό.

"Καλησπέρα Αθήνα, ευχαριστώ για τα 25 χρόνια" σε άπταιστα ελληνικά, ένα ΟΑΚΑ να φωνάζει "Γιώργος, Γιώργος" και ο George Michael να απαντάει "Πουθενά αλλού στον κόσμο δε λένε το όνομα μου σωστά", ο George Michael να χορεύει τυλιγμενος με μία ελληνική σημαία, να αφιερώνει το Αmazing στον αγαπημένο του, να χαιρετάει τον μπαμπά του στον εξώστη, να τραγουδάει ένα happy birthday με το ΟΑΚΑ σύσσωμο να τον συνοδεύει στον drummer του, να λέει 'time to sing for us Greeks' και 40.000 άνθρωποι να ουρλιάζουν, να χωρίζει το στάδιο σε τρία γκρουπ που με τη σειρά στο The edge of Heaven τραγουδούσαν yeah yeah yeah/ la la la la la la/ yeah yeah yeah yeaaaah yeah... τι να περιγράψουμε...

Ηταν απ αυτές τις νύχτες που ερωτεύεσαι.
Τη μουσική, τον άγνωστο πλάι σου, το χορό, τον George Michael..
Που ξαναβλέπεις τους φίλους σου και χοροπηδάτε μαζί στο I 'm your man, που σου βγαίνει ο λαιμός να τραγουδάς Freedom, που χορεύεις με τους διπλανούς σου και που δε σε νοιάζει που ξέμεινε το στάδιο από νερό(!) μέσα στην πρώτη ώρα, γιατί περνάς καλύτερα από υπέροχα... Που θέλεις να σχολιάσεις ακόμη και πόσο ωραίος ειναι ο George Michael με το μαύρο του κοστούμι, που όλα τα βλέπεις πανέμορφα και όλα αξίζουν να τα ζεις...

Fastlove, Too Funky, The First Time Ever I Saw Your Face, Father Figure, Everything she wants, Star People, Shoot the dog, Outside (ντυμένος αστυνομικός...), Flawless, Jesus to a child, Faith, Amazing, I m your man, Edge of heaven, Careless Whisper για το πρώτο encore και φινάλε με το Freedom, αφού για πέντε λεπτά 40.000 άνθρωποι φωνάζουν τη λέξη αυτή...

Δυομιση ώρες total entertainment.

Ευχαριστούμε! Περάσαμε υπέροχα...

Κι ας μη μας έμεινε φωνή να το φωνάξουμε...

Ούτως η άλλως, φάνηκε στο χειροκρότημα...

Σε ευχαριστώ Ε.Σ. για αυτό το άρθρο το οποίο βρήκα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ελπίζω να κάνει και άλλους να χαμογελούν απο χαρά όταν το διαβάζουν και να σκέφτονται οτι ΕΠΡΕΠΕ να είναι ΕΚΕΙ.
Και ακολουθούν και φωτογραφίες απο το στάδιο...








Facts:
40.000 people
one stadium. THE OLYMPIC STADIUM
25 years of success
one sensation
a unique night

Incendies ravageurs dans toute la Grece

De graves incendies font rage dans de nombreuses régions du pays, plus particulièrement en Achaïe et Céphalonie, tandis que les forces terrestres et aériennes des pompiers luttent contre les flammes afin de tenter de circonscrire les feux et qu'on déplore un mort à Aigion.
Quatre hélicoptères de type "Super Puma" sont arrivés dans la région d'Aigion afin d'aider à l'éloignement des habitants qui se sont vus dans l'obligation d'abandonner leurs maisons en raison des flammes de plus en plus menaçantes.
Le feu continue à brûler dans la région de Kounina et s'est étendu sur un front d'une centaine de kilomètres vers les régions des municipalités de Sympoliteia et Kalavryta. Les habitations de quatre villages ont été détruites ou ont subi d'importants dommages tandis que les forces des pompiers continuent à lutter contre les flammes.
Un homme de 85 ans a péri dans l'incendie à Mamousia Aigion, alors qu'en Céphalonie des maisons ont été détruites par les flammes à Pastra et Aghios Georgios. Le feu a encerclé les communes de Eliou, Kapitsa, Xenopoulos, Markopoulos et Kremydi et menacent la montagne d'Aimos.

credits: ert.gr

Φωτιές στην Ελλάδα καίνε τα ΠΑΝΤΑ

Είπαν:

Βίκυ Παύλου (Δημοσιογράφος ΣΚΑΙ)
"Η φωτιά διαπέρασε το δρόμο" <--- γίνεται αυτό το πράγμα;;;;;;;
"Έχουν αποκλειστεί κάποια σημεία του δρόμου στη λεωφόρο (;) Διακοφτού - Καλαβρύτων" <-- απο πότε οι επαρχιακοί δρόμοι και οι εθνικές οδοί έχουν γίνει λεωφόροι;;;;

Ζαφείρης Σπυριδάκης (Δημοσιογράφος ΣΚΑΙ)
"Οι εικόνες που θα δείτε στα βίντεο που έχουν στείλει οι συνάδελφοι, οι καλοί συνάδελφοι που απο χτές το βράδυ έχουν σαρώσει όλα τα χωριά απο τα οποία πέρασε η φωτιά" <-- λες και είναι τίποτα θεοί αναφέρεται στους δημοσιογράφους ή, λες και είναι οι πυροσβέστες!!!!!


ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗΝ Η ΕΙΚΟΝΑ;;; ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ; ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΕΤΕ ΔΑΣΟΣ;;;;;;;;; ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ - ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΗΤΑΝ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ!!!!! ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΒΑΘΜΟ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ. ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ!!!!










ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΠΩΣ Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ;;;;; ΑΝ ΝΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΟΥ!!!

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
ΑΧΑΪΑ (ΓΕΝΙΚΑ ΣΑΝ ΝΟΜΟΣ)
ΑΙΓΙΟ
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
ΔΙΑΚΟΦΤΟ
ΦΛΩΡΙΝΑ
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
ΚΟΖΑΝΗ
ΚΙΛΚΙΣ
ΧΙΟΣ
...
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ

ΝΕΚΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ, ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΔΑΣΟΥΣ ΚΑΜΕΝΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ...

ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΠΩ...

Μην γυρίσει κανείς και μου πει οτι έχω φάει κόλλημα με τη φωτιά στην Αθήνα - Πάρνηθα. Ναι το κάνω τόσο μεγάλο θέμα επειδή ΟΛΟΙ υποστήριζαν πως η συγκεκριμένη φωτιά είναι πάρα πολύ σημαντική και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα, μαλακίες. Μου είπαν οτι είναι σημαντική επειδή το συγκεκριμένο δάσος ήταν εθνικός δρυμός. Ε και; Μου είπαν πως είναι σημαντική επειδή είναι/ήταν το δάσος μιας πόλης 5.000.000 κατοίκων. Ε και; Τα δάση που κάηκαν συνολικά και συνεχίζουν να καίγονται είναι πολλαπλάσια σε έκταση και σημασία απο την πάρνηθα όμως κανείς δεν το λέει. ΓΙΑΤΙ;;;;; Επειδή συνολικά στην έκταση που καλύπτουν κατοικούν λιγότερο απο 5 εκατομμύρια άνθρωποι; Ε τότε μας λυπάμαι. ΟΛΟΥΣ.

Συμβαίνει τώρα (i)

Χώρα: Ελλάδα
Πόλη: Θεσσαλονίκη
Περιοχή: Πλατεία Δικαστηρίων (ή Αρχαίας Αγοράς)
Γεγονός: Αθλητικές δραστηριότητες

Η ώρα είναι 21:14 (26/7/07) πριν απο περίπου μισή ώρα γυρνώντας για το σπίτι πέρασα απο την πλατεία δικαστηρίων όπου απο μακρυά (άγαλμα Βενιζέλου) επάνω στα παρκάκια είδα κόσμο μαζεμένο και αρκετό μάλιστα. Αρχικά απόρησα καθώς δεν ήξερα τι γίνεται και γιατί είναι όλοι αυτοί μαζεμένοι και καθώς είναι και η εποχή τέτοια ανησύχησα λίγο καθώς σκέφτηκα οτι μπορεί να έχει γίνει κάτι άσχημο. Πλησιάζοντας είδα οτι δεν είχε καμία τέτοια σχέση καθώς παντού υπήρχαν παιδιά τα οποία παίζανε και διασκέδαζαν. Μιλάμε όμως για κόσμο. Πρώτη φορά είδα τόσο πολύ κόσμο μαζεμένο σε αυτό το σημείο της πόλης και απο τέτοιο κόσμο. Συνήθως έχει ηλικιωμένους άνδρες ως επι το πλείστον οι οποίοι κάθονται σε παρέες και παίζουν χαρτιά κάτω απο τις σκιές των πλατάνων. Πλησίασα λοιπόν και τι να δώ!!!! Ω τι έκπληξη. Τα παιδιά παίζαν στη μία πλευρά Ποδόσφαιρο και στην άλλη παίζανε βόλεϊ. ΒΟΛΕΪ!!!!! στην πλατεία δικαστηρίων. Είχαν κάνει ένα αυτοσχέδιο δίχτυ δένοντας ένα κανονικό δίχτυ στη μια πλευρά σε μία απο τις κολώνες φωτισμού και στην άλλη απο ένα δένδρο. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτήν η εικόνα και τη θεώρησα πολύ όμορφη όπως και την κίνηση του να παίζουν τα παιδιά. Έτσι πρέπει να γίνεται. Παιδιά είναι, ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ!!!!!!!!

2day in Thessaloniki!!!

Do you find this beautiful? Isn't this amazing? With this pic i tried to show the situation of the market today where lots of people and especially women are buying anything (almost anything without a reason) cause it's the SALES season in Greece.

Returning home i stopped and stared to the traffic policeman who was "controlling" the traffic jam of the day (every day).
I never understood though one thing. Traffic policemen are "there" to control the jam but can somebody help me and tell me the reason of why they control all this amount of cars tha same way the traffic lights control them? WHY IS THAT?

Greece is on fire! part 3,1 | Regions in emergency

The above picture was taken yesterday, by a satellite and shows where fires are still burning...

All the following regions are on emergency and fire is burning everything that comes on her way...

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κηρύχθηκαν οι δήμοι Αχαΐας και Κεφαλληνίας.
In state of emergency tha municipalities of Ahaia and Cephalonia.
Εκκενώθηκαν τα χωριά του Αιγίου, Κουνινά, Πυργάκι, Μαυρίκι, Βοβοδά,και Μελίσσια ενώ η φωτιά πλησιάζει το χωριό Φτέρη και τη μονή Αγίων Ταξιαρχών. Ένας75χρονος νεκρός στο χωριό Μαμουσιά Αιγίου από την πυρκαγιά που μαίνεται στην περιοχή.
The villages Kounina, Pirgaki, Mavriki, Boboda and Melissia in the region of Aigio have been evacuated and fire is close to the village of Fteri. A 75 year old man is dead in the village of Maousia by the fire.
Στην Κεφαλονιά η φωτιά πέρασε μέσα από χωριά και έχει κάψει αγροικίες αλλά και αυλές σπιτιών. Στις φλόγες η νοτιοανατολική Κεφαλονιά. Το χωριό Σκάλα είναι κυριολεκτικά ζωσμένο από τις φλόγες. Στη μάχη όλες οι δυνάμεις του νησιού.
In Cephalonia the fire destroyed villages. North-East Cephalonia is in fire and everyone is trying to fight agains this disaster on the island.
Κάηκαν σπίτια στο χωριό Πάστρα, του δήμου Ελιού Πρόννων στους πρόποδες του όρους Αίνου
Houses are burnt in the village of Pastra in the Municipality of Elios Pronon in mount Ainos.
Μάχη με τις φλόγες σε Καπίτσα, Ξενόπουλο, Μαρκόπουλο, Άγιο Γεώργιο, Πάστρα και Κρεμμύδι.
Fighting with fire in Kapitsa, Xenopoulo, Markopoulo, Agios Georgios, Pastra and Kremydi.
Σε εξέλιξη τα μέτωπα σε Χίο, Κοζάνη, Θεσπρωτία, Ιωάννινα, Δράμα, Κιλκίς.
Still burning in Hios, Kozani, Thesprotia, Ioannina, Drama, Kilkis
Υπό έλεγχο τέθηκε η πυρκαγιά στο Μεταλλικό Κιλκίς , που έφτασε μέχρι τις αυλές των σπιτιών.
Under control the fire in Metalliko Kilkis.

Η πύρινη λαίλαπα συνεχίζει να καίει δασικές εκτάσεις στην περιοχή Πισπιλούντα Χίου, στο Βελβενδό Κοζάνης, στη Σαγιάδα Θεσπρωτίας, στον Αμάραντο Ιωαννίνων, και στον Νικηφόρο Δράμας.

Still burning everything that's on her way the fire in Pispilounta of Hios, in Velvendo of Kozani, in Sagiada of Thesprotia, in Amarantos of Ioannina and in Nikiforos of Drama.
Οι φλόγες εξακολουθούν να καίνε χωματερές στα Χανιά και στην Ύδρα.

Σε κατάσταση έκτασης ανάγκης κηρύχθηκαν λόγω των πυρκαγιών που μαίνονται στην Καστοριά οι δήμοι Νεστορίου, Ακριτών, καθώς και οι κοινότητες Αρένων, Γράμμου και Καστρακίου.
Many states in emergency.

Φωτιές και πολιτική!!! politics and fires in greece part 3

Πολιτική αντιπαράθεση

Για ανικανότητα να διαχειρισθεί την εθνική οικολογική κρίση κατηγόρησε την κυβέρνηση ο Γιώργος Παπανδρέου, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

''Η κυβέρνηση, μετά την απόρριψη της πρότασης για σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, μένει μόνη με τις ευθύνες της, έχοντας κομματοποίηση πλήρως την πυροσβεστική και ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό'', επεσήμανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

"Ο κ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί μια τραγωδία για μικροκομματική εκμετάλλευση'', σχολίασε η κυβέρνηση.

Για δασοκτόνους νόμους που καλλιεργούν τη δίψα για εμπρησμούς, με στόχο τις οικοπεδοποιήσεις, έκανε λόγο η Αλέκα Παπαρήγα.

Για κομματικές παρεμβάσεις στη στελέχωση της Πυροσβεστικής και ανεπαρκή εξοπλισμό της, κατηγόρησε την κυβέρνηση ο ΣΥΝ.
πηγή: ert.gr

Γιατί απλά κάποια στιγμή δεν σταματάνε ΟΛΟΙ αυτοί οι παραπάνω να κάνουν πολιτική με και σε ένα πολύ σημαντικό θέμα που ταλανίζει αυτή την περίοδο τη χώρα; Δεν μπορούν να καταλάβουν οτι αυτή τη στιγμή θέλουμε λύσεις και όχι αντιπαραθέσεις; ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ. ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΚΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΤΕ ΗΣΥΧΟΥΣ. Γιατί κάνετε πολιτική και κοιτάζετε μόνο τι μπορείτε να κερδίσετε και πόσους ψήφους θα πάρετε; Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε, αν καούν τα δάση μετά δεν θα έχετε που και πάνω σε τι να κάνετε πολιτική. Ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε, ξυπνήστε ρε αχρίοι.
ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ σταματήσετε να προσσπαθείτε να βγάλετε ΚΑΙ απο τη μύγα ξίγκι.

Στα Καλάβρυτα, στο Αίγιο, στην Κεφαλλονιά, στη Φλώρινα, στο Κιλκίς, ΠΑΝΤΟΥ θέλουν λύσεις και όχι κινήσεις εντυπωσιασμού. Μόνο αν έπαιρνε φωτιά το σπίτι σας θα το βουλώνατε και θα τρέχατε να κάνετε οτι μπορείτε. Το θέμα όμως είναι πως το σπίτι σας δεν πρόκειται να πάρει ΠΟΤΕ φωτιά. Κρίμα και ήταν ο μόνος τρόπος να καταλάβετε για ποιο λόγο φωνάζουμε όλοι. ΚΡΙΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Flames approach a church in the village of Kounina in the northern Peloponnese as wildfires raged through the area of Aigion yesterday, forcing the evacuation of hundreds of locals. A 75-year-old man was killed and a number of homes were destroyed by the fire. A total of 197 wildfires were reported throughout Greece yesterday.

In one of the worst days for forest fires this summer, one person was killed and hundreds evacuated as firefighters battled 197 fronts, with blazes in the northern Peloponnese and on Cephalonia in particular causing widespread destruction.

Authorities said last night that a 75-year-old man had been burned to death in a village in the municipality of Aigion in the northern Peloponnese as more than 100 firefighters struggled to control a wildfire that started on Monday.

The dead man was named as livestock farmer Spyros Lambropoulos from the village of Mamousia.

The fire swept through a number of villages in the area, destroying houses and causing hundreds of residents to flee. Some were airlifted to safety by army helicopters. Precise figures were not immediately available.

A fire on the Ionian island of Cephalonia also caused havoc and was still out of control last night.

The blaze broke out in the southeast part of the island late on Tuesday night and was fanned by a strong wind.

Authorities said that homes had been destroyed in the villages of Pastra and Aghios Giorgos. Further details were not available last night.

Firefighters were also battling three blazes on Greece's border with Albania, near Kastoria. One of the fires was burning through a forest on Mount Grammos, forcing some 200 people to flee the village of Kypseli.

A wildfire also crossed Greece's border with the Former Yugoslav Republic of Macedonia and reached a forested area near the village of Hamilo, close to Kilkis.

Meanwhile, PASOK leader George Papandreou stepped up his criticism of the government's handling of the wildfires.

«The government is incapable of dealing with this national ecological crisis,» said Papandreou after meeting with President Karolos Papoulias.

The government has rejected a proposal by Papandreou's for party leaders to meet to discuss how to deal with the fires.

credits: ekathimerini.com

Τσα! Η απειλή της παπαρούνας

Σήμερα νιώθω οτι δεν έχω έμπνευση, αισθάνομαι οτι ταλαιπωρούμαι απο αυτό που συμβαίνει. Απο αυτή την αφόρητη ζέστη, απο τις στεναχώριες και τις χαρές της ζωής, απο τον αγώνα και την επιτυχία κάποιων, απο την αποτυχία των άλλων. Αισθάνομαι οτι δεν μπορώ να γράψω. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να κρίνω. Πως δεν μπορώ να κρίνω τι είναι σωστό και τι όχι. Τι είναι γοητευτικό και τι όχι, τι είναι καλαίσθητο και τι όχι. Επειδή ακόμη μπορώ, παραθέτω το παρακάτω κείμενο απο την Ελένη Ράντου στο περιοδικό 10% τεύχος οκτωβρίου/νοεμβρίου 2005.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα υπέροχο λιβάδι με κάτασπρες μαργαρίτες που λιάζονταν όλο καμάρι, χάιδευαν η μια την άλλη όλο τρυφερότητα παραδομένες στο γλυκό αεράκι. Ζούσαν ευτυχισμένες και χαρούμενες, οι κάτασπρες μαργαρίτες, μέχρι που μια μέρα μέσα στο γαλήνιο κάτασπρο κόσμο τους εισέβαλε… η απειλή! Μια κατακόκκινη παπαρούνα είχε φυτρώσει δίπλα τους, έτσι ξεδιάντροπα - παρ’ ότι κατακόκκινη απ’ τη ντροπή της - κι όλη η κατάλευκη ισορροπία είχε διασαλευτεί! Ο φόβος είχε κάνει την εμφάνισή του στο ήρεμο λιβάδι!

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από ένα παιδικό παραμύθι που διάβαζα στην κόρη μου όταν ήταν ακόμα 3 χρονών. Και μαζί της το χάρηκα κι εγώ που ανακάλυψα τον πιο απλό, τον πιο τρυφερό τρόπο να της μιλήσω για τη διαφορετικότητα.

Γιατί το διαφορετικό τρομάζει τόσο τους ανθρώπους; Γιατί τους εξαγριώνει; Γιατί σε πνευματικούς μεσαίωνες και σε συντηρητικές εποχές τους οδηγεί σε κυνήγι μαγισσών; Γιατί η βία είναι πάντα ο ανθρώπινος τρόπος άμυνας στο διαφορετικό; Τι ζωτική απειλή αποτελεί για ένα οργανωμένο σύστημα;

Και δεν χρειάζεται η διαφορά να ’ναι μεγάλη. Μόνο τα μυωπικά γυαλιά μου στο σχολείο φτάναν. «Γυαλάκια μυωπία!» ήταν το παρατσούκλι μου απ’ τα παιδιά της γειτονιάς μου. Τι απειλή μπορεί ν’ αποτελούν ένα ζευγάρι γυαλάκια;

Τριάντα χρόνια μετά η ίδια αντιμετώπιση στα μικροσκοπικά γυαλάκια της κόρης μου. Όχι πια σε εργατική συνοικία, αλλά σε σχολείο βορείων προαστίων. Έχεις χαλασμένα μάτια! Έχεις χαλασμένα μάτια!

Είναι εύκολο να κρυβόμαστε πίσω από μια ουρά με ομοίους. Κάτι σαν την τάξη του σχολείου. Και να μην ξέρουμε μάθημα, νομίζουμε ότι δεν θα μας ανακαλύψει κανείς. Είναι εύκολο να σαβουριαζόμαστε οπουδήποτε, γιατί όταν θα σπάσει το βάζο θα μπορούμε να πούμε: «Δεν το ’κανα εγώ. Δεν έχω ευθύνη».

Δύσκολο είναι να βρεις τη δύναμη να περάσεις απέναντι και στο μοναχικό σου ταξίδι να νιώθεις να σε δείχνουν όλα τα δάχτυλα με υποτίμηση ή απλώς με περιέργεια. Απλά, γιατί εσύ συμβαίνει να μην κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Είναι δύσκολο και γι’ αυτόν που βρήκε τη δύναμη να διαφοροποιηθεί να μη γεμίσει κόμπλεξ κι απωθημένα που βάδισε τόσο μόνος του.

Είναι ακόμα πιο δύσκολο να μην προσπαθήσει να φτιάξει το δικό του γκέτο και να περιχαρακωθεί τελικά μέσα σ’ αυτό. Είναι δύσκολο να μην απαντήσει στην απόρριψη με απόρριψη. Στην πρόκληση με πρόκληση.

Αυτά λέω στην κόρη μου που τώρα είναι 9. Κι ελπίζω. Ελπίζω η δική της η κρίση να δώσει τις δικές της απαντήσεις σ’ όλες αυτές τις ερωτήσεις. Ελπίζω η στάση του καθενός μας να επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο το κοινωνικό κι όλο λιγότερο το ζώον. Ελπίζω μέσα απ’ την καρδιά μου να διαφυλάξουμε τη διαφορετικότητα, γιατί από αυτή πηγάζει η ελπίδα για κάθε τι πολιτισμένο.

Διαμαρτυρία

"Αγαπητέ (ή) συνδρομητή (τρια),

Με την επιστολή μας αυτή θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι, παρ' όλες τις οχλήσεις μας, εξακολουθούν να εκκρεμούν εκπρόθεσμες οφειλές από τη χρήση της τηλεφωνικής σας σύνδεσης με αριθμό ********** ύψους Χ Ευρώ.


Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι η μη άμεση εξόφληση της οφειλής θα επιφέρει την εφαρμογή των όρων που προβλέπονται από τη μεταξύ μας σύμβαση*.

Σε περίπτωση που έχετε ήδη προβεί σε εξόφληση της οφειλής σας, παρακαλούμε να αγνοήσετε την επιστολή αυτή.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση να επικοινωνήσετε ατελώς με το Κέντρο Τηλεφωνικής Ενημέρωσης Εκπρόθεσμων Λογαριασμών του ΟΤΕ στο 1305 (Δευτέρα - Παρασκευή, εκτός αργιών, ώρες 9:00 π.μ. - 9:00 μ.μ.)."

Αυτό ήταν το κείμενο που έλαβα πριν απο λίγες μέρες απο τον ΟΤΕ. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που το έχει λάβει. Έρχομαι όμως εγώ και ερωτώ. Αυτός ο κύριος Σ. Μπουζιάνης νομίζει μάλλον οτι ζούμε στην τέλεια χώρα όπου όλα λύνονται κατευθείαν και με τις καλύτερες λύσεις. Ε, αν το νομίζει αυτό τότε κάνει λάθος. Δεν δημοσιεύω το κείμενο που περιείχε το χαρτί επειδή δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και επειδή θέλω κάτι να γράψω αλλά πραγματικά το θεώρησα χαζό και χωρίς σκέψη το να μου στείλουν κάτι τέτοιο.
Τώρα θα μου πείτε γιατί. Επειδή το συγκεκριμένο χαρτί αναφέρεται σε λογαριασμούς τους οποίους δεν είχα εξοφλήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, μόνο που εμένα ο συγκεκριμένος κύριος δεν με ρώτησε αν μπορώ να τους εξοφλήσω ή, αν μπορούμε να κάνουμε κάποια ειδική ρύθμιση. Ναι το ξέρω οτι ζητάω πολλά, το θέμα είναι πως ΚΑΙ Ο ΟΤΕ ΖΗΤΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Δεν είμαι υποχρεωμένος πιστεύω να πληρώνω κάτι το οποίο δεν χρειάζομαι. Ζήτησα τηλεφωνική γραμμή απο την ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ που ήρθα Θεσσαλονίκη, όμως δεν με ρώτησε κανείς για ποιο λόγο τη θέλω.
Ήθελα και θέλω την τηλ. γραμμή για να έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο, τηλέφωνα μπορεί να κάνω συνολικά και 10 στο τρίμηνο (αν και απο οτι βλέπω στην ανάλυση είναι περισσότερα, να είναι καλά οι εξυπηρετήσεις πελατών των εταιριών), που συνολικά όλα αυτά κοστίζουν και 10-15 ευρώ. Εντάξει το δέχομαι, αλλά απο τη στιγμή που εγώ θέλω την τηλ. γραμμή - όπως προείπα - για διαδίκτυο μόνο, γιατί είμαι αναγκασμένος να πληρώνω το πάγιο της γραμμής και όχι μόνο το πάγιο για το διαδίκτυο και να πληρώνω επιπλέον απλά τα χρήματα για τις κλήσεις που κάνω; Μήπως γιατί κανείς δεν το σκέφτηκε; Μήπως επειδή δυστυχώς ο ΟΤΕ είναι ο κυρίαρχος στην Ελλάδα; Μήπως επειδή ο συγκεκριμένος κύριος και όλοι οι υπόλοιποι που δουλεύουν μέσα στη συγκεκριμένη εταιρία έχουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ έκπτωση και δεν έχουν πρόβλημα; Συγνώμη αλλά εγώ έχω. Γι'αυτό και ελπίζω λίαν συντόμως να "την κάνω" απο τον ΟΤΕ. Ας το κλείσω όμως εδώ το θέμα γιατί μπορώ να παραπονιέμαι για πολύυυυυ ακόμη.


Σημ. Όταν έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο στην τηλεφωνική σου γραμμή πληρώνεις, το πάγιο για να έχεις τη γραμμή (30+ ευρώ απο οτι είδα στην τελευταία ανάλυση/2μηνο), τα πάγια για τη γραμμή xDSL/μήνα και τα πάγια για την πρόσβαση στο διαδίκτυο με ταχύτητες xDSL.

Jackson Pollock

Jackson Pollock 1912-1956

"When I am in my painting, I'm not aware of what I'm doing. It is only after a sort of "get acquainted" period that I see what I have been about. I have no fears about making changes, destroying the image, etc., because the painting has a life of its own. I try to let it come through. It is only when I lose contact with the painting that the result is a mess. Otherwise there is pure harmony, an easy give and take, and the painting comes out well."

Pioneer of ABSTRACT EXPRESSIONISM

He began to study painting in 1929 at the Art Students' League, New York, under the Regionalist painter Thomas Hart Benton. During the 1930s he worked in the manner of the Regionalists, being influenced also by the Mexican muralist painters (Orozco, Rivera, Siqueiros) and by certain aspects of Surrealism.

From 1938 to 1942 he worked for the Federal Art Project. By the mid 1940s he was painting in a completely abstract manner, and the `drip and splash' style for which he is best known emerged with some abruptness in 1947. Instead of using the traditional easel he affixed his canvas to the floor or the wall and poured and dripped his paint from a can; instead of using brushes he manipulated it with `sticks, trowels or knives' (to use his own words), sometimes obtaining a heavy impasto by an admixture of `sand, broken glass or other foreign matter'. This manner of Action painting had in common with Surrealist theories of automatism that it was supposed by artists and critics alike to result in a direct expression or revelation of the unconscious moods of the artist.

Pollock's name is also associated with the introduction of the All-over style of painting which avoids any points of emphasis or identifiable parts within the whole canvas and therefore abandons the traditional idea of composition in terms of relations among parts. The design of his painting had no relation to the shape or size of the canvas -- indeed in the finished work the canvas was sometimes docked or trimmed to suit the image. All these characteristics were important for the new American painting which matured in the late 1940s and early 1950s.

During the 1950s Pollock continued to produce figurative or quasi-figurative black and white works and delicately modulated paintings in rich impasto as well as the paintings in the new all-over style. He was strongly supported by advanced critics, but was also subject to much abuse and sarcasm as the leader of a still little comprehended style; in 1956 Time magazine called him `Jack the Dripper'.

By the 1960s, however, he was generally recognized as the most important figure in the most important movement of this century in American painting, but a movement from which artists were already in reaction (Post-Painterly Abstraction). His unhappy personal life (he was an alcoholic) and his premature death in a car crash contributed to his legendary status. In 1944 Pollock married Lee Krasner (1911-84), who was an Abstract Expressionist painter of some distinction, although it was only after her husband's death that she received serious critical recognition.

Breaking the ice

It was Jackson Pollock who blazed an astonishing trail for other Abstract Expressionist painters to follow. De Kooning said, "He broke the ice", an enigmatic phrase suggesting that Pollock showed what art could become with his 1947 drip paintings.

It has been suggested that Pollock was influenced by Native American sand paintings, made by trickling thin lines of colored sand onto a horizontal surface. It was not until 1947 that Pollock began his "action" paintings, influenced by Surrealist ideas of "psychic automatism" (direct expression of the unconscious). Pollock would fix his canvas to the floor and drip paint from a can using a variety of objects to manipulate the paint.

The Moon-Woman Cuts the Circle (1943; 109.5 x 104 cm (43 x 41 in)) is an early Pollock, but it shows the passionate intensity with which he pursued his personal vision. This painting is based on a North American Indian myth. It connects the moon with the feminine and shows the creative, slashing power of the female psyche. It is not easy to say what we are actually looking at: a face rises before us, vibrant with power, though perhaps the image does not benefit from labored explanations. If we can respond to this art at a fairly primitive level, then we can also respond to a great abstract work such as Lavender Mist. If we cannot, at least we can appreciate the fusion of colors and the Expressionist feeling of urgency that is communicated. Moon-Woman may be a feathered harridan or a great abstract pattern; the point is that it works on both levels.



Δωθήσεις της ευκαιρίας να σχολιάσω πως το καινούργιο μαγαζί που άνοιξε στην παραλιακή "POLLOCKBAR the art of drinking" είναι πολύ ωραίο αισθητικά και συνοδεύεται και απο το όνομα ενός μεγάλου καλλιτέχνη και πότη. Πάρα πολύ μεγάλη συλλογή απο ποτά ίσως και η μοναδική πλήρης στην πόλη. Δεν με βάλανε να το διαφημίσω απλα το επισκέφτηκα, μου άρεσε και θεώρησα σωστό πως τα καλά πρέπει να λέγονται. Μην πάτε αν δεν σας αρέσει η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το μαύριο φόντο σε συνδυασμό με τους πίνακες με το αφαιρετικό περιεχόμενο του POLLOCK καθώς επίσης και διαφοροποιημένη μουσική σε σχέση με τα υπόλοιπα μαγαζιά του συγκεκριμένου κομματιού της πόλης. Ένα πολύ καλό μαγαζί για πολύ καλούς πελάτες.
TIP: Να παραγγείλετε καφέ οτι θέλετε εκτός απο εσπρέσο για να σας σερβίρουν μαζί και το ΥΠΕΡΟΧΟ γλυκό τους καθώς με τον εσπρέσο δεν το σερβίρουν. Καλή απόλαυση και θα περιμένω τα σχόλιά σας.

Εξεταστική ΤΕΙ

Σύμφωνα με πηγές μου στην εξεταστική των ΤΕΙ το ποσοστό αποτυχίας κυμαίνεται περίπου στο 50-65%. Τρομερό δεν είναι;
Αυτά να τα βλέπουμε εμείς που θέλαμε και καταλήψεις. Το μπούλο τώρα (μετα συγχωρήσεως κι όλα).

Not in the city for a couple of days. Back again from monday.
:)
Hope to see you all.

Το ήξερες οτι...

--> Υπάρχουν περισσότερα απο 35.000 είδη αραχνών.
--> Στα Harrods εργάζονται περίπου 5.000 άτομα από 50 διαφορετικές χώρες, ενώ τις ημέρες με υψηλή κίνηση οι πελάτες μπορεί να φτάσουν και τις 300.000.
--> Κάθε χρόνο στην αμερική ξοδεύονται 1,5 δισ. δολάρια για ζωοτροφές κατοικιδίων. Το ποσο αυτό είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τις βρεφικές τροφές.
--> Τα νύχια στα δάχτυλα των χεριών αναπτύσσονται τέσσερις φορές πιο γρήγορα σε σχέση με αυτά των ποδιών.
--> Με το πέρασμα του χρόνου τα λευκά κρασιά γίνονται όλο και πιο σκούρα, ενώ αντίθετα τα κόκκινα χάνουν το χρώμα τους.
--> Η τρίτη συνέχεια των Πειρατών της Καραϊβικής ξεκίνησε να γυρίζεται πριν ολοκληρωθεί η συγγραφή του σεναρίου.
--> Ενα λίτρο νερό ζυγίζει 1,01 κιλά.
--> Η Σακίρα το 2003 έγινε η νεότερη πρέσβειρα καλής θελήσεως της Unicef. Ήταν 26 ετών.
--> Οι αμπελώνες στη Νάπα έχουν γίνει πλέον ο μεγαλύτερος τουριστικός προορισμός στην καλιφόρνια ξεπερνώντας την Disneyland.
--> Στην ταινία Πυρετός το Σαββατόβραδο τόσο η μαμά όσο και η αδελφή του Τραβόλτα είχαν ρόλους κομπάρσων.
--> Το Σέντραλ Παρκ στη Νέα Υόρκη έχει μέγεθος 843 εκτάρια και είναι μεγαλύτερο απ' ότι το κρατίδιο του Μονακό.
--> Ένα πράσινο ανακόντα μπορεί να ξεπεράσει τα 150 κιλά σε βάρος.
--> Στη δυτική Βιρτζίνια μπορεί ενα μπαρ να διαφημίσει την τιμή ενος οινοπνευματώδους ποτού, όχι όμως τη μάρκα του.
--> Στην αρχαία Άιγυπτο οι πολίτες πλήρωναν το φόρο τους σε μέλι.
--> Η μνήμη μιας γάτας μπορεί να διαρκέσει μέχρι 16 ώρες, ενώ ενός σκύλου μόνο πέντε λεπτά.
--> Το πρώτο βήμα που έκανε ο Νιλ Άρμστρονγκ ήταν με το αριστερό πόδι.
--> Η γαλοπούλα είναι το μόνο πουλερικό που προϋπήρχε στο Δυτικό Ημισφαίριο πριν ανακαλυφθεί από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
--> Στην Ελλάδα καταναλώνουμε περίπου 4,8 κιλά κρέας κατα κεφαλήν το μήνα, κατα 60% περισσότερο σε σχέση με το 1974.
--> Σε καθημερινή βάση ένας άνθρωπος χρησιμοποιεί περίπου 180 λίτρα νερό.
--> Οι τέσσερις πρώτες πιθανές κινήσεις που μπορείς να πραγματοποιήσεις σε έναν αγώνα σκάκι ανέρχονται σε 318.979.564.000.

You put my summmer on FIRE!!!

Firefighters yesterday struggled to control several fires across Greece, evacuating a monastery and children’s camp in Corinth after a large blaze that had broken out on Tuesday rekindled.

The fire in Corinth, which forced the closure of a key section of the national highway, was brought under partial control by late yesterday.

Blazes also broke out in Mani in the Peloponnese, on the Ionian island of Zakynthos, in the northern prefectures of Rodopi and Kastoria, and in Patras. Fires were also reported in Zofria, western Athens, and in the suburb of Pendeli.

Meanwhile, Environment and Public Works Minister Giorgos Souflias, who has been entrusted with the reforestation of Mount Parnitha, announced plans for the creation of a business park at the foot of the charred mountain. Souflias, who met with regional mayors and prefects, pledged funding to clean up overgrown forestland and asked local authorities to guard burnt areas against developers.

According to the latest ministry figures released yesterday, some 5,600 hectares were burnt between Parnitha and Dervenohoria. The minister also referred to a draft presidential decree on the protection of Parnitha which, he said, had been sent to President Karolos Papoulias for approval. The decree will specify what can and cannot be built on and around the mountain.

In the meantime, works to build a flood barrier for Parnitha are presently under way, Souflias said.

The fire on Parnitha was one of 1,450 fires in Greece this summer, the fire service said yesterday. It was unclear how many of these blazes were forest fires.

As speculation mounts regarding the cause of the fires, police said three suspected arsonists had been arrested in western Greece.

According to the National Statistics Service, a total of 1,502 people were convicted on arson charges between 1997 and 2004. Two in three (947) of those convicted got suspended jail sentences while nearly a third (464) were given sentences they could buy off. Just 6 percent (90) served jail time.

The penal code provides for jail sentences of up to 10 years, and a fine ranging from 15,000 euros to 150,00 euros for convicted arsonists.


credit: ekathimerini.com

Aids! Remember me? | EUtube

EN: If you want to see the video, go to the next post and stop the music from playing.
FR: Si tu veux regarder au video, arreter le music a la post suivante
GR: Αν θέλετε να δείτε το βίντεο απλά πηγαίνετε στο επόμενο άρθρο και σταματήστε τη μουσική.



EN: I do not think that this video needs any comments...
FR: Je pense que ce video n'a pas le besoin d'aucun commentaire.
GR: Δεν νομίζω οτι χρειάζονται σχόλια για το βίντεο. Τα λέει όλα η EU.

Νά'ναι μακρύς ο δρόμος σου ταξιδευτή...

Αφιερωμένο σε αυτούς που τους αρέσει να γνωρίζουν καινούργιους τόπους και να μαθαίνουν καινούργιες ιστορίες. Γίνε ταξιδευτής του τόπο σου...


Σαν βγεις στον πηγαιμό για το μαγικό δάσος πρόσεχε μην χαθείς μέσα στις σκιές των δέντρων και μην αφήσεις τους ήχους να σε παρασύρουν...προσπέρασε τα δέντρα και βγές στο ξέφωτο...
ακολούθησε το δρομάκι που περνάει μέσα απο αυτό το μαγευτικό τοπίο...
κοίτα γύρω σου. Δες την πανοραμική άποψη του τοπίου...
άσε το βλέμμα σου να χαθεί μακρυά, εκεί που τα φύλλα των δέντρων σταματούν να ξεχωρίζουν...
άσε το βλέμμα σου να ακολουθήσει το δύσβατο μονοπάτι, το απάτητο, να σε οδηγήσει εκεί που θέλει μόνο του...
κάτσε στη ρίζα του δέντρου και ξεκουράσου. Το ταξίδι σου δεν τελείωσε ακόμη, έχεις πολλά να δεις.
Πιάσου απο το κάγκελο ταξιδιώτη και ανέβα τα σκαλιά ένα ένα. Μύρισε τον αέρα.
Καλώς όρισες στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Ένα πολύ όμορφο εξωκλήσι χαμένο μέσα στα δέντρα, περικυκλωμένο απο την ομορφιά του βουνού και την αίσθηση του πράσινου. Νιώσε τη δροσιά να σε περικυκλώνει. Απόλαυσε τη γαλήνη που μπορεί να σου προσφέρει η φύση. Μύρισε το λιβάνι, άσε το μυαλό σου να ταξιδέψει. Είσαι εδώ....
Σαν πάρεις τον δρόμο της επιστροφής να είναι γλυκές οι αναμνήσεις που θα κουβαλάς απο εκεί που φεύγεις. Απόλαυσε την διαδρομή...
αποτύπωσε τις τελευταίες εικόνες στο μυαλό σου...
μην αφήσεις να σε τρομάξουν οι παράξενες εικόνες... τα πάντα υπάρχουν εκεί για κάποιο λόγο...
άσε τα στοιχειά της φύσης πίσω σου...
αποχαιρέτησέ τα και πές τους οτι θα επιστρέψεις, και αυτή τη φορά δεν θα είσαι μόνος σου. Θα φέρεις και παρέα... φίλους, για να μαγευτούνε και αυτοί, όπως μαγεύτηκες εσυ.
Στο δρόμο που έχεις πάρει θα συναντήσεις το εκκλησάκι του Αγίου Λαζάρου. Κάνε το σταυρό σου και προσπέρασέ το. Εκεί αναπαύονται οι ψυχές. Πρόσεχε μην τις τρομάξεις, ακόμη και η φύση ηρεμεί σε εκείνο το σημείο. Κάνε το σταυρό σου και προχώρα. Χαμογέλα και... να επιστρέψεις.



Subscribe Free
Add to my Page

Το παρακάτω κείμενο (ιστορία του Πυργετού Λάρισας και της γύρω περιοχής) είναι απο τον ιστοχώρο geocities.com/Pyrgetos/index.htm
Πυργετός Λάρισας:

Η ΑΡΧΑΙΑ ΦΙΛΑ



Α΄. ΚΤΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

Έχουμε την τύχη να ανήκουμε σ' ένα λαό μεγάλο, που έζησε χιλιάδες χρόνια πριν κι άφησε σε κάθε πτυχή της ελληνικής γης ίχνη από το πέρασμά του. Τέτοια λείψανα υπάρχουν και στο χωριό μας. Είναι ελάχιστα βέβαια και ασαφή, ικανά όμως να τονίσουν ότι η ζωή εδώ έχει βαθιά τις ρίζες. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στη Μακεδονική πόλη Φίλα, κτίσμα του 3ου π.Χ. αιώνα.

Η Μακεδονία, αυτός ο χείμαρρος ζωντάνιας και δύναμης, κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο με την ισχυρή προσωπικότητα του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου. Μετά το θάνατο του τελευταίου διασπάστηκαν οι δυνάμεις που την έκαναν κοσμοκράτειρα, εξακολουθούσε όμως να έχει την απαίτηση να ρυθμίζει αυτή τις τύχες των Ελλήνων. Την πολιτική αυτή ακολουθεί και ο Δημήτριος Β΄ ο Αιτωλικός (241 - 231 π.Χ.). Φαίνεται ότι έκτισε την πόλη Φίλα για να έχει στις επιχειρήσεις του κατά των Αιτωλών ένα ισχυρό οχυρό πολύ κοντά στον Πηνειό. Η κτίση της πόλεως κρίθηκε αναγκαία, γιατί ο Πηνειός αποτελούσε φυσική διάβαση προς τη Θεσσαλία κι όριζε από Νότο τη Μακεδονία, ήταν λοιπόν εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή. Κατά την συνήθεια που είχαν οι Μακεδόνες στην πόλη δόθηκε το όνομα της μητέρας του Δημητρίου Φίλας ή κατ' άλλους της γιαγιάς του, κόρης του Αντίπατρου και συζύγου του Δημητρίου Πολιορκητού.

Ο Στέφανος Βυζάντιος γεωγράφος του 6ου μ.Χ. αιώνα στο έργο του "Περί πόλεων" γράφει τα εξής: "ΦΙΛΑ: Πόλις Μακεδονίας, κτίσμα Δημητρίου του Αντιγόνου παιδός, του Γονατά καλουμένου ός από της μητρός αυτού Φίλας επί του Πηνειού έκτισε πόλιν Φίλαν". Δυστυχώς ο Βυζάντιος δεν αναφέρει αν η πόλη υπήρχε στις μέρες του. Μια τέτοια πληροφορία θα ήταν σημαντική και θα φώτιζε αρκετά την έρευνά μας. Έχουμε όμως μια πληροφορία από τον HEUZEY που δείχνει ότι η πόλη τιμήθηκε στις μέρες της. Ο Γάλλος αυτός περιηγητής (αρχές 19ου αιώνα) μιλάει για κάποια νομίσματα που βρέθηκαν στην περιοχή του Πυργετού. Είχαν παράσταση Νίκης και τη λέξη ΦΙΛΑ από τη μία μεριά κι από την άλλη το ρόπαλο, έμβλημα των Μακεδόνων βασιλιάδων. Είναι πράγματι δυσεξήγητο για ποια ιδιαίτερη εύνοια μια μικρή Μακεδονική πολιτεία έκοψε νόμισμα στο όνομά της. Το σίγουρο είναι ότι ευνοήθηκε.

Όμως η Φίλα έπαιξε και κάποιο ρόλο στις συγκρούσεις Μακεδόνων και Ρωμαίων κατά την τρίτη Φάση των Αγώνων τους.


Β΄. Η ΦΙΛΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΕΡΣΕΑ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΩΝ

Ο Περσέας (179-168) π.Χ. είναι ο τελευταίος Μακεδόνας που κρατάει ακόμα ψηλά τη σημαία της ελευθερίας όταν στη Νότια Ελλάδα οι Ρωμαίοι στεφανώνονταν σαν νικητές. Στις κινήσεις του η Φίλα είναι το παρατηρητίο. Ελέγχει τις κινήσεις των Ρωμαίων στη φιλική τους Θεσσαλία. Τον Ιούλιο μάλιστα του 171 π.Χ. αφήνει στην πόλη φρουρά υπό τον Τιμόθεο - 5.000 άνδρες κατά τον DESOLEVISES - κι εκείνος προχωρεί προς το Δίο όπου στρατοπεδεύει.

Μετά από αγώνες το 169 π.Χ. ο Κόϊντος Μάρκιος Φίλιππος, Ρωμαίος ύπατος καταλαμβάνει τη Φίλα και την κάνει ορμητήριο για τις εξορμήσεις του.

Τον Ιούνιο του 168 π.Χ. ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος έρχεται στο ρωμαϊκό στρατόπεδο της Φίλας, οργανώνει τις δυνάμεις του και έχοντας αυτήν σαν ορμητήριο κατορθώνει να νικήσει τον Περσέα (μάχη Πύνδας 168 π.Χ.).

Η Φίλα περιλήφθηκε στην τρίτη "μερίδα" από τις τέσσερις που δημιουργήθηκαν στη Μακεδονία. Το κέντρο της μερίδας αυτής ήταν η Πέλλα και τα όριά της έφταναν ως τις εκβολές του Πηνειού ποταμού.


Γ΄. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Οι μαρτυρίες που έχουμε για τη Φίλα είναι σημαντικές. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος την τοποθετεί 7 χιλιόμετρα δυτικότερα του Ηρακλείου (σήμερα Πλαταμώνας). Ο Δήμιτσας στο έργο του "Αρχαία Γεωγραφία της Μακεδονίας" λέει ότι ήταν "οχυρά φύσει και θέσει", κλειδί στη δίοδο Μακεδονίας και Θεσσαλίας και ότι απείχε περίπου 1 μίλι από το Ηράκλειο.

Ακριβέστερος φαίνεται ο DESDEVISE στο έργο του "GEOGRAPHIE ANCIENNE DE LA MACEDOINE" γράφει: "Περνώντας τον Πηνείο, μπροστά στο BOUROUVARI πάνω στο δρόμο από το Ομόλιο προς το Δίο συναντούμε πάνω σε λόφο, στο BOUROUVARI, τα ερείπια της Φίλας κτισμένης από το Δημήτριο Β΄ που της έδωσε το όνομα της μητέρας του. Η πόλη ήταν κτισμένη 5 μίλια μακριά από το Ηράκλειο. Νομίζω ότι ο DESDEVISES μας βοηθάει να κάνουμε κάποιες υποθέσεις. Ο δρόμος από το Ομόλιο προς το Δίο πρέπει να είναι αυτός που περνούσε από το Πετρογέφυρο κι από κει στο Διαβατό - το ύψωμα είναι μετά τα Μπουρουβάρια, θέση "φύσει οχυρά" και ελέγχει τη διάβαση (Διαβατός ίσον πέρασμα). Γιατί λοιπόν να μη δεχτούμε ότι εκεί είχε κτιστεί η Φίλα; Εξάλλου το ότι στο Διαβατό άνθιζε οικισμός μας το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο τόπος, αλλά και η παράδοση που λέει ότι ο Πυργετός κτίστηκε από κατοίκους του Διαβατού που έφυγαν από κει λόγω επιδημικής αρρώστειας".

Σχετικά με την ονομασία BOUROUVARI, θυμίζω τα Μπουλουβάρια του Πυργετού. Εδώ έχουμε πολλά λείψανα άλλων εποχών.

Τα εξωκλήσια που αναφέρονται από περιηγητές των αρχών του 19ου αιώνα σαν ερειπωμένα - πρέπει να ήταν παλιά από τα χρόνια της τουρκοκρατίας - την επιτάφια πλάκα που σήμερα είναι εντοιχισμένη στον ναό του Αγίου Γεωργίου στον Πυργετό, τις επιγραφές - βυζαντινές και ρωμαϊκές - που ο HEURZEY λέει ότι τις βρήκε έξω από το εξωκλήσι του Πυργετού, τον Άγιο Νικόλαο, το κτίσμα, που μέρος του υπάρχει και σήμερα και που θυμίζει βαπτιστήριο των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Αν συνδυάσουμε μ' όλα αυτά και την πληροφορία ότι το Βυζαντινό Λυκοστόμιο κτίστηκε κάπου κοντά στην αρχαία Φίλα, ίσως μπορούμε να πούμε ότι στα σημερινά Μπουλουβάρια είχαμ ετο Λυκοστόμιο. Ο τόπος μάλιστα δικαιολογεί θαυμάσια την ονομασία.

Αυτή η υπόθεση ερμηνεύει πολλά. Για παράδειγμα τους τάφους και τα νομίσματα που βρέθηκαν από πολλούς σ' όλη την περιοχή και που δυστυχώς, τώρα έχουν χαθεί όλα. Αν σήμερα είχαμε κάποιο νόμισμα λόγου χάρη, ίσως θα μαθαίναμε την εποχή, ή και άλλα στοιχεία.

Τέλος αναφέρω και την ερμηνεία που δίνει ο HEURZEY στο BOUROUVARY. Λέει ότι σημαίνει "διασκορπισμένοι άνθρωποι". Είναι άραγε πολύ τολμηρό να πούμε ότι μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση οι Φιλαίοι (κάτοικοι της Φίλας) διασπάρθηκαν στην κοιλάδα, έζησαν εκεί στα κτήματά τους, στη συνέχεια δε λόγω επιδρομών ή και επιδημίας ακόμα αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται ο Πυργετός; Αλλά το όλο θέμα απαιτεί έρευνα και μεγαλύτερη κάλυψη.


Το Βυζαντινό Λυκοστόμιο

Η Φίλα πρέπει να καταστράφηκε από τις αλλεπάλληλες εχθρικές επιδρομές και οι κάτοικοι της διασκορπίστηκαν στη γύρω περιοχή καθώς και σε άλλα μέρη.

Όμως κατά τον 10ο περίπου αιώνα μ.Χ. οι Βυζαντινοί για να αναχαιτίσουν αυτές ακριβώς τις από βορρά επιδρομές, έκτισαν στην ίδια θέση ή κάπου κοντά την Πόλη Λυκοστόμιον.

Έτσι ονομαζόταν κατά τα Βυζαντινά χρόνια όλη η κοιλάδα των Τεμπών κι από κει πήρε και η πόλη το όνομα.

Σαν φρούριο το Λυκοστόμιον είχε μεγαλύτερη σημασία από το φρούριο των Τόννων, γιατί τότε οι Βαρβαρικές επιδρομές γινόταν από το Βορρά. Στην πόλη υπήρχε και φερώνυμη επιτροπή που υπαγόταν στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και περιελάμβανε όλη την περιοχή των Τεμπών. Όσον αφορά τον ακριβή καθορισμό της θέσεως του Λυκοστομίου, τα πράγματα περιπλέκονται γιατί οι πληροφορίες δεν είναι σαφείς.

Ο Άγγλος περιηγητής William Leake στο ημερολόγιό του λέει ότι ήταν πόλη Βυζαντινή μεταξύ Δερελί και Μπαλαμούτ, κτίστηκε μάλλον τον 11ο αιώνα. Άλλοι τοποθετούν την πόλη στα Αμπελάκια, ίσως γιατί τον 19ο αιώνα η έδρα του Επισκόπου Λυκοστομίου ήταν εκεί.

Στον Κατακουζηνό όμως διαβάζουμε τα εξής: "Και είδε τον τε Γόλον και Καστρίν και Λυκοστόμιον, πολίσματα αυτής" (Τις θεωρεί πόλεις της Θεσσαλίας. Ο Γόλον είναι σίγουρα οι Γόννοι και το Καστρίν κατά πάσα πιθανότητα το Κάστρο της Ωριάς).

Ο Δουσμάδης στη Ιστορία της Θεσσαλίας, αναφερόμενος στους αγνώνες των Βυζαντινών κατά των Φράγκων, ιδιαίτερα των Καταλανών, λέει ότι το 1333 ο διοικητής Θεσσαλονίκης Μονομαχάτος βλέποντας την αναρχία που επικρατούσε στη Θεσσαλία αποφάσισε ν' αναλάβει εκστρατεία σ' αυτήν. Καθώς κατεβαίνει, καταλαμβάνει το Λυκοστόμιον και το Καστρίον και φθάνει μέχρι τον Γόλον, όπου ήταν διοικητής ο Ιωάννης Άγγελος.

Απ' αυτά είναι φανερό ότι και οι δύο τοποθετούν το Λυκοστόμιο έξω από την Ανατολική είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών.

Αυτό φαίνεται κι από το ημερολόγιο του Ενετού Angiolello. Στις 7 Αυγούστου 1470 γράφει τα εξής: "... Εις το τέρμα της στενωπού (δηλ. της Ανατολικής εισόδου των Τεμπών) υπάρχουν αρχαίαι οικοδομαί, αι οποίαι μαρτυρούν ότι ήτο κάποτε εκεί πόλις ή κάστρον".

Από το κείμενο αυτό μαθαίνουμε επιπλέον ότι τον 15ο αιώνα αι το Λυκοστόμιον είχε καταστραφεί.

Ο Desdevises στηριζόμενος σ' όλες αυτές τις μαρτυρίες, επιπλέον δε στο ότι στη θέση Μποθλουβάρια (κοντά στον Πυργετό) βρίσκονταν (και εξακολουθούν να υπάρχουν) ερείπια, ισχυρίζεται ότι το Λυκοστόμιον αντικαθιστά τη Φίλα και ίσως δεν έχει άδικον.


Οι Ευρωπαίοι περιηγητές

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα βρίσκονταν πολλοί Ευρωπαίοι που συμμερίζονταν τη μοίρα του υπόδουλου και αλάφρωναν πολλές φορές τον πόνο τους, ασκώντας κάποια επιρροή στους κατακτητές σαν προσωπικοί ή και σύμβουλοι ακόμα.

Πολλοί απ' αυτούς θαυμάζοντας το Ελληνικό παρελθόν γύριζαν τους τόπους και κατέγραφαν τις εντυπώσεις τους. Είναι οι γνωστοί περιηγητές, που τα έργα τους είναι αξιόλογη πηγή για τους μεταγενέστερους.

Η περιοχή που μας ενδιαφέρει ερευνήθηκε από τον Άγγλο Leake, τους Γάλλους Panqueville και Heuzey και άλλους. Οι απόψεις τους είναι πολύ ενδιαφέρουσες και γι' αυτό έκρινα σκόπιμο να παραθέσω αποσπάσματα από το έργο τους.

Στο Heuzey λοιπόν διαβάζουμε:

"... Έχω μπροστά μου τώρα όλη την πλευρά της Πιερίας, ξεκινώντας από τον Πηνειό που σχηματίζει το σύνορο προς νότο...

Το πρώτο χωριό που συναντάει κανείς βγαίνοντας από την κοιλάδα των Τεμπών είναι ο Πυργετός, με 100 σπίτια. Βρίσκεται αριστερά σ' ένα μικρό ύψωμα, κάτω απ' τη Ραψάνη και την Κρανιά.

Μέσα στην κοίτη των χειμάρων αναγνωρίζω με χαρά ένα Ελληνικό δενδρύλιο, τη λυγαριά.

Βλέπει κανείς καθαρά πως ιδιαίτερα αυτός ο τόπος δεν ανήκει στα χέρια του ραγιά. Τον καλλιεργεί, αλλά δεν είναι ο κύριος και δεν παίρνει απ' το σιτοβολώνα του παρά ένα μέρος της συγκομιδής.

Ο Πυργετός είναι ένα τσιφλίκι. Είναι μια παλιά ιδιοκτησία του Αλή Πασά. Τώρα ανήκει στο Ρεσίτ Πασά. Αυτές οι μεγάλες εκτάσεις έγιναν, μετά την πτώση Αγρόκτημα του Σουλτάνου και τις παραχώρησε, 50 χρόνια τώρα, το νέο τους κύριο. Ο Πυργετός ειδικά είναι το κέντρο της περιοχής του πλούσιου άρχοντα και έδρα του επιστάτη.

Να η κατάσταση των Ελλήνων καλλιεργητών μέσα στο τσιφλίκι. Χωρίζουν τη συγκομιδή τους σε 10 μέρη. Ο άρχοντας αρχίζει παίρνοντας ένα τίτλο της δεκάτης. 3 άλλα πάνε στον κύριο και μένουν 6 στο χωριάτη. Μόνο που τα έξοδα της καλλιέργειας είναι στην πλάτη του τελευταίου. Είναι υποχρεωμένος να έχει έτοιμα τα βόδια και τα εργαλεία της δουλειάς.

Ο Πυργετός οφείλει τα' όνομά του σ' έναν πύργο Τούρκικο που μπορούσε κανείς να δει άλλοτε στο μέρος όπου σήμερα υψώνεται το ψηλό σπίτι του επιστάτη.

Πράγματι είναι ένα σημείο αντιστάσεως εξαιτίας της γειτνιάσεως με τα Τέμπη και το οποίο δεν είχε παραμεληθεί από τους αρχαίους.

Ο Στέφανος Βυζάντιος μιλάει για την πόλη Φίλα (αναφέρεται σ' όλη την ιστορία της).

Στη συνέχεια με οδήγησαν στην Εκκλησία του χωριού. Εκκλησία που τιμήθηκε από ένα παράξενο ιδρυτή. Είναι ο Αλή Πασάς που την έκτισε το 1799. Εκεί βρήκα μια μεγάλη επιγραφή Βυζαντινή... Είναι μια επιτάφια πλάκα. Επαινείται σ' αυτήν η πίστη η ακλόνητη και η αγαθοεργία του θανόντος. Το όνομά του δεν είναι γραμμένο, αλλά δεν μπορεί παρά να είναι ένα επίσημο πρόσωπο. Πρέπει να αναφέρω επίσης ότι είναι ένα κομμάτι μεγάλο και βαρύ παράλληλα, που έχει τοποθετηθεί εδώ όχι από πολύ μακριά· σίγουρα έχει βρεθεί στα περίχωρα.

Πράγματι μισό μίλι μακριά απ' το χωριό βρήκα μια έκταση μεγάλη - η μισή καλλιεργημένη η άλλη σκεπασμένη με δέντρα - κομμένη από δύο χείμαρρους που χύνονται στον Πηνειό. Πέντε εκκλησίες είναι διασκορπισμένες εδώ κι εκεί κάτω απ' αυτά τα δέντρα.

Ο μεγαλύτερος απ' τους χείμαρρους ονομάζεται Μπουλουβάρι, όνομα που φανερώνει ένα τόπο κατοικημένο από παλιά από ένα μεγάλο λαό, τώρα διασκορπισμένο. Αυτό είναι το νόημα του Αλβανικού Bourou Varis λέξη προς λέξη άνθρωποι διασκορπισμένοι".

Και αναφερόμενος στο Λυκοστόμιον.

"Εάν ο Τζέτζης και ο Κατακουζηνός τοποθετούν το Λυκοστόμιον στη Θεσσαλία, είναι που αυτή η πλευρά όλη, ανατολικά του Ολύμπου, συμπεριλαμβανόταν στη Θεσσαλία, ενώ άλλοτε εδώ τελείωνε η Βοττιαία".

Και πιο κάτω.

Έχω βρει ένα χρυσόβουλο (αυτοκρατορικό έγγραφο) όπου ερωτάται για τους θαλασσινούς του λυκοστομίου. Αυτή η πόλη, λοιπόν, ήταν προφανώς κτισμένη προς τη θάλασσα.

Όπως είδαμε ο Heuzey μας δίνει πολλές και αξιόλογες πληροφορίες. Τον Πυργετό όμως τον αναφέρουν κι άλλοι.

Ο William Leake που περιγράφει τη Θεσσαλία ανάμεσα στο 1805-1810 τον ονομάζει Πυργωτό.

Χαρακτηριστικά λέει: "Από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής είναι η Ραψάνη, ορεινό χωριό με 150 σπίτια και Πυργωτός, ακριβώς κάτω απ' τη Κρανιά. Και ο Henzy Holland αναφέρει τον Πυργετό σαν μεγάλο χωριό (1819). Αξίζει όμως να παραθέσουμε κι ένα απόσπασμα από το έργο: "Voyage dans la Grece" του Ponqueville, στο οποίο φαίνεται καθαρά η θέση των κατοίκων στα μαύρα αυτά χρόνια.

"... Ακολουθώντας το ρεύμα του Πηνειού αφήνουμε, ένα μίλι στην πλαγιά το χωριό Pyrioto (Πυργωτό).

Ένας Αλβανός που βάδιζε σαν ανιχνευτής στην κορυφή του καραβανιού μας έκανε να παραμερίσουν οι χωρικοί, οι οποίοι απομακρύνθηκαν με μια συγκατάβαση που δείχνει σεβασμό..."

Αποκαλυπτικά μιας παλιάς εποχής τα έργα των Ευρωπαίων, νομίζω ότι φωτίζουν εξαιρετικά τη ζωή στην περιοχή σε μια περίοδο που τα πάντα σκεπάζει το σκοτάδι της ξενικής κατοχής και - δυστυχώς - μερικές φορές και της εθελοδουλείας".


Άγιος Κωνσταντίνος

Έχει ανακαινισθεί το 1979. Στον τοίχο δίπλα στην είσοδο, είναι εντοιχισμένο ανάγλυφο με σταυρό, ανθέμιο και ρόδακα από κάτω 1869.Να σημειωθεί ότι όταν γίνονταν οι εκσκαφές για το κτίσμα της Εκκλησίας ο χώρος κατά ομολογία των εργαζομένων, ήταν διάσπαρτος από κοχύλια θαλασσινά. Είναι άραγε πέντε απλά εξωκλήσια δείγμα βαθιά πίστεως των κατοίκων της περιοχής ή είναι απομεινάρια πόλεως Βυζαντινής που κάποτε άνθισε αλλά υπέκυψε στις τόσες βαρβαρικές επιδρομές και καταστράφηκε από την θηριωδία των Τούρκων.

Η δεύτερη υπόθεση, όπως έγινε ήδη φανερό, δεν είναι τυχαία. Τα ελάχιστα μνημεία που διασώθηκαν αλλά κι άλλα που έχουν βέβαια χαθεί μας είναι όμως γνωστά από περιγραφές την καθιστούν πολύ πιθανή. Πρόκειται λοιπόν για το Βυζαντινό Λυκοστόμιο; Αν μια καταφατική απάντηση θα ήταν πολύ απόλυτη για ένα τέτοιο πρόβλημα, νομίζω πως είναι πολύ δίκαιο να αναφερθεί ότι όλες οι ενδείξεις που υπάρχουν μας αναγκάζουν να δεχτούμε αυτή την άποψη σαν αληθινή.


Τα πέντε ξωκλήσια

Λίγο έξω από τον Πυργετό μέσα σε πλούσια βλάστηση και ψηλά δένδρα βρίσκονται πέντε μικρά εξωκλησάκια, που όλοι τα θυμούνται να στέκονται εκεί χρόνια τώρα. Ποια η αρχή τους; Τι κουβαλούν μαζί τους μέσα στους αιώνες που σηκώνουν πάνω τους; Κανείς δεν ξέρει. Είναι όμως μέσα στην ψυχή των κατοίκων του Πυργετού και η φροντίδα γι' αυτά ήταν πάντα το κύριο μέλημα τους: γι' αυτό ακριβώς και διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες.

Νομίζω πως αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά σ' αυτά.

Άγιοι Απόστολοι

Είναι ένα εκκλησάκι σε σχήμα Βασιλικής. Ανακαινίστηκε το 1960 περίπου. Πολύ κοντά είναι ερείπια. Διακρίνεται κόγχη ιερού και ο ένας τοίχος. Είναι κτισμένος με μια σειρά πέτρα και μια σειρά ψιλό τούβλο. Σε πολλά σημεία είναι επιχρισμένος με κονίαμα.

Φαίνεται ότι η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων ήταν κτισμένη εκεί πρώτα αλλά αργότερα κτίστηκε ψηλότερα για να είναι πιο ασφαλής.

(Τώρα τα ερείπια είναι μέσα στο ρέμα).

Άγιος Νικόλαος

Ήταν ένα πολύ παλιό ξωκλήσι που ανακαινίστηκε το 1978-79. Αξιοπρόσεκτες είναι οι εικόνες του. Μία, του Αγίου Νικολάου, με Βυζαντινά γνωρίσματα, είναι ζωγραφισμένη πάνω σε κομμάτι από κορμό δέντρου.

Φαίνεται το "Δέησις του δούλου του Θεού..." (το όνομα και η χρονολογία δεν διακρίνονται πια). Μπροστά στην Εκκλησία, σε απόσταση λίγων μέτρων μέσα σε μικρή χαράδρα, ξεχωρίζει κανείς εύκολα ερείπια. Ότι σώζεται φανερώνει την ίδια τεχνική στην κατασκευή με εκείνη των ερειπίων της Εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων. Τα λείψανα αυτά δίνουν την εντύπωση κυκλικού κτίσματος με κόγχες γύρω τριγύρω. Μάλιστα η μία κόγχη σώζεται: Διατηρείται στο ύψος του περίπου. Στον τοίχο φαίνονται σπασμένα κιούγκια και μικρές οπές. Ποια η χρήση του οικοδομήματος δίπλα σε εκκλησία. Μήπως πρόκειται για Βαπτιστήριο. Οι ντόπιοι λένε ότι ήταν τούρκικο χαμάμ. Δικαιολογείται όμως η ύπαρξη του σ' αυτό ειδικά το σημείο;

Άγιος Αθανάσιος

Το εκκλησάκι αυτό δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το ιδιαίτερο. Μπορεί κανείς άνετα να συμπεράνει ότι είχε κι αυτό την τύχη των άλλων, μια και βρίσκεται στο ίδιο σύμπλεγμα. Ανακαινίστηκε το 1980. Τώρα είναι ένα χαριτωμένο εξωκλήσι, πολύ γραφικό μέσα στα πανύψηλα δέντρα που το περιβάλλουν.

Αγία Παρασκευή

Κτίσθηκε ξανά το 1981, στην ίδια θέση που υψωνόταν η παλιά, μισοκατεστραμμένη εκκλησία. Αξιόλογο είναι το σκαλιστό της τέμπλο με τις άτεχνες παραστάσεις ανθεμίων και διαφόρων μορφών. Στην ωραία πύλη, πάνω απ' το βημόθυρο, υπάρχει η όχι ορθογραφημένη επιγραφή:
ΑΝΕΚΕΝΙΣΘΗΚΕ ΕΣΚΑΛΗCUΘΗ Ο ΤΕΜΠΛΟC ΑΙΑΥΛΟΣ; (εκ ΙΩΑΝΟΥ ΕΚ ΧΟΡΑC ΘΙ? ΝΑΙΟΥ (Αθηναίου, Θηβαίου) ACNG, 17S Έξω, στον τοίχο, δίπλα στην είσοδο υπάρχει η επιγραφή ΟΥΤΟC O NAOΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΘΙΜΕΛΙΟΣΙΝ ΣΙΝΔΡΟΜΗΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚ ΠΙΡΓΗΤΟΥ ΕΚΚΛΙΣΗΑΣ ΑΝΤΟΝΙΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΣΑ ΘΕΟΧΑΡΙ ΒΑΣΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΑΣ 1896 ΜΑΡΤΗ.

Άγιος Γεώργιος Πυργετού

Στο κέντρο του Πυργετού υψώνεται περικαλλής ο ναός του Αγίου Γεωργίου. Είναι μοναδικός στην περιοχή, Ρουμανικού ρυθμού. Μοιάζει με τρίκλιτη Βασιλική, αλλά είναι εξαιρετικά μακρύς και στην ανατολή ΄χει τρεις κόγχες του ιερού βήματος και δύο άλλες, δεξιά και αριστερά.

Η παράδοση διασώζει ότι την Εκκλησία την έκανε ο Αλής Πασάς το 1799, συμπληρώνει ο Heuzey όταν ήταν κύριος της περιοχής, αλλά το 1856 (χρονολογία που την βλέπουμε μέχρι σήμερα) την ανακαίνισε ο Τούρκος επιστάτης του τσιφλικιού, άρχοντας Γιοβάννης.

Σε επικύρωση αυτών έφτασε την 1.7.1969 στην κοινότητα Πυργετού γράμμα από το Ρουμάνο καθηγητή κ. Άμικλαρ Βασιλείου, ο οποίος ζητάει πληροφορίες για τον Ιον Ιονέσκου.

Ο τελευταίος κατέφυγε μετά το 1848, εξόριστος στην Τουρκία και στη συνέχεια διατέλεσε για τέσσερα χρόνια (1853-57) διαχειριστής των 22 τσιφλικιών του Ρεσίτ Πασά και είχε έδρα στον Πυργετό.

Πρόκειται σίγουρα για τον ανακαινιστή της εκκλησίας (Ιονέσκου Γιοβάννης). Οι σχέσεις του με τους κατοίκους ήταν άριστες, όπως λέει ο κ. Βασιλείου και όπως η παράδοση το διασώζει. Εξάλλου η εκ θεμελίων ανέγερση της Εκκλησίας κάτι τέτοιο υποδηλώνει.

Η επιγραφή όμως που, κατά την άποψη πάντα του Ρουμάνου καθηγητή ήταν χαραγμένη στο νάρθηκα παλιά, σήμερα δεν υπάρχει.

Στην βορεινή πλευρά είναι εντοιχισμένες δύο πλάκες: μία επιγραφική και μία ανάγλυφη. Γι' αυτές θα γίνει εκτενέστερος λόγος, όπως και για τις Βυζαντινές εικόνες που υπάρχουν στο "γυναίκειο" του Αγίου Γεωργίου.

Διάφορα ευρήματα
Ι Επιγραφές

· Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Πυργετού είναι εντοιχισμένη μια πλάκα σε παραλληλόγραμο σχήμα, 1 m x 40 cm περίπου και φέρει σε επική διάλεκτο με ωραίους συμμετρικούς χαρακτήρες, την εξής περιγραφή:

EKΘΥΜΩΣ ΦΙΛΕΩΝ ΔΙΔΥΜΟΝ ΚΟΡΥΦΗΝ ΑΡΕΤΑΩΝ

ΕΥΘΥΤΑΤΗΝ ΠΙCΤΗΝ Η ΔΕ ΦΙΛΟΞΕΝΙΗΝ ΤΩΝ ΜΕCA

ΚΑΙ CYNAΠΗΡΕΝ ΑΠΌ ΧΘΟΝΟΣ ΕΣ ΒΙΟΝ ΑΛΛΟΝ

ΞΕΝΟΙCI ΠΡΟΛΙΠΩΝ ΚΑΙ ΓΕ ΠΕΝΗCI ΠΟΘΟΝ.

Σε μικρογράμματη γραφή μεταφερόμενη λέει τα εξής:

Εκθύμως φιλέων δίδυμον κορυφήν αρετάων

Ευθύτατην πίστην ηδέ φιλοξενίην των μετά

Και συναπήρεν από χθόνος ες βίον άλλον

ξένοισι προλιπών και γε πένησι πόθον.

Δηλαδή:

Επειδή αγαπούσε από καρδιάς τις δύο μεγάλες αρετές, την απλή πίστη και τη φιλοξενία, μαζί μ' αυτές έφυγε από τη γη για την άλλη ζωή αφήνοντας στους ξένους και τους φτωχούς τον πόθο (την αγάπη). Μοιάζει με επιτάφεια πλάκα και το κείμενο δείχνει ότι πρόκειται για σημαντικό πρόσωπο, ίσως επίσκοπο της περιοχής.

(Ας μην ξεχνούμε ότι στον τόπο αυτό Επισκοπή αποτελούσε το Λυκοστόμιο).



· Ο Heuzey διέσωσε δύο επιγραφές από την περιοχή του Αγίου Νικολάου, οι οποίες σήμερα δεν βρίσκονται πουθενά (ούτε στα μουσεία Βόλου και Λάρισας). Είναι οι εξής:

a) BIAEAQUILIN

POMPONIAE

BAEBIAESPEN

VIVIS και η αποκατάσταση

(Bae) biae Aquilin(ae)

Pomponiae

Baebiae Speri(dusae)



Είναι αναρηματική πλάκα. Οι Λατινικοί χαρακτήρες μας αναγκάζουν να την τοποθετήσουμε στα πρώτα χριστιανικά χρόνια.



b) V VEI ENOMIC

MNACTA

Η επιγραφή συμπληρώνει ένα ανάγλυφο που ο Hezey το περιγράφει κάπως έτσι: Ένα ανάγλυφο χονδροειδώς δουλεμένο παρουσιάζει μια γυναίκα καθισμένη ν; κρατάει ένα λουλούδι. Δίπλα ένα παιδί ένας άνδρας ντυμένος μ' ένα μακρύ ρούχο έχει στο χέρι κάνιστρο ιερό. Δύο ονόματα υπάρχουν. Δεν μπόρεσα να διαβάσω παρά αυτό της Mnasta. Μία προσπάθεια για αποκατάσταση μπορεί να μας δώσει δύο κείμενα:

v(i)vie(ut) ENIMOC

; Mnasta

Δηλαδή μακάρι να ζουν ο Ένιμος και η μνηστή (πρέπει να λείπει το όνομά της) ή

v(i)ve(ze) ENIMOC

MNACTA

Δηλαδή, ζείτε ο Ένιμος και η μνηστή.



Όποια όμως κι αν είναι το κείμενο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η ανάγλυφη πλάκα με την επιγραφή ανάγεται στο Bas Enpire, δηλ. τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια. Μάλλον πρόκειται για δύο μνηστευμένους νέους που πέθαναν μαζί άγνωστο για ποια αιτία. Οι ζώντες τους εύχονται αιώνια ζωή.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στον Άγιο Γεώργιο, κοντά στην εντοιχισμένη επιγραφή, είναι ένα ανάγλυφο σαν αυτό που περιγράφει ο Heuzey, μόνο που δεν φαίνεται η επιγραφή, όμως δεν είναι απίθανο να έχει καλυφθεί.

· Πάλι ο Heuzey διασώζει μια ενεπίγραφη παράσταση που τη βρήκε κοντά στην Αγία Παρασκευή. Η επιγραφή έχει την εξής μορφή:

CYPACY Φ ΟΡΟΝΤΟΝ

CAYCHC AND PAMNEIN XA

IN AΡΩC XΡ ΣΤΕ ΧΑΙΡΕ

Τα γράμματα χωρίζονται από μια μορφή του Ερμή δουλεμένη σε κοίλο (κάτι αντίστοιχο με τη στήλη και την επιγραφή ΕΡΜΑΟ ΧΘΟΝΙΟ). Πάνω απ' την επιγραφή απεικονίζεται ένας καβαλάρης γλυπτός· από κάτω ένα κοπάδι σκύλων.

Πρέπει να αναχθεί στον 2ο με 4ο μ.Χ.αιώνα, γιατί εκεί τοποθετούνται όλες αυτού του είδους.

Μία, ακριβώς όμοια, του 4ου μ.Χ. αι., με την επιγραφή:

Zωσίμη...

τον εαυτής άνδρα μνείας χάριν

βρήκα στο Μουσείο της Λάρισας.




Πετρογέφυρο

Μισοκρυμμένο μέσα στην πλούσια βλάστηση του Πηνειού, χορταριασμένο με έκδηλα τα ίχνη του χρόνου πάνω του ξεπροβάλλει το παλιό πέτρινο γεφύρι κάτω από τη σιδηροδρομική γραμμή.

Είναι σπασμένο στη μέση, μένουν όμως αρκετές καμάρες που έχουν μισοκρυφτεί από τις προσχώσεις του ποταμού.

Παρ' όλα που έχει λεηλατηθεί - οι κάτοικοι των γύρω χωριών έπαιρναν πέτρες διαλεχτές για τα σπίτια τους - τα σκέλη που σώζονται δείχνουν την υψηλή τεχνική της κατασκευής του.

Πέτρα πώρινη στα βάσεις της καμάρας, στηριγμένη πάνω σε ξύλα δρύϊνα, άλλη πέτρα τετραγωνισμένη πιο πάνω, δεμένη με ασβέστη ανάμικτη με κάποιο άλλο ενωτικό υλικό πιο πάνω, στα τόξα, ψιλές πλάκες δουλεμένες κάθετα με τέχνη.

Η μεσαία καμάρα έσπασε από το ρεύμα του ποταμού. Σήμερα σώζεται ένα κομμάτι της στο οποίο υπάρχουν δύο μικρότερα τοξοειδή ανοίγματα που χρησίμευαν μάλλον σε περίπτωση υπερεκχειλίσματος και δίπλα δύο μεγάλες και τέσσερις μικρότερες καμάρες, που έχουν σχεδόν χαθεί μέσα στις προσχώσεις και τη βλάστηση.

Στο τέλος του γεφυριού σώζεται καλντερίμι σ' έκταση 40 περίπου μέτρων. Ήταν ο παλιός δρόμος προς τη Μακεδονία. Από πότε χρονολογείται άραγε το γεφύρι; Ένας γέροντας του χωριού ο κ. Ιωάννης Σαράφης λέει ότι το 1918 οι Γάλλοι έλεγαν ότι είναι το γεφύρι του Μ. Αλεξάνδρου.

Η Άννα Κομνηνή στην ιστορίας της λέει ότι ο πατέρας της αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, στον κατά των Νορμανδών πόλεμο, το 1083 δεν ακολουθεί το συνηθισμένο δρόμο μέσω Τεμπών, αλλά τον πανάρχαιο και δύσκολο των Θεσσαλικών ακτών, μέσω Ογαλίου, γιατί φοβήθηκε ότι οι Νορμανδοί θα είχαν οχυρώσει τα στενά των Τεμπών.


Βυζαντινές εικόνες

Στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Πυργετού βρίσκονται τέσσερις εικόνες Μακεδονικής Τέχνης του 14ου μ.Χ. αιώνα. Είναι του Δεσπότη Χριστού, της Θεοτόκου, του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και του Αγίου Γεωργίου.

Η μία απ' αυτές, της Παναγίας φέρει την επιγραφή:

Δέησις του δούλου του Θεού Μαρτίνου, και τη χρονολογία ΥΠΥ αν το Π εκληφθεί ως ΙΙΙ (σαμπί, δηλ. 900), όπως είναι εξάλλου φυσικό (γιατί το Π οι Βυζαντινοί το δήλωναν με το π. έχουμε το 6.906 από κτίσεως κόσμου. Δηλαδή, το 1998 (6.906-5.508), τέλος του 14ου αι.

Είναι εικόνες σπάνιες, παλιάς εποχής και εξαιρετικής τέχνης, που ζωντανεύουν την πίστη του Πανσέληνου και όλων των άλλων αγιογράφων μοναχών.

Εκτός απ' αυτές υπάρχουν και πολλές άλλες άξιες προσοχής σ' όλα τα εξωκκλήσια του χωριού.

Χρονολογείται από το 1800, 1804, 1810.


Νομίσματα

Λέγεται ότι πολλοί κάτοικοι του Πυργετού βρήκαν διάφορα νομίσματα και κοσμήματα στα σπίτια τους ή και στα χωράφια ακόμη χωρίς να καταστεί δυνατό να βρεθεί κάτι απ' αυτά για να φωτίσει την έρευνα. Αν είχαμε κάποιο δείγμα, ίσως μαθαίναμε κάτι περισσότερο για την εποχή που ερευνούμε.

Μα και μόνη η παράδοση - όπως και τα μνημεία που προαναφέρθηκαν - έστω και λιγοστά - αποδεικνύει ότι η περιοχή αυτή έσφιζε από ζωή κάποτε.


Η Παράδοση

Η προφορική παράδοση αποτελεί σημαντική πηγή για την Ιστορία, καθόσον μάλιστα τα στοιχεία που με μορφή γενικοτήτων μας δίνει επιβεβαιώνονται, αργά ή γρήγορα από άλλες ιστορικές πηγές.

Δεν μπορούμε λοιπόν να αδιαφορήσουμε και για την παράδοση Πυργετού, η οποία μάλιστα καλύπτει αρκετά θέματα.


Ι. Διαβατός

Ο Διαβατός, χωριό που βρίσκονταν ΒΑ του σημερινού Πυργετού, καταστράφηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας από πανούκλα μια επιδημική αρρώστια που θέρισε τους ανθρώπους. Οι κάτοικοι του έφυγαν από τον τόπο τους και για να ζήσουν - δεν υπήρχε άλλος δρόμος - προσκολήθηκαν στο τσιφλίκι της περιοχής. Ήρθαν λοιπόν, κοντά στον Πύργο - κέντρο ελέγχου όλου του κάμπου - κι αποτέλεσαν το κοληγοχώρι που ονομάστηκε Πυργωτός πρώτα και στη συνέχεια Πυργετός. Αργότερα, για ανάλογους λόγους ήλθαν στον Πυργετό και κάτοικοι από το χωριό Αβαρίστα.

Στο τσιφλίκι έβρισκαν τη στοιχειώδη ασφάλεια κι ένοιωθαν κάποια σιγουριά για το μέλλον πράγματα για τη οποία υπέφεραν πολύ τα σκληρά αυτά χρόνια.


ΙΙ. Κουλές - Ρέμπελοι

Ο Πύργος - Κουλές, κουλόης ή κούλια όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι - κάηκε αρκετές φορές. Είναι γνωστό ότι μετά το 1821 αλλά και πριν από την Επανάσταση, οι Έλληνες της Μακεδονίας και του Ολύμπου ποτέ δεν σταμάτησαν να λαχταρούν τη λευτεριά τους και ν' αγωνίζονται γι' αυτήν.

Αναφέρεται, λοιπόν, ότι κάποιος Αποστόλης αρχηγός μικρού σώματος, συνεννοήθηκε με Πυργετηνούς και κατάφερε να καταλάβει τον Πύργο. Οι λιγοστοί Τούρκοι - Κόνιαροι, όπως τους έλεγαν, δηλ. Τούρκοι που κατάγονταν από το Ικόνιο - τάχασαν και ζήτησαν ενισχύσεις από το Λιτόχωρο. Όταν εμφανίστηκε ο στρατός, οι κάτοικοι έντρομοι έπιασαν το βουνό, ενώ στον Πύργο αμυνόμενος ηρωικά ο Αποστόλης με τους συνεργάτες του, ντόπιους και ξένους.

Τελικά, επειδή ήταν αδύνατη η ανακατάληψη του Πύργου, οι Τούρκοι αποφάσισαν την πυρπόλησή του. Το τέλος των "ρέμπελων" ήταν τραγικό μα και ηρωϊκό, μαρτυρικό συνάμα. Κι ο λαός τραγούδησε τον πόνο του όπως πάντα.


ΙΙΙ. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Από τον Πυργετό - κατά την μαρτυρία όλων - πέρασε και ο άγιος της Σκλαβιάς - Κοσμάς ο Αιτωλός. Ήταν δύσκολες οι ώρες που περνούσε ο Ελληνισμός. Ο κίνδυνος του αφανισμού και του χαμού της φυλής ήταν μεγάλος. Τότε ακριβώς, τον 18ο αι. ο μεγάλος δάσκαλος αποφάσισε να γυρίσει όλη την Ελλάδα και να ξυπνήσει στην ψυχή των υπόδουλων την φλόγα της ζωής που πήγαινε να σβήσει. Στον Πυργετό έστησε το σταυρό στο Πουρνάρι κι εκεί δίδαξε τους σκλάβους. Από τότε το δέντρο θεωρείται ιερό και το δείχνουν οι μεγαλύτεροι στους μικρότερους παραδίδοντας έτσι την κληρονομιά και ορίζοντας το χρέος τους.

Μιλούν και για θαύματα που έκανε ο Άγιος, όταν πέρασε από το χωριό. Σήμερα οι Πυργετηνοί τιμώντας τον γιατί τους στήριξε τότε που πήγαιναν να λυγίσουν έκτισαν περικαλλή ναό προς τιμήν του και πανηγυρίζουν σε μνήμη του.



ΙV. Ιον Ιονέσκου - Άρχοντας Γιοβάννης

Στη θέση του Κουλέ μετά την καταστροφή του, κτίζεται το σπίτι του επιστάτη στο οποίο συγκεντρώνονται όλα τα εισοδήματα. Οι χωρικοί έδιναν το τρίτο στον αφέντη, αλλά οι Πυργετηνοί δεν ήταν συνεπείς στον Τούρκο κι ούτε υπήρξαν ποτέ ευπειθείς δουλοπάροικοι. Πραγματικό βοηθό βρήκαν το πρόσωπο του άρχοντα Γιοβάννη, του καινούριου επιστάτη, που με ανθρωπιά του κέρδισε την αγάπη τους και τους βοήθησε τις δύσκολες στιγμές με τις γνώσεις της γεωπονικής που είχε και τις μεθόδους καλλιέργειας που εισήγαγε.

Σημαντικό είναι ότι στα χρόνια της δικής του επιστασίας, το 1856 ξαναχτίστηκε η εκκλησία του χωριού. Πράγμα που θυμούνται οι κάτοικοι με μεγάλη ευγνωμοσύνη.



V. Συνοριακό επεισόδιο του 1882.

Με τη συνθήκη του Βερολίνου, που εφαρμόστηκε το 1881, τα σύνορα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους ήταν 4 χιλ. νότια του Πλαταμώνα. Αυτό ήταν αδιανόητο για τον Τούρκο Πασά της Κατερίνης, ο οποίος μέσα στην αγανάκτησή του, κομπάζοντας, έλεγε ότι σύντομα θάπαιρνε τον καφέ του στο Ντερλί (Δερελί). Ένας Πυργετηνός, ο Στέργιος Τσιαρδάκας, που πήγε να πουλήσει "ζαρζαβάτι" στην Κατερίνη, τον άκουσε. Έφυγε, λοιπόν, αμέσως και ειδοποίησε τον διοικητή του λόχου που φύλαγε τη συνοριακή γραμμή, το λοχαγό Μαυροδήμο. Εκείνος ετοιμάστηκε στρατολογώντας και χωρικούς και στην αποκοτιά του Τούρκου Πασά απάντησε με την ετοιμότητα του συνετού στρατιώτη· έτσι προκάλεσε κατάπληξη στους Τούρκους και τους ανάγκασε να γυρίσουν στην Κατερίνη.(Η γνωστή στο Καραλή Δερβέν μάχη).



VI. Μαρίνος Αντύπας

Ο Τούρκος Ρεσήτ Πασάς μετά το 1881, επειδή δεν ήταν εύκολος ο έλεγχος των τσιφλικιών, τα πούλησε στους Έλληνες Σκερδαρέ, Μεταξά και Χαρικόπουλο, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν το φτωχό χωρικό και τη μοίρα του.

Στον Πυργετό επιστάτης ήταν κάποιος Κυριάκος, ονομαστός για τη σκληρότητά του. Αυτός μάλιστα έστησε και την παγίδα στον Αντύπα, τον ανηψιό του Σκερδαρέ, που ήταν επιστάτης στο Λασποχώρι (Ομόλιο).

Ο Αντύπας ήταν άνθρωπος με φιλάνθρωπα αισθήματα, αγαπούσε πολύ τους χωρικούς και ήθελε να χαρίσει το τσιφλίκι σ' αυτούς. Τέτοιες ιδέες, βέβαια, ήταν επικίνδυνες για τους τσιφλικάδες και γι' αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί. Τούστησαν, λοιπόν, την παγίδα στον Πυργετό και τον σκότωσαν.

Το θάνατό του θρήνησαν όλοι οι χωρικοί, ιδιαίτερα του Ομολίου. Ήταν μια ελπίδα γι' αυτούς. Όπως έγινε ήδη φανερό κι όπως θα δειχθεί και παρακάτω - τα στοιχεία της παραδόσεως σε πολλά σημεία επιβεβαιώνονται από τις άλλες μαρτυρίες. Βέβαια, ίσως διατηρείται κάτι αλλοιωμένο, δεν παύει όμως να είναι μια αξιόλογη πηγή· η πιο αξιόλογη θα 'λεγα.


Χ. Ιστορικά Δημοτικά Τραγούδια

Το Δημοτικό Τραγούδι υπήρξε πάντα η έκφραση του πόνου του Ραγιά. Τραγούδι που τον συντρόφευε σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Τραγούδησε τη λεβεντιά, τον ηρωισμό, τη θυσία, τον πόνο, τον καημό την καταστροφή, τη συμφορά! Αποτελούν λοιπόν αξιόλογη πηγή για τον ερευνητή.

Πιστεύω ότι αξίζει να παραθέσουμε κι εμείς τα δημοτικά τραγούδια που φαίνεται ότι έχουν κάποια σχέση με τον τόπο και τα γεγονότα.



1. ΓΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΠΛΙΑΤΣΚΑΣ

1810

(από τη συλλογή Passow)



Τι συλλογιέσαι Γιώτη μου, τι βάνεις με το νου σου;

Mη συλλογιέσαι για κλεψιά, κλέφτης για να βαρέσεις;

Δεν συλλογιέμαι για κλεψιά, κλέφτης για να βαρέσω

Μον συλλογιώμαι τον καιρό, το τι καιρός μας ηύρε.

Που τα Ντερβένια Τούρκεψαν, τα πήραν Αρβανίταις

Πασάς πήρε τη Ραψάνη, πήρε την Αλασσώνα

και τα μικρά Λαζόπουλα πήραν την Κατερίνη



(Η Ιστορία λέει ότι το 1814 ο Βελή Πασάς Τρικάλων - ο γιος του Αλή - έρχεται στη Ραψάνη. Εκεί προσκαλούνται οι Λαζόπουλοι και σκοτώνονται όλοι στη γιορτή).



2. Ο ΛΟΙΜΟΣ ΕΙΣ ΡΑΨΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΝΟΒΟ

1814

(από τη συλλογή Passow)



Όλαι αι χώραι μόλεψανκι όλαι παρηγορούνται

η Ραψάνη και ο Τύρναβος παρηγοριά δεν έχουν

Τρεις χιλιάδες εις Τύρναβον κι ακόμη αποθνήσκουν

Καυμένε Τούρναβε

Κλαίουν μανούλαις για παιδιά και τα παιδιά για μάναις

Κλαίει και μια οικοκυρά η πρώτη γεροντίνα

Την πέθαναν τρία παιδιά και τρία κοριτσάκια

Εσείς κρυοβρυσίτσαις μου όλαις να ξεραθήτε.



3. (Από κάτοικο του Πυργετού)



Τρία πουλάκια κάθονταν

στουν Πυργοντό, τουν Πύργου

Τόνη τηράει τον γιαλό,

τάλλο κατά την πούρλια

το τρίτο το μικρότερο

μοιρολογεί και λέει

Καραϊσκάκη Αρχηγέ

μ πρώτε καπιτάνιε

πολλή Τουρκιά μας πλάκωσε

έλα για να τους διώξεις



4. 1840

(Από κάτοικο του Πυργετού)



Τρεις περδικούλες κάθονταν

στον Διαβατό απάνω

Η μια κυττάει προς την Αγιά

η άλλ' στον Πλαταμώνα

κι η τρίτη η μικρότερη

μοιρολογεί και λέει

Σηκούτι για να φύγουμε

γιατί ο πασάς μας έρχεται

με 28 χιλιάδες

Μηδέ στην πούρλια στήθηκαν, μηδέ στον Πλαταμώνα

Στον Πυργετό ετράβηξαν και τον Κουλά κυκλώσαν



Είναι φυσικό να αποτελούν τα τραγούδια τον απόηχο σημαντικών γεγονότων όπως της αρρώστιας που κατέστρεψε όλη την περιοχή, της τελικής υπό στον Αλή και της επιδρομής των Τούρκων κατά του Πυργετού, που τέλειωσε με την πυρπόληση του Κουλή.

Η παράδοση λοιπόν ενισχύεται και αξιοποιείται.









Β
Ι. Φίλα - Διαβατός - Πυργετός

Από τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας μπορούμε κάλλιστα να καθορίσουμε τη θέση της Φίλας. Σ' αυτό μας βοηθούν οι διάφορες μαρτυρίες γραπτές ή προφορικές αλλά και ο ίδιος ο τόπος όπως είναι σήμερα.

Πιστεύουμε λοιπόν, ότι η Φίλα βρισκόταν στη θέση Διαβατός, για τους εξής λόγους.

Οι αρχαίοι και οι νεώτεροι - όλοι - τοποθετούν την αρχαία πόλη δυτικότερα του Ηρακλείου πάνω σε λόφο και την ορίζουν σαν θέση ικανή να βλέπει την περιοχή μέχρι την είσοδο των Τεμπών.

Ο Heuzey και ο Desdevises μας δίνουν περισσότερες πληροφορίες. Μιλούν για ένα χείμαρρο, το Βουτουνάτι, μετά τον οποίο πάνω σε λόφο βρισκόταν η πόλη.

Σήμερα, υπάρχει το "Μπουλουβάρι" μια μεγάλη περιοχή γεμάτη τεράστιες πέτρες και χειμάρρους μικρούς και μεγάλους. Πάνω απ' αυτή την κοιλάδα υπάρχει ο λόφος "Διαβατός" (πέρασμα) στον οποίο υπάρχουν ίχνη παλιού οικισμού, έστω αμυδρά και ασαφή.

Η παράδοση λέει ότι εκεί ήταν πόλη αρχαία, όπως ήδη έχει προαναφερθεί. Επιπλέον είναι σχεδόν σίγουρο (Βλ. τη μαρτυρία της Άννας της Κομνηνής και τα σχετικά με το Πετρογέφυρο) ότι από κει περνούσε ο δρόμος Θεσσαλίας - Μακεδονίας ένας δρόμος ευνοεί την ανάπτυξη πόλεως και μάλιστα οχυρής.

Αυτή η άποψη δεν πρέπει να θεωρηθεί αυθαίρετη γιατί η μόνη άλλη περιοχή στην οποία θα μπορούσε να είχε κτιστεί η αρχαία Φίλα, η πόλη των Γόννων δηλαδή, έχει αποκλειστεί κι από άλλους μελετητές αλλά κι εγώ προσωπικά πιστεύω το ίδιο για τους εξής λόγους:

Αναφέρεται καθαρά από τον Desdevises (αναγκαστικά περιοριζόμαστε στις μαρτυρίες αυτών, γιατί δεν έχουμε άλλες σχετικές πηγές) ότι το Λυκοστόμιο κτίστηκε στα ερείπια της Φίλας. Το Λυκοστόμιο, όπως είδαμε στον Κατακουζηνό και..., βρισκόταν ανατολικότερα των Γόννων οι οποίοι τότε ονομάζονταν Γόλος. Εύλογα λοιπόν δεχόμαστε ότι η Φίλα δεν ήταν κτισμένη στους Γόννους. Κτισμένη, λοιπόν, η πόλη στη θέση Διαβατός αποτέλεσε το τελευταίο οχυρό της Μακεδονίας, υποτάχθηκε στους Ρωμαίους όπως όλες οι Μακεδονικές πόλεις - και πιθανόν έζησε στην αφάνεια τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια.

Όταν τον 7ο και 8ο αι. αλλά και στη συνέχεια, το Βυζάντιο κινδύνεψε από τις επιδρομές των βορείων γειτόνων του, κτίστηκε εκεί το Λυκοστόμιο.

Πιθανολογώντας μπορούμε να πούμε ότι στο λόφο ήταν το φρούριο και η πόλη επεκτάθηκε στην κοιλάδα του Βourouvari.

(Η ονομασία Bourouvari πρέπει να δόθηκε από τους Αλβανούς που έκαναν επιδρομή).

(Βρήκαν άραγε διασκορπισμένους εκεί τους κατοίκους ή τους ανάγκασαν αυτοί με την επιδρομή τους να διασκορπιστούν;)

Εκεί άνθισε το ελληνικό στοιχείο μέχρι τον 15ο αι. οπότε και καταστράφηκαν τα πάντα από τους Τούρκους επιδρομείς, ιδιαίτερα δε οι οχυρές θέσεις όπως ήταν το Λυκοστόμιο.

Πρέπει να υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν το ντερβένι (στενό, πέρασμα) του Διαβατού, αλλά δεν θα πρέπει να ήταν πολύ ήσυχοι γιατί θα δέχονταν συχνά επιθέσεις κλέφτης.

Αυτό μάλλον τους ανάγκασε να στήσουν την έδρα του τσιφλικιού τους νοτιότερα, όπου ίσως προϋπήρχε Βυζαντινός πύργος - παρατηρητήριο. Στη θέση αυτή, για να είναι περισσότερο ασφαλείς, ήρθαν και κάτοικοι του Διαβατού και έγιναν, για να βγάλουν το ψωμί τους δουλοπάροικοι στα Τουρκικά κτήματα.

Το κολληγοχώρι ονομάστηκε Πυργωτός (από τον Πύργο) και στη συνέχεια Πυργετός κατά την παράδοση, αλλά και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των περιηγητών.

Τα χρόνια ήταν δύσκολα, ο λαός μαστιζόταν, δεινά, ελπίδα δεν υπήρχε. Και έπρεπε να ζήσει... Προς στιγμήν, λοιπόν, δουλώθηκε· αναγκαστικά!

Από τον κ. Γεώργιο Καραβάνα, πριν λίγα χρόνια Γραμματέα της κοινότητας Πυργετού, πληροφορηθήκαμε ότι σε κάποια δίκη των Πυργετηνών με τους κατοίκους της Αιγάνης, για μια αμφισβητούμενη περιοχή, το Ανήλιο χρησιμοποιήθηκε από το δικηγόρο κ. Χατζηγιάννη ένα συμβόλαιο ενώσεως Πυργετηνών και Διαβατινών. (Το συμβόλαιο αυτό δεν υπάρχει στην κοινότητα, αλλά και δεν γνωρίζει κανένας κάτι σχετικό).

Σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Πυργετός υπήρχε, όταν αναγκάστηκαν οι κάτοικοι του Διαβατού να καταφύγουν εκεί. Και δεν είναι άστοχη αυτή η υπόθεση.

Κάτοικοι όλης της περιοχής για τον φόβο των Τούρκων, μπορούσαν ν' αποτελέσουν τον πυρήνα στη συνέχεια δε οι άλλοι ενίσχυσαν αυτούς τους πρώτους.

Τον 18ο αι., μετά από πολλά χρόνια σκληρής σκλαβιάς όλη η Θεσσαλία περιήλθε στην κυριότητα του Αλή· ακόμα κι αυτά τα κεφαλοχώρια, Ραψάνη και Κρανιά υποτάχτηκαν.

Ο Αλή Πασάς, γνωστός για τη σκληρότητά του κάποιες φορές είχε ανεξήγητες ευαισθησίες κι έδειχνε σεβασμό μεγάλο και στο Θεό των Ραγιάδων.

Σε μια τέτοια στιγμή φαίνεται ότι έκτισε τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου το 1779, ο οποίος ανακαινίστηκε το 1856 από τον Ρουμάνο Ιονέσκο.

Με την επανάσταση του 1821 σίγουρα ζωντάνεψε ο πόθος της λευτεριάς και στις ψυχές όλων των Ελλήνων της περιοχής, αλλά οι συνθήκες ήταν τόσο δύσκολες, ώστε καθιστούσαν αδύνατη οποιαδήποτε εξέγερση.

Κατά την κρίση του Ανατολικού ζητήματος, στα 1839-1841, τότε που η Θεσσαλία, η Μακεδονία και η Κρήτη φλέγονταν από Επαναστατική φλόγα, έρχεται ο καπετάν Αποστόλης και ικανοποιεί την επαναστατική διάθεση των Πυργετηνών, των οποίων όμως η τύχη εξακολουθεί να είναι σκληρή και μετά το 1881 όπως θα δούμε.


ΙΙ. Μπουλουβάρια

Ξεκινώ από τη θέση του Desdevises, γνωστή ήδη σε μας. Πιστεύει πως το Λυκοστόμιο βρισκόταν στα Μπουλοβάρια. Πράγματι, νομίζω πως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη. Είναι, βέβαια, γνωστό ότι οι άλλοι τοποθετούν το Λυκοστόμιο στους Γόννους, κι άλλοι στα Αμπελάκια. Εκεί είχε για ένα διάστημα την έδρα του ο Επίσκοπος Λυκοστομίου. Και οι δύο όμως, υποθέσεις απορρίπτονται από παλιές μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες η πόλη βρισκόταν κάπου έξω της ανατολικής εισόδου των Τεμπών. Αναγκαστικά, λοιπόν πρέπει να δεχτούμε τα Μπουλουβάρια και το Διαβατό σαν θέση του Βυζαντινού Λυκοστομίου.

Όσο αφορά στην Επισκοπή που είχε έδρα της τα Αμπελάκια, δεν νομίζω ότι αναιρεί τη θέση μας. Απλούστατα η επισκοπή διατηρήθηκε και μετά την καταστροφή της πόλεως και ήδρευε στα Αμπελάκια, που ήταν πόλη ακόμα. Σχετικά με την άπψη που θέλει το Λυκοστόμιο στα Μπουλουβάρια Πυργετού θυμίζω τα εξής:

Τις πέντε εκκλησίες που βρίσκονταν εκεί.

Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να ξέρουμε πόσο παλιές είναι, γνωρίζω όμως ότι το 178;, η Αγία Παρασκευή ανακαινίστηκε.

Η ανακαίνιση σημαίνει προύπαρξη και φθορά. Δεν είναι λογικό βεβαίως να πιστέψουμε ότι για πρώτη φορά κτίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σ' εκείνη την ερημιά, οπότε και χρήματα δεν υπήρχαν, αλλά και εμπόδια παρεμβάλλονταν από τους Τούρκους. Η κτίση της σίγουρα ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους.

Το ίδιο πρέπει να υποθέσουμε και για τα άλλα τέσσερα εξωκλήσια, γιατί είναι φανερό ότι η μοίρα τους είναι κοινή εντοιχισμένη στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Πυργετού πλάκα.

Με βεβαιότητα λέγεται ότι είναι επιτάφια· βρέθηκε (κατά σωστή υπόθεση του Heuzey) στα Μπουλουβάρια κι αναφέρεται σε επίσκοπο. Επισκοπή όμως μόνο μία υπήρχε εκεί του Λυκοστομίου.

Νομίζω πως η πλάκα αυτή αποτελεί δυνατό αποδεικτικό στοιχείο του ότι στην περιοχή μας, στα "Μπουλουβάρια" ήταν το Βυζαντινό Λυκοστόμιο.

Έξω από τον Άγιο Νικόλαο, εξωκλήσι από τα πέντε στην κοιλάδα Μπουλουβάρι, σώζεται ερειπωμένο ένα κτίσμα περίεργο, με κόγχες. Μάλλον λειτουργούσε σαν λουτρό ή - το πιθανότερο κατά τη γνώμη μου - σαν βαπτιστήριο. Ένα βαπτιστήριο όμως μόνο μια επισκοπή θα μπορούσε να δικαιολογήσει.

Εκτός όλων αυτών η παράδοση - πηγή αξιόλογη και γενικά αποδεκτή επιμένει στο ότι σ' όλη αυτή την περιοχή βρέθηκαν νομίσματα, τάφοι, θεμέλια από διάφορα κτίσματα· μέχρι σήμερα στον κοινοτικό ελαιώνα ξεχωρίζουν ερείπια. Εκτός αυτών, τοπωνύμια, όπως το "Δεσποτικό", ερμηνεύονται απ' εκείνη την εποχή.

Δεν νομίζω ότι όλα αυτά τα στοιχεία είναι λίγα. Απεναντίας είναι αρκετά, και ικανά να πείσουν τον καθένα ότι το Λυκοστόμιο είχε κτιστεί στα Μπουλουβάρια Πυργετού.


Ο Πυργετός μετά το 1881

Το 1881, μετά από αιματηρούς αγώνες και θυσίες η Θεσσαλία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Τα σύνορα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους μεταφέρθηκαν λίγο βορειότερα του Πυργετού, στη θέση Κούκλιτσα.

Η τύχη των κατοίκων της περιοχής θα περίμενε κανείς να αλλάξει. Δυστυχώς όμως αυτό δεν έγινε. Βέβαια έφυγε ο Τούρκος δυνάστης, γιατί ο Ρασήτ πασάς, παρόλο που είχε το δικαίωμα να διατηρήσει τους τίτλους ιδιοκτησίας, λόγω του δύστροπου και επαναστατικού χαρακτήρα των Πυργετηνών, πούλησε τα κτήματα στους Σκερδαρέ, Μεταξά και Χαλικιόπουλο, αλλά για τους φτωχούς χωρικούς δεν άλλαξε σχεδόν τίποτα.

Πάλι ο αφέντης απαιτούσε τον κόπο τους και εκείνοι δεν είχαν τίποτα δικό τους. Κλίμα δυσπιστίας και καχυποψίας επικρατούσε στις σχέσεις αφέντη και ραγιά. Κατάφερνε βέβαια ο δεύτερος να ξεγελάει τον τσιφλικά, προφασιζόμενος τα ιδιόκτητα και τα βακούφικα κτήματα σηνόψια που είχε ήδη από την Τουρκοκρατία - αλλά η ελευθερία ήταν μακριά.

Προς στιγμή έθρεψε τις ελπίδες των χωρικών η προστασία κάποιου νέου επιστάτη στο Ομόλιο - του Μαρίνου Αντύπα - σύντομα όμως έσβησαν κι αυτές γιατί το 19 δολοφονήθηκε στο κονάκι (σπίτι του επιστάτη0 του Πυργετού από τους θείους του για τις φιλελεύθερες ιδέες του.

Το 1911 επί Βενιζέλου έγινε η απαλλοτροίωση των κτημάτων και μέχρι το 1917 το τρίτο δινόταν στο δημόσιο. Τη χρονιά αυτή κάηκε η Κούλια, και έκτοτε για δέκα χρόνια, οι κάτοικοι πλήρωναν ετήσιο ενοίκιο το γνωστό "γεώμορο", μέχρι που το 1927 έγινε αντί αντιτίμου (του χρεωλυσίου) η διανομή των κτημάτων στους χωρικούς, γεγονός που υπήρξε αφορμή προστριβών ανάμεσα στα τρία χωριά Πυργετός - Αιγάνη - Ραψάνη, για μερικών κτημάτων ήταν αμφισβητούμενη η κυριότητα.

Με την απελευθέρωση ο Πυργετός όπως και τα άλλα χωριά της περιοχής υπαγόταν στον δήμο Ολύμπου που έχει έδρα τη Ραψάνη. Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε μέχρι το 1914, οπότε καταργήθηκαν οι δήμοι από τότε ο Πυργετός αποτελεί χωριστή κοινότητα.

Σχολείο εδώ λειτουργεί από πολύ παλιά ίσως από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Πάντως, κατά τον κ. Γεώργιο Καραβάνα, ο πρώτος γραμματοδιδάσκαλος ήταν ο κ. Πρεσίδης.

Το σχολείο αρχικά στεγαζόταν στον περίβολο της Εκκλησίας και λειτουργούσε σε δύο τμήματα: Παρθεναγωγείο και αρρεναγωγείο.

Το 1915 μεταφέρθηκε στο κονάκι, εφόσον το τσιφλίκι απαλλοτροιώθηκε. Το 1917 που το κονάκι κάηκε, σταμάτησε να λειτουργεί για δύο χρόνια.

Μετά το 1922 κτίζεται με έρανο το σημερινό δημοτικό σχολείο, που συνεχίζει να φωτίζει και να ανοίγει καινούριους ορίζοντες. Τα υπόλοιπα αποτελούν σύγχρονα στοιχεία και να εκτεθούν στο γ΄ μέρος της εργασίας.

Μία συνηθισμένη ιστορία θα σκεφτούν μερικοί.

Μία ζωή γεμάτη μιζέρια, πόνο και σκλαβιά.

Ναι! Παράλληλα όμως και με άσβηστη τη δίψα για τη Λευτεριά. Αυτό το τελευταίο, κάνει την Ιστορία του τόπου μας πολύ σημαντική και αξιόλογη· και μας υπερήφανους, γιατί οι πρόσφατοι πρόγονοί μας μας πότισαν με ιδανικό και όνειρα· μας έδωσαν μάλιστα και τα όπλα για να τα πραγματώσουμε.


Ι. Η Αρχαία Πέλλα

Η αρχαία Μακεδονική Πιερία βρισκόταν στο νοτιότερο μέρος της Μακεδονίας, όπου σήμερα ο ομόνυμος νομός. Εκτείνονταν από τον Αλιάκμονα μέχρι τον Πηνειό, που ήταν και το προς νότο σύνορό της.

Κατά τον Στράβωνα, οι πρώτοι της κάτοικοι ήταν οι Πιέριοι ή Πιεριώτες, ...κικά και Πελασγικά φύλα που της έδωσαν και το όνομα. Τη χώρα αυτή κατά τον 7ο αι. π.Χ. κατακτούν οι Μακεδόνες για να ελέγχουν τις κινήσεις των Θεσσαλών.

Σχετικά με την ονομασία της Πιερίας διατυπώθηκαν, εκτός απ' αυτή του Στράβωνα, κι άλλες απόψεις.

Λέγεται ότι η περιοχή ονομάστηκε έτσι από την πόλη Πιερίδα του Ολύμπου ή από τον γενάρχη της φυλής Πίερο. Ο Χατζηδάκις όμως - και η γνώμη του φαίνεται πιο σωστή - ετυμολογεί από τον Πίερα, θηλυκό του επιθέτου πίαρ, που σημαίνει εύφορος.

Η χώρα ήταν ονομαστή για τη Μουσολατρεία. Με τις Ολυμπιάδες και Πιερίδες Μούσες άρχισε ο εξευγενισμός του ανθρώπου και επικρατεί έτσι η λατρεία του Διός και των άλλων Ολυμπίων. Επομένως δίκαια πιστεύεται ότι πρώτοι οι κάτοικοι της Πιερίας ύψωσαν τη δόξα του εκπολιτισμού της Ελληνικής φυλής. Εξάλλου η Μυθολογία θέλει την Πιερία και πατρίδα του Ορφέα, ο οποίος θεωρείται απόστολος του Πολιτισμού.

Επί των Μακεδονικών χρόνων, γνώρισε με πνευματικό κέντρο το Δίο και εμπορικό την Πύδνα, μέρες δόξας που τις επιβεβαίωσαν πρόσφατα οι ανασκαφές στο Δίο. Τότε ήκμασαν κι άλλες πόλεις, σαν τη Μεθώνη, αλλά και μικρότερες όπως η Ατηρα, το Ηράκλειον, τα Λείβηθρα, η Πίμπλεια, η Φίλα. Την πρόοδο αυτή ανάστειλε η Ρωμαϊκή κατάκτηση και στη συνέχεια, κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η περιοχή γνώρισε όλες τις βαρβαρικές επιδρομές αλλά οι Πιέριοι κατάφεραν να σώσουν τη φυλή και να μεταλαμπαδεύσουν τα ιδανικά της και στις μέρες μας.



ΙΙ. Η Φίλα

α. Ιστορία της Πόλεως

Η Φίλα ήταν πόλη Πιερική, κτισμένη πολύ κοντά στον Πηνειό, για να ελέγχει τις κινήσεις των Θεσσαλών και όσων άλλων επιβουλεύονταν την Μακεδονία από τον νότο. Κτίσθηκε τον 3ο π.Χ. αι.

Ο Στέφανος Βυζάντιος, γεωγράφος του 6ου μ.Χ. αι. στο έργο του "Περί Πόλεων" γράφει τα εξής: "ΦΙΛΑ: Πόλις Μακεδονίας, κτίσμα του Δημητρίου του Αντιγόνου, παιδός, του Γονατά καλουμένου, ος από της Μητρός Φίλας επί του Πηνειού έκτισε πόλιν Φίλαν".

Ο Δημήτριος ο Αντιγόνου είναι γνωστός στην Ιστορία σαν Δημήτριος ΙΙ ο Αιτωλικός, πράγματι δε η μητέρα του κόρη του Σέλευκου ονομάζονταν Φίλα. Φαίνεται ότι στα μέσα του 3ου αι. π..Χ. όταν έκανε τις εξορμήσεις του προς το νότο, θέλησε να έχει ένα οχυρό φρούριο νοτιότερο του Ηρακλείου (σημερινού Πλαταμώνα) κι έτσι έκτισε την πόλη αυτή κοντά στον Πηνειό. Έκτοτε η Φίλα πρέπει να πρόσφερε πολλές υπηρεσίες στους Μακεδόνες, όπως γίνεται φανερό από το νόμισμα που κόπηκε στ' όνομά της. Σ' εμάς, όμως, είναι γνωστές μόνο όσες σχετίζονται με τους αγώνες του Περσέα του τελευταίου προμάχου της Ελευθερίας στην Ελλάδα.

Αξίζει να κάνουμε κάποια αναδρομή.

Στη σύγκρουση Ρωμαίων και Μακεδόνων ο Γ΄ Μακεδονικός πόλεμος (171-168 π.Χ.) είναι ο πιο αποφασιστικός. Αυτή την περίοδο και συγκεκριμένα μετά την περίφημη μάχη το Καλίνικο (Μάιος του 171 π.Χ.) γυρίζοντας ο Περσέας στη Μακεδονία, αφού ενίσχυσε την φρουρά των Γόννων, άφησε μικρή δύναμη - κατά τον Desdevises 5000 άνδρες - στη Φίλα υπό τον Τιμόθεο για να ελέγχει τις κινήσεις των Ρωμαίων, ενώ ο ίδιος βάδισε προς την Πέλλα.

Τον Ιούλιο του 169 π.Χ. ο Κόιντος Μάρικος Φίλιππος, Ρωμαίος ύπατος κυρίευσε το Δίο, όπου προηγουμένως είχε το στρατόπεδό του ο Περσίεας, οι δυσκολίες όμως ανεφοδιασμού τον υποχρέωσαν να υποχωρήσει στη Φίλα και από κει ορμώμενος αρκέστηκε στο να καταλάβει το φρούριο του Ηρακλείου.

Θα μπορούσε να πετύχει πολύ περισσότερα εκμεταλλευόμενος τη θέση που κατείχε και παίρνοντας τροφές από τη φιλική το Θεσσαλία, αλλά χρονοτριβούσε άσκοπα. Στη Φίλα ακινητοποιημένος δέχτηκε σε ακρόαση μετά ένα μήνα αντιπροσωπεία της Αχαϊκής Συμπολιτείας υπό τον ίππαρχο Πολύβιο τον Ιστορικό. Αυτή του πρόσφερε πάνδημη σύμπραξη στον κατά τον Περσέα αγώνα, αλλά απορρίφθηκε από τον Κόιντο, γιατί αμφέβαλλε για τα αισθήματα του Πολύβιου. Τον επόμενο χρόνο (Ιούνιο του 168 π..Χ.) έρχεται στο Ρωμαϊκό στρατόπεδο της Φίλας ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, ο μετέπειτα κτητής του Περσέα. Προχώρησε σε αναγνώριση του εδάφους και κινήθηκε στη συνέχεια στο εσωτερικό της Πιερίας. Στη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) ο Περσέας έχασε το παιχνίδι ο ίδιος μάλιστα κόσμησε το θρίαμβο του Αιμιλίου Παύλου και η Μακεδονία έγινε Ρωμαϊκή επαρχία. Η Φίλα περιλήφθηκε στην "τρίτη" μερίδα από τις τέσσερις της Μακεδονίας. Το κέντρο της ήταν η Πέλλα και τα όριά της έφθαναν μέχρι τις εκβολές του Πηνειού. Ο Στράβωνας αναφερόμενος στις κόμες της Μακεδονίας μιλάει για την Πίμπλεια και τονίζει ότι κατά τους χρόνους της κυριαρχίας των Ρωμαίων είχε αρκετό ενιαύσιο άρχοντα. Μπορούμε να φανταστούμε ότι το ίδιο συνέβαινε και για τη Φίλα όπως και για τις άλλες Μακεδονικές πόλεις.

Είναι βέβαια γεγονός ότι η Φίλα παύει να αναφέρεται στο εξής, μέχρι τον 6ο μ.Χ. αι. που τη μνημονεύει, όπως είδαμε, ο Στέφανος βυζάντιος κι αυτός όμως δεν διευκρινίζει να υπήρχε η πόλη στην εποχή του.


ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

Στο χωριό μας ο μεγάλος διδάσκαλος του Γένους, μίλησε κάτω από το γνωστό μας πουρνάρι στην βορειοανατολική άκρη του Πυργετού. Δεν είναι γνωστό όμως αν έστησε σταυρό και τι απέγινε ο σταυρός. Μάλλον δεν έστησε, διότι όταν πέρασε από το χωριό μας δεν είχε μαζί τον Καραμήτρο. Πρέπει να πέρασε κατά τη 2η πορεία του αμέσως μετά τη Ραψάνη γύρω στα 1765, μια και το επίσημο δρομολόγιό του ήταν: Τύρναβος - Τσαριτσάνη - Ραψάνη - Όλυμπος. Αφού από τη Ραψάνη έπρεπε να πηγαίνει στον Όλυμπο, λογικά έπρεπε να περάσει από το χωριό μας. Περνώντας από τον Όλυμπο συνάντησε τον Καραμήτρο, που από τότε έγινε η σκιά του, και που συνήθιζε να στήνει ένα μεγάλο σταυρό στο μέρος όπου μιλούσε ο εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός.



Η Ιστορία του Πυργετού και της περιοχής όπως βγαίνει μέσα από αποσπάσματα βιβλίων που ασχολήθηκαν με το Αγροτικό πρόβλημα της Θεσσαλίας των αρχών του αιώνα μας.

- Κατάληψη της Θεσσαλίας από τους τούρκους -



Κατά το έτος 1330 άρχισαν εισβολές στα πεδινά της Θεσσαλίας οι Αλβανοί. Αποκρούστηκαν βέβαια από τους Φράγκους, επεκράτησαν όμως στην επαρχία Τρικάλων. Καθ' όλο το 14ο αιώνα η Θεσσαλία βρισκόταν ακόμη υπό την κυριαρχία των Φράγκων.

Τότε ο Έλληνας αρχιεπίσκοπος Φωκίδος, θέλοντας να απαλλαγεί από τα δεινά της Φραγκοκρατίας, προσκάλεσε με επιστολή του τον Βαγιαζάτ όπως καταλάβει τη Θεσσαλία και εκδιώξουν έτσι οι τούρκοι τους φράγκους που η κυριαρχία τους ήταν σκληρότερη και αυτής των τούρκων. Ο Βαγιαζήτ δεν δίστασε να εισακούσει την πρόσκληση και η Θεσσαλία πέρασε στα χέρια των τούρκων κατά τον 15ο αιώνα..

- Αρπαγή από τον Αλή Πασά των κτημάτων 40 χωριών μεταξύ των οποίων και του Πυργετού -

Κατά το διάστημα των ετών 1814 - 1819 πολλά χωριά αρπάχτηκαν από τον Αλή και τους γιους του ή εκβιάστηκαν να αφιερώσουν την ιδιοκτησία τους προς αποφυγή των δεινών της Αλβανικής λεηλασίας.

Αρπάχτηκαν οι ιδιοκτησίες των κατοίκων των χωριών Ζαρκό, ΠΥΡΓΕΤΟΣ, Γριζάνου, Λασποχώρι, Κουρτέσι, Νεοχώρι, Νεμπεγλέρ, Τζιώτι κ.λπ. Τις περιουσίες αυτές σφετερίστηκε μετά το θάνατο του Αλή ο Σουλτάνος. Τα κτήματα έμειναν στην δικαιοδοσία των τούρκων μέχρι την απελευθέρωση το 1881.

Όμως το ελληνικό κράτος δεν αποκατέστησε τους κατοίκους των παραπάνω χωριών που λεηλατήθηκαν από τους τούρκους. Παραχωρήθηκαν τα τσιφλίκια των τούρκων στους έλληνες πλούσιους που έγιναν τσιφλικάδες στην περιοχή. Έτσι και στην περιοχή του χωριού μας οι κάτοικοι έγιναν ιδιοκτήτες της γης ξανά μόνο μετά τη ρύθμιση του αγροτικού ζητήματος 1920 - 1925.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Αντ. Καρκαβίτσα "Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ" οι προεστοί του Πυργετού δεν αντιστάθηκαν στις επιθυμίες του Αλή και του γιου του Βελή που ήταν πασάς στον Τύρναβο. Σε αντίθεση με τους προεστούς της Ραψάνης του Τσαγεζί και άλλων χωριών οι Πυργετινοί παραχώρησαν τα κτήματα στους τούρκους όμως κατάφεραν να αποσπάσουν κάποια προνόμια για τους κατοίκους της περιοχής. Τέτοια ήταν: Ότι σπείρουν οι χωριάτες, σιτάρι, κριθάρι, βρίζα, αραποσίτι, να δώσουν το ένα τρίτο στον αφέντη τους. Τα σπίτια τους να τα κτίζουν οι ίδιοι και κανείς να μη μπορεί να τους διώξει. Τα αμπέλια και τα ζωντανά τους να είναι δικά τους και κανείς να μην μπορεί να τους τα πάρει. Αυτούς τους όρους διατήρησαν και όταν κατέλαβε την περιοχή ο Χουρσίτ πασάς μετά τη νίκη του επί του Αλή.